Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΡΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΟΣ | 3 Νοεμβρίου 2009, 18:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΡΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΟΣ' | 3 Νοεμβρίου 2009, 18:27

    ΕΛ. Ι. ΔΑ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ Σωματείο αναγνωρισμένο με την υπ’ αριθμ. 1.209/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ----------------- ΔΙΔΟΤΟΥ 37, 3ος ορ. – ΑΘΗΝΑ 106 80 Τηλ: 210.3819927 – 3801423 Fax: 210.3633676 κιν: 6932.327362 Website: http://www.anastassakos.gr e-mail: sefis_a@otenet.gr Αθήνα, 3η Νοεμβρίου 2009 Αξιότιμοι κύριοι, Ονομάζομαι Πάρις Αναστασάκος είμαι δικηγόρος Αθηνών και νομικός σύμβουλος του ΕΛ.Ι.ΔΑ. [ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ]. Οι δέκα συνεργάτες του γραφείου μου και εγώ ειδικευόμαστε στα θέματα των πανωτοκίων και της προστασίας των δανειοληπτών από τις Τράπεζες. Α. Mε την ψήφιση αρχικά του ν.2789/2000 (άρθρο 30) και εν συνεχεία του σαφώς πιο βελτιωμένου ν.2912/2001, τέθηκαν οι βάσεις για τη διαγραφή των πανωτοκίων και των παράνομων επιβαρύνσεων από τις τραπεζικές οφειλές που συνεχώς διογκώνονταν. Με τους νόμους αυτούς θεσπίστηκε για πρώτη φορά η υποχρέωση των τραπεζών να περιορίσουν τις απαιτήσεις τους, διαγράφοντας όλους τους ανατοκισμούς καθώς και τα πάσης φύσεως έξοδα και τις λοιπές επιβαρύνσεις (ΕΦΤΕ, προμήθεια, εισφορά, ασφάλιστρα κλπ). Πράγματι, τα ανωτέρω μέτρα λειτούργησαν ευεργετικά για χιλιάδες δανειολήπτες, οι οποίοι ακόμα και με σκληρό δικαστικό αγώνα πέτυχαν το σκοπό τους. B. Εν συνεχεία ψηφίστηκε ο ν.3259/2004, με το άρθρο 39 του οποίου, με σκοπό την «βελτίωση» των προηγούμενων νομοθετικών ρυθμίσεων. Ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν το προσδοκώμενο, ως απεδείχθη στην πράξη. Οι διατάξεις του άρθρου 39 του ν.3259/2004 είχαν διατυπωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνεται η ευχέρεια στις Τράπεζες [και δυστυχώς και σε μερίδα των Δικαστηρίων] να προβαίνουν σε διαφορετική ερμηνεία, με συνέπεια και η οφειλή να μην μειώνεται και οι πλειστηριασμοί να πληθαίνουν με γεωμετρική πρόοδο. Μετά από πέντε χρόνια μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι τα τελευταία μέτρα απέτυχαν παταγωδώς, ενώ οι δανειολήπτες παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ένα νόμο - γρίφο. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι πρόσφατα ο Άρειος Πάγος ανέτρεψε όλα τα σημαντικά επιτεύγματα και του άρθρου 42 του ν.2901/2001, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει υποχρέωση των Τραπεζών να αφαιρέσουν τα κονδύλια που προέρχονται από τόκους εξ ανατοκισμού. Γ. Με την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει από την εφαρμογή των ανωτέρω νόμων, θεωρώ επιβεβλημένο να προβεί η νέα Κυβέρνηση στη θέσπιση μέτρων, τόσο για την οριστική διαγραφή των παράνομων επιβαρύνσεων, όσο και για το δικαίωμα τμηματικής αποπληρωμής όλων ανεξαιρέτως των παλαιών (ληξιπροθέσμων) οφειλών [μέσω μίας υποχρεωτικής για τις Τράπεζες ρύθμισης, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις οφειλές προς το Δημόσιο]. Δ. Είναι μέτρα που θα