Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη E.Σ. | 3 Νοεμβρίου 2009, 17:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'E.Σ.' | 3 Νοεμβρίου 2009, 17:51

    Η περίπτωση η δική μου είναι πολύ χαρακτηριστική και αποτελεί δοκίμιο "μεταπτυχιακής εργασίας". Ελεύθερος επαγγελματίας με ατομική επιχείρηση και μέχρι το 2003 αυξανόμενα εισοδήματα = ο πλέον αγαπημένος πελάτης των τραπεζών (πληρώνοντας τα υπέρογκα επιτόκια και τους ανατοκισμούς που χρεώνουν και χωρίς βέβαια να έχω διαβάσει όλα τα ψιλά γράμματα των συμβάσεων που είχα υπογράψει). Το 2004 τα εισοδήματά μου έπεσαν στο απόλυτο μηδέν (0) λόγω αλλαγών (εξωτερικών) στην εργασία μου πέραν των δικών μου δυνατοτήτων και ελέγχου. Μέχρι να διαπιστώσω ότι η δουλειά μου δεν θα ξανά-λειτουργήσει με τον τρόπο που λειτουργούσε και να στρέψω το καράβι σε εναλλακτικές προσπάθειες ανάκτησης εισοδήματος πέρασε και πολύ καιρός αλλά και κάποιες απο τις προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Αυτές που καρποφόρησαν απέφεραν στην αρχή ελάχιστα εισοδήματα και στη συνέχεια κάπως καλύτερα νούμερα, σε καμιά περίπτωση όμως όπως ήταν μέχρι το 2003. Στο ενδιάμεσο, βέβαια, και απο κάποιο σημείο και μετά δεν μπορούσα να εξυπηρετήσω τα δάνεια/κάρτες μου. Και απο κει και πέρα αρχίζει ο Γολγοθάς μου. Θεωρώ το λιγότερο να αναφέρω τα τηλεφωνήματα απο τις εκβιαστικές εισπρακτικές εταιρείες. Ο πρώτος πλειστηριασμός ακινήτου μου έγινε στις αρχές του 2007 και ο δεύτερος ένα χρόνο μετά. Και οι δύο έγιναν απο τις λεγόμενες μικρές τράπεζες, μιας και οι μεγαλύτερες έχουν "κοινωνική ευαισθησία", όπως αργότερα μου ειπώθηκε. Βέβαια, απο τον πρώτο πλειστηριασμό πληρώθηκε και η εφορία μου (ποσό κανονικού φόρου 32.000 Ευρώ πληρώθηκε τελικά με πάνω απο 63.000 Ευρώ !!!- τελικά το Κράτος και οι Τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι τοκογλύφοι !! Αν θέλετε πολύ ευχαρίστως να σας εξηγήσω πως έγινε αυτό !) για να μπορώ να θεωρήσω βιβλία καθώς και να πληρώσω το ΤΕΒΕ μου. Και απο τους δύο πλειστηριασμούς πληρώθηκαν κάποιες οφειλές μου στις Τράπεζες. Οι οχλήσεις, βέβαια, δεν έχουν σταματήσει. Η μόνη έξυπνη Τράπεζα ήταν η Citibank, η οποία διαγράφοντας το 70-80% του χρέους, τελικά πήρε τα χρήματά της αφού κι εγώ προσπάθησα τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης, μου έδωσε και εξοφλητικές αποδείξεις για όλα τα προϊόντα της που εξόφλησα. Σε αντίπερα περίπτωση, οι ελληνικές τράπεζες δεν συζητούσαν για μείωση ούτε κατά διάνοια εκείνη την εποχή. Τώρα, βέβαια, όλες δίνουν μειώσεις τόκων και κεφαλαίου με προϋπόθεση την εφάπαξ εξόφλησή τους. Κάποιες απο αυτές (βλ. Alpha Bank, Εθνική Τράπεζα) έχουν πουλήσει τα δικά μου χρέη σε κάποιες άλλες εταιρείες (Zeus-Luxembourg με ανταποκριτή εταιρεία Κύκλος στην Ελλάδα κ.α.), λες και έχουν να κάνουν με χρέη υποκόσμου. Τι θα κάνετε γι' αυτή την περίπτωση που όπως κάποια απο τα δικά μου χρέη έχουν πουληθεί σε άλλες εταιρείες ? Τι και ποιο διακανονισμό/ρύθμιση να κάνω και με ποιόν ? Γνωρίζετε, βέβαια, όλοι σας πολύ καλά ότι οι τράπεζες έδιναν τα χρέη τα δικά μου, του άλφα, του βήτα, κλπ, σε εισπρακτικές εταιρείες . Πολλές φορές οι τράπεζες ζητούσαν μόνο την είσπραξη του κεφαλαίου ή και κάτω από αυτό από αυτές τις εταιρείες και εκχωρούσαν όλα τα υπόλοιπα (τόκους, ανατοκισμούς ) στις εισπρακτικές εταιρείες. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ μου ! Γιατί, να μην περάσει αυτή η μείωση που έτσι κι αλλιώς δεχόταν η τράπεζα, στον τελικό καταναλωτή ; Και γιατί να μην βάλει η ίδια η τράπεζα κάποιους ανθρώπους δικούς της για να την προτείνουν και να εισπράξουν αναλόγως ; Δεν νομίζετε ότι οι απλοί πελάτες που βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση να τύχουν αυτών των ευνοϊκών ρυθμίσεων ; Προφανώς, οι διασυνδέσεις και τα διαπλεκόμενα με τις εισπρακτικές εταιρείες είναι μεγαλύτερα. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο. Στις 24/6/09 συναντήθηκα με μια υπάλληλο της Eurobank (όνομα και κατάστημα στη διάθεσή σας). Λίγο-πολύ με ήθελε να μου πει ότι σύμφωνα με την κατάστασή της φαινόταν ότι έχω κάποιο ακίνητο και αν ήθελα να το σώσω θα έπρεπε να έλθω σε μια συμφωνία με την τράπεζα. Καταρχάς, της είπα ότι εδώ και ενάμιση χρόνο δεν έχω τίποτε στη κατοχή μου λόγω πλειστηριασμών και ότι όφειλαν οι συνάδελφοί της που της έδωσαν την κατάσταση να είναι καλύτερα ενημερωμένοι. Στη συνέχεια μου πρότεινε το παρακάτω σχήμα μόνο και μόνο γιατί ήθελε να έχει ένα ενήμερο προϊόν στην τράπεζα και όχι 3 ή 4 διαφορετικά προϊόντα. Δηλαδή, να μάζευε όλες τις οφειλές μου σ’ ένα νέο προϊόν (πχ. Αν είχες μια κάρτα που χρωστούσες κεφάλαιο 7.000 Ευρώ και με τους τόκους είχε φτάσει τα 11.000-12.000 Ευρώ, βάλτε το επί 3 ή 4 προϊόντα = αυτό θα ήταν το νέο προϊόν δηλαδή 44.000-48.000 Ευρώ, βλέπε στρογγυλά 50.000 Ευρώ), το οποίο θα άρχιζε να τοκίζεται αμέσως και στο οποίο για ένα διάστημα θα μπορούσα να έδινα κάποια λίγα χρήματα, αλλά από τον Οκτώβριο και μετά θα έπρεπε να έδινα την κανονική του δόση. Μπείτε στο site της συγκεκριμένης τράπεζας και βάλτε στους υπολογιστές των δανείων αυτό το ποσό, για να δείτε τι ακριβώς σημαίνει όλο αυτό το νέο «προϊόν», το οποίο, άκουσον-άκουσον, θα είχε όλους τους παλιούς τόκους, ανατοκισμούς, πανωτόκια κλπ και επίσης θα άρχισε να συσσωρεύει και τους νέους τόκους και τα συμπαραμαρτούμενα !!! Όπως καταλαβαίνετε, είπα στην εν λόγω κυρία πως αυτή η πρόταση είναι πέρα πάσης καλής θέλησης και βέβαια μου είπε ότι εγώ δεν προσπαθώ να συνεργαστώ με την τράπεζα ενώ εκείνη κάνει αυτή την πρόταση. Σε ερώτησή μου «Μήπως θα πρέπει να σκεφτείτε την μείωση τόκων όπως κάνει η Citibank και κάποιες άλλες ελληνικές τράπεζες ?» μου είπε κατηγορηματικά ότι δεν κάνει τέτοια πράγματα η συγκεκριμένη τράπεζα και μου πρότεινε να συνομιλήσω με τις εισπρακτικές εταιρείες για κάτι τέτοιο. Εκεί έμεινα άφωνη. «Δηλαδή», της λέω, «έχετε εκχωρήσει τους τόκους και γω δεν ξέρω τι άλλο στις εισπρακτικές εταιρείες, οι οποίες μπορούν να μου αυξάνουν ή να μου μειώνουν το χρέος μου και δεν το μετακυλύετε στο καταναλωτή να χαρεί λιγάκι ?» Μου χαμογέλασε , σηκώνοντας τους ώμους της. Στα 4-5 χρόνια που είμαι σ΄ αυτή την κατάσταση έμαθα πολλά πράγματα και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα : Οι τράπεζες είναι ο μεγαλύτερος τοκογλύφος στην Ελλάδα. Για να πάρεις ένα δάνειο, πρέπει ν’ αποδείξεις ότι δεν το χρειάζεσαι. Ποτέ δεν θα έρθουν αρωγοί στην προσπάθειά σου, να δουν πως πηγαίνει η επιχείρησή σου μιας και αυτοί είναι οι investors, παρά μόνο θα σε κατατρέξουν και θα σου πάρουν το κεφάλι στην στραβοτιμονιά. Η μόνη εξασφάλιση που αναγνωρίζουν είναι τι έχεις να βάλεις υποθήκη ή προσημείωση. Στο εξωτερικό (βλ. ΗΠΑ) είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Μπορείς να μπεις σε μια τράπεζα με ένα πλήρες και βιώσιμο σχέδιο για μια επιχείρηση και να χρηματοδοτηθείς πλήρως και ίσως και παραπάνω, αλλά θα σε έχουν από κοντά τους για να βλέπουν την πρόοδό σου και να ακολουθείς το πλάνο σου ή και , ακόμη-ακόμη, να σου κάνουν και τις δικές τους προτάσεις πάνω στο αντικείμενό σου και να σε συμβουλέψουν σε κάποια πράγματα που εσύ μπορεί να μη σκέφτηκες ή να μην έλαβες σοβαρά υπόψιν σου. Που τέτοια πράγματα εδώ !!! Και μιας και λέμε αλήθειες και αυτά απευθύνονται στον Υπουργό Οικονομικών (ελπίζω μόνο κάποιος να του μεταφέρει σωστά αφού τα διαβάσει) ας ακούσει και την ιστορία μου πως η εφορία μου από 32.000 Ευρώ έφτασε τελικά να εξοφληθεί 63.000+ Ευρώ. Η φορολογία εισοδήματός μου για το 2003 ήταν 32.000 + 17.500 (55% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος) = 47.500. Όπως γνωρίζετε, με την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους το χρέος μου κατέστη ληξιπρόθεσμο και πήγα στην Εφορία να το διακανονίσω. Στην Εφορία μπήκα με χρέος 47.500 Ευρώ και βγήκα με χρέος 52.500 ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ και μετά τον διακανονισμό (τα 5.000 Ευρώ ήταν οι τόκοι για την περίοδο των 11 ή 13 δόσεων – δεν θυμάμαι καλά – που μου έδωσε ο προϊστάμενος της ΔOY ). Κάποιες δόσεις μπόρεσε και έδωσα κανονικά. Κάποιες, όμως, όχι γιατί και μεγάλες ήταν οι δόσεις και είχαν ήδη αρχίσει τα προβλήματα με την δουλειά μου. Επομένως, βγήκα εκτός διακανονισμού και φτου ξανά μανά από την αρχή. Νέος διακανονισμός, νέοι τόκοι και ούτω καθεξής. Με αυτά και εκείνα το χρέος μου μεγάλωνε αντί να μειώνεται και τα 33.000+Ευρώ τα πήρε η Εφορία από τον πρώτο μου πλειστηριασμό. Αν κάποιος πραγματικά ενδιαφερθεί για την αδικία του πράγματος, έχω στη διάθεσή μου όλα τα στοιχεία, χαρτιά αριθμούς κλπ. Βέβαια, τα εξωφρενικά πράγματα είναι πολλά στην προκειμένη περίπτωση : Πόσο νόμιμο, δίκαιο και ηθικό είναι να μου ζητάς κύριε Κράτος να σε προπληρώσω για τα εισοδήματα που δεν ξέρω αν θα βγάλω του χρόνου ? Και να μου βάζεις αυτό το χαράτσι μέσα στον διακανονισμό της πραγματικής μου φορολογίας ? Άλλο είναι να τοκίζεις 32.000 Ευρώ και άλλο 47.500 Ευρώ. Δεν νομίζετε ? Και ποιος στην Ελλάδα εισπράττει τόκο 1,5% το μήνα? Αν αυτό δεν είναι τοκογλυφικό, τότε τι είναι ? Μα, λέει ο έφορος, θα σας τα επιστρέψουμε την επόμενη χρονιά τα 17.500 Ευρώ ! Σώπα ! Άτοκα και μετά από χίλιες δυο παρενοχλήσεις στην Εφορία για να πέσουν γρήγορα μέσα και να μειωθεί το χρέος μου !!! Αν θέλετε να δημιουργήσετε μια νέα γενιά σοβαρών πολιτών που θα πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς το Κράτος με ευχαρίστηση, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να διορθώσετε το τοκογλυφικό Κράτος, γιατί το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει. Και, αγαπητοί κυβερνώντες, ποιος σας είπε ότι η δική μου ατομική επιχείρηση, η οποία σημειωτέον έδρα της έχει το σπίτι που μένω, θα πρέπει να έχει χειρότερη φορολογική μεταχείριση από την Ο.Ε ? Διάβαζα τις προάλλες στο Βήμα της Κυριακής ότι αν μια Ο.Ε έχει κέρδος 100.000, τότε πληρώνει φόρο 17.000 και αν μια ατομική επιχείρηση έχει το ίδιο κέρδος 100.000, τότε πληρώνει φόρο κοντά στα 35.000. Τι ωραίο σύστημα ! Μπράβο σας ! Φέτος, είχα μικτά έσοδα 40.000, έξοδα 3.000 μιας και η επιχείρηση βρίσκεται στο σπίτι και δεν δικαιολογούνται και πολλά έξοδα, άρα κέρδος 37.000 !! Ουάου ! Φόρος ?! : 9.000 !!! Μπράβο σας. Συγχαρητήρια !!! Επειδή, κουράστηκα πάρα πολύ γράφοντας όλα αυτά - έχω να σας πω και άλλα τόσα, αλλά αρκέστηκα στα πιο χτυπητά – σας χαιρετώ. Αμφιβάλλω αν βρεθεί κάποιο άτομο να τα διαβάσει όλα αυτά, πόσο μάλλον να τα κατανοήσει και να καταλάβει τι ακριβώς λέω. Θα μου ήταν ευχάριστη έκπληξη να μου ζητηθεί κάποια διευκρίνιση.