• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Χρίστογλου' | 7 Δεκεμβρίου 2020, 15:26

    • Άρθρο 5 - τροποποίηση άρθρου 36: παρ. 1: η υποχρεωτική χρήση του ΕΣΗΔΗΣ επεκτείνεται προς τα κάτω έως τις 30.000€ (από 60.000€). Αυξάνεται η διαφάνεια αλλά παράλληλα αυξάνεται και η γραφειοκρατία και γίνεται πιο αργή η διαδικασία για σύναψη συμβάσεων μικρού προϋπολογισμού, ειδικότερα όταν η χρήση του ΕΣΗΔΗΣ δεν είναι εύκολη και απαιτεί στελέχη με εμπειρία. Προτείνω το άνω όριο να παραμείνει στα 60.000€ (όπως ισχύει τώρα). • Άρθρο 10 – τροποποίηση άρθρου 44: παρ.1: είναι αόριστα τα κριτήρια της τεχνικής επάρκειας αναθέτουσας αρχής, ειδικά όταν το νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα μόνες τους να αποφασίσουν ότι δεν έχουν τεχνική επάρκεια. Στην καταργούμενη διατύπωση ο Ν4412 προέβλεπε ΚΥΑ για την ελάχιστη στελέχωση η οποία ποτέ δεν εκδόθηκε, αλλά θα μπορούσε να θέσει κριτήρια και προϋποθέσεις και να μην υπάρχει αοριστία. Οι Διαχειριστικές Αρχές ήδη διαθέτουν τέτοια κριτήρια για τον έλεγχο υπηρεσιών, επομένως είναι εφικτός αυτός ο προσδιορισμός. • Άρθρο 12- τροποποίηση άρθρου 46: παρ.3: Η δυνατότητα στον Υπουργό ΥποΜε να επιβάλλει υποχρεωτική προκαταρκτική διαβούλευση με ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες σε όλα τα μεγάλα έργα και μελέτες είναι μία καινοφανής και γραφειοκρατική διαδικασία με προφανείς δυσκολίες. Ποιοι είναι αυτοί οι ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες η αρχές; Και αν έστω αυτή η διαδικασία είναι εφικτή από τα Υπουργεία σαν Κ.Α.Α. τι θα γίνει με τους ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού, ποιός είναι αρμόδιος εκεί για την διαβούλευση; Ο περιφερειάρχης, η Οικονομική Επιτροπή, η ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο στους Δήμους; Πόση καθυστέρηση επιβάλλει η υποχρεωτική αυτή ρύθμιση; Ας μείνει αυτή η δυνατότητα προαιρετική και όχι υποχρεωτική ώστε αν υπάρχει πραγματική ανάγκη να εφαρμόζεται. Επιπρόσθετα θα έπρεπε να χαρακτηριστούν αυτές οι κατηγορίες έργων και μελετών που εμπίπτουν σε αυτή την ρύθμιση. • Άρθρο 15-τροποποίηση άρ. 49: παρ.2δ) να διαγραφεί το: «ή μελέτης» γιατί δεν χρειάζεται για την εκκίνηση διαδικασίας σύναψης σύμβασης μελέτης σαν προϋπόθεση να ολοκληρωθεί η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης. • Άρθρο 19-τροποποίηση άρ. 58: είναι χρήσιμο να είναι δυνατή η υπεργολαβία ακόμα και στην εξέλιξη του έργου (μετά από την υπογραφή της σύμβασης). • Άρθρο 20- τροποποίηση άρθρου 66: παρ. 2: Υπάρχουν διαδικασίες προσκλήσεων που δεν είναι υποχρεωτικό να πάρουν ΑΔΑΜ, αλλά αυτή η παράγραφος υποχρεώνει όλες να πάρουν ΑΔΑΜ, μήπως διέφυγε της προσοχής αυτών που συνέταξαν το παρόν νομοσχέδιο; • Άρθρο 23- τροποποίηση άρθρου 73: Λόγοι αποκλεισμού παρ. 1: αντί για την νομικίστικη παράθεση άρθρων του ποινικού κώδικα για τους λόγους αποκλεισμού θα μπορούσε να παραμείνει η ταυτόχρονη περιγραφή τους (όπως ισχύει σήμερα), η οποία είναι και πιο κατανοητή • Άρθρο 28- τροποποίηση άρθρου 79: παρ.1: η χρήση του ΕΕΕΣ επεκτείνεται σε όλες τις συμβάσεις; Και κάτω των ορίων; Μήπως πρέπει να προστεθεί το «άνω των όριων» και να περιοριστεί σε αυτές μόνο η χρήση του ΕΕΕΣ; • Άρθρο 39- τροποποίηση άρθρου 96: εφόσον καταργήθηκαν οι παρ. 3,4,5 και 6 θα πρέπει να διευκρινιστεί τί γίνεται με τις εκπρόθεσμες προσφορές (σαν διαδικασία)προφανώς δεν γίνονται δεκτές αλλά πρέπει αυτό να δηλώνεται ξεκάθαρα στο Νόμο. • Άρθρο 44- τροποποίηση άρθρου 103: στην παρ.2 υπάρχει αναφορά για παροχή διευκρινήσεων με την έννοια της παρ.2 του προηγούμενου άρθρου 102 η οποία όμως παράγραφος δεν υφίσταται. • Άρθρο 57- τροποποίηση άρθρου 136: με την παρ.3 δίνεται η δυνατότητα σε πιστοποιημένους ιδιωτικούς φορείς να ασκούν επίβλεψη δημοσίων έργων. Αυτό σαν πρακτική είναι καινοφανής και προκύπτει αναγκαστικά ως λύση βραχυπρόθεσμη διότι από το 2009 δεν έχουν γίνει προσλήψεις μηχανικών με αποτέλεσμα πάρα πολλές δημόσιες υπηρεσίες να είναι υποστελεχωμένες και να μην μπορούν να ασκήσουν επίβλεψη. Η συγκεκριμένη ρύθμιση αποτελεί χρήσιμο και αναγκαίο εργαλείο, θα έπρεπε όμως να μην υπάρχει αοριστία στην εφαρμογή του. Πρέπει να εκδοθεί το πολυαναμενόμενο ΠΔ (από τον έως τώρα ισχύοντα Ν4412) περί καθορισμού της τεχνικής επάρκειας των φορέων κατασκευής έργων, ώστε να προσδιοριστούν σαφείς κανόνες για την χρήση των δυνατοτήτων της παρ.3 και να μην υπάρχει αυτή η αοριστία την οποία καλείται να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει ο Προϊστάμενος της Διευθύνουσας Υπηρεσίας, ήδη οι Διαχειριστικές Αρχές εφαρμόζουν κριτήρια τεχνικής επάρκειας για την συγχρηματοδότηση έργων ΕΣΠΑ. Σε δεύτερη φάση πρέπει να αναδιοργανωθούν οι Τεχνικές Υπηρεσίες ώστε να μπορούν να καλυφθούν τα κενά στην στελέχωση τους από άλλες που δεν έχουν μεγάλο αντικείμενο. • Άρθρο 58- νέο αρ. 136Α: ομοίως με το προηγούμενο • Άρθρο 65- τροποποίηση άρθρου 146: παρ. 2 και 3: η έγκριση του ηλεκτρονικού ημερολογίου από τον προϊστάμενο αποτελεί επιπρόσθετη και μάλλον περιττή γραφειοκρατική διαδικασία. Η ψηφιακή τήρησή του αρκεί και είναι προσβάσιμη σε όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς οποτεδήποτε. Επιπρόσθετα υπάρχει έντονος προβληματισμός για την επάρκεια του ηλεκτρονικού εξοπλισμού των τεχνικών υπηρεσιών για να ανταπεξέλθει σε τέτοιες ψηφιακές διαδικασίες (π.χ. εξοπλισμοί για αντίγραφα ασφαλείας-backup). Θα πρέπει να προβλέπονται εναλλακτικοί τρόποι τήρησης του ημερολογίου όταν η Διευθύνουσα Υπηρεσία δεν έχει τον κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό. • Άρθρο 66- τροποποίηση άρθρου 147: στην παρ.5 αναφέρεται ότι μόνο η παράταση των τμηματικών προθεσμιών εγκρίνεται από την προϊστάμενη αρχή. Τί συμβαίνει με την συνολική, μήπως ξεχάστηκε; Θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί το λεκτικό της παλιάς (καταργούμενης) 10ης παραγράφου του άρθρου 147. • Άρθρο 69- τροποποίηση άρθρου 150: στην παρ.2 δεν βγαίνει νόημα τι θα γίνει με τον λογαριασμό, προτείνεται να προστεθεί η καταργούμενη φρασεολογία της προηγούμενης μορφής του άρθρου 150 ότι για τον σκοπό αυτό υποβάλλεται ειδικός λογαριασμός. • Άρθρο 70- τροποποίηση άρθρου 151: Με την παρ.3 φαίνεται να περιορίζεται ο υποχρεωτικός έλεγχος της Διευθύνουσας Υπηρεσίας στο 10% ενώ σήμερα αυτό ισχύει στο 100%. Στην παρ. 7 η ηλεκτρονική ενημέρωση του προϊσταμένου για τις αφανείς εργασίες είναι περιττή γραφειοκρατία αφού στο τέλος θα τις δεί και θα τις εγκρίνει αυτός. • Άρθρο 71- τροποποίηση άρθρου 152: παρ.8: επειδή γίνεται μία προσπάθεια από το νομοσχέδιο είναι ευκαιρία να ξεχωρίσει ο τεχνικός έλεγχος του λογαριασμού από τον λογιστικό και να ξεκαθαριστεί και το τι αποτελεί πλήρη λογαριασμό. Προτείνουμε οι Διευθύνουσες Υπηρεσίες να πρέπει να ελέγχουν μόνο το τμήμα που αφορά τα τεχνικά-οικονομικά του λογαριασμού εντός 1 μηνός και μετά ο Υπόλογος/ οικονομική υπηρεσία θα πρέπει να έχει και αυτή αντίστοιχο χρόνο να παραλάβει και να ελέγξει το λογιστικό τμήμα (αρτιότητα τιμολογίου, φορολογική/ασφαλιστική ενημερότητα, κρατήσεις. που δεν είναι τεχνικό αντικείμενο και το γνωρίζουν καλύτερα) και μετά να πληρώσει τον λογαριασμό. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει στο παρόν άρθρο να οριστεί ξεκάθαρα τι συνιστά έναν λογαριασμό τεχνικά πλήρη και τι συνιστά λογιστικά πλήρη. Πιθανώς ο 1ος μήνας είναι λίγος χρόνος όταν η Διευθύνουσα Υπηρεσία που ελέγχει και η Υπηρεσία που ελέγχει είναι διαφορετικές. Επιπρόσθετα θα προτείναμε ο 1ος λογαριασμός να περιλαμβάνει ως συνυποβαλλόμενα μόνο την συναφθείσα σύμβαση και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που αποδεικνύει το νόμιμο όλων των ενεργειών, διότι η σημερινή πρακτική να αποστέλλουν οι Διευ. Υπ. ογκώδεις φακέλους με όλη την προεγκριτική αλληλογραφία στις υπηρεσίες που πληρώνουν δεν είναι ορθολογική. • Άρθρο 86- τροποποίηση άρθρου 172: Εφόσον πλέον υπάρχει μόνο μία παραλαβή, ίσως είναι πολύ πρόωρο να καθορίζεται η επιτροπή 12 και πλέον μήνες πριν την διενέργεια της, σύμφωνα με τις παρ.2 και 3. Είναι μεγάλο το χρονικό διάστημα και μπορεί να υπάρξουν διάφορες έκτακτες καταστάσεις, συνταξιοδοτήσεις υπαλλήλων, τροποποιήσεις υπηρεσιών. • Άρθρο 87- τροποποίηση άρθρου 174: στην παρ.11 μνημονεύεται μάλλον λανθασμένα η προθεσμία της παρ.2 ενώ πρέπει να εννοεί την παρ.3 (60 ημέρες) • Άρθρο 89- τροποποίηση άρθρου 183: στην παρ.3 δεν υπάρχει καθορισμός της τεχνικής επάρκειας ώστε η αναθέτουσα αρχή να αναθέσει σε ιδιωτικό φορέα την επίβλεψη μελέτης. Όπως προείπαμε σαν παρατήρηση στα άρθρα 57 και 58 θα πρέπει να εκδοθεί ΠΔ που να καθορίζει ακριβώς την τεχνική επάρκεια υπηρεσιών ώστε χωρίς αοριστία να γίνει δυνατή η χρήση των δυνατοτήτων της παρ.3. • Άρθρο 91- τροποποίηση άρθρου 184: στην παρ.2 υποβάλλει ο ανάδοχος χρονοδιάγραμμα αλλά δεν μνημονεύεται προθεσμία έγκρισης του από την Διευθ. Υπηρεσία (πριν ήταν 15 ημέρες)