ακουμπήσουν τουλάχιστον 3 εκατομμύρια δανειολήπτες που αντιμετωπίζουν άμεσα πλέον το φάσμα της απώλειας της ακίνητης περιουσίας τους (κατοικία ή επαγγελματική στέγη) από τις Τράπεζες. Ε. Συνοπτικά έχουμε κωδικοποιήσει κάποιες διαπιστώσεις μας από την εφαρμογή των πιο πάνω νομοθετημάτων και προτείνουμε παράλληλα άμεσες λύσεις για την υπερπήδηση των ερμηνευτικών κυρίως προβλημάτων που ανέκυψαν από την ασάφεια που αρκετές φορές διέκρινε τις ανωτέρω διατάξεις: ΣΤ. Ειδικότερα: ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ Α. Έκδοση ερμηνευτικής εγκυκλίου ή ψήφιση ερμηνευτικής διάταξης για την οριστική επίλυση των ασαφειών και ερμηνευτικών προβλημάτων που ανέκυψαν από την εφαρμογή των: ν.2789/2000 (άρθρο 30), ν.2912/2001 (άρθρο 42) και ν. 3259/2004 (άρθρο 39) για: - Κατοχύρωση της παντελούς αφαίρεσης των τόκων εξ ανατοκισμού [ΠΑΝΩΤΟΚΙΑ], εξόδων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων [ΕΦΤΕ, εισφοράς, προμηθειών, ασφαλίστρων κλπ], από όλες τις οφειλές. Έμφαση ότι αυτή η αφαίρεση των παράνομων επιβαρύνσεων θα πρέπει να συντρέξει και στις συμβάσεις παροχής πίστωσης με ανοιχτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό [είναι η κατεξοχήν μορφή δανειοδότησης των εμπόρων]. Σημείωση: Παρά την έκδοση της υπ’ αριθ. Α.Π.50290/Β 1691/17.7.2003 Διευκρινιστικής Εγκυκλίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, «Περί Εφαρμογής του άρθρου 30 του ν.2789/00, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 42 του β.2912/2001»), με την οποία ορίστηκε ότι ελήφθη πρόνοια, ώστε κατά τον προσδιορισμό της «βάσης οφειλής» να μην επιβάλλονται από τα πιστωτικά ιδρύματα τόκοι εξ ανατοκισμού, έξοδα και λοιπές επιβαρύνσεις σε βάρος των οφειλετών, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χώρας, δεν θέλησε να εφαρμόσει την ανωτέρω οδηγία και με απόφασή του [τέλη του 2008] έκρινε ότι δεν πρέπει να αφαιρείται καμία τέτοια επιβάρυνση από τη «βάση οφειλής» στη σύμβαση του αλληλόχρεου λογαριασμού. - Καθολικό δικαίωμα υπαγωγής όλων των οφειλετών στις ευεργετικές διατάξεις – κατάργηση των απαράδεκτων προϋποθέσεων. [Οι Τράπεζες εκμεταλλευόμενες τα κενά στο γράμμα του νόμου, έθεσαν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υπαγωγή, να υπερβαίνει η οφειλή το τριπλάσιο του ληφθέντος κεφαλαίου. Δυστυχώς μερίδα των Δικαστηρίων υιοθέτησαν αυτήν την άποψη και πλέον έχουν εκδοθεί εφετειακές αποφάσεις, αντίθετες μεταξύ τους, οι οποίες άλλες δέχονται την ύπαρξη τέτοιου δικαιώματος υπαγωγής και άλλες το απορρίπτουν. Πρέπει άμεσα να εξασφαλιστεί το δικαίωμα κάθε δανειολήπτη να εντάξει κάθε οφειλή του στις Τράπεζες στα ευεργετικά μέτρα, χωρίς καμία κρυφή ή φανερή εξαίρεση]. - Καθιέρωση κλιμάκωσης «συντελεστή παλαιότητας» 2 ή 3 ανάλογα με το χρόνο χορήγησης του δανείου. [Στους ν.2789/2000 και 2912/2001 είχε θεσπιστεί ένας συντελεστής «παλαιότητας», [2, 3 ή 4] ο οποίος κλιμακώνονταν ανάλογα με το πότε είχε χορηγηθεί το δάνειο. Ο ν.3259/2004 αναφέρει ότι καμία οφειλή δεν μπορεί να υπερβεί το τριπλάσιο, καθώς και ότι κατά τα λοιπά ισχύουν όσα ίσχυαν με το ν.2912/2001. Οι Τράπεζες και μερίδα Δικαστηρίων θεώρησαν ότι όλα τα κεφάλαια θα πρέπει να τριπλασιάζονται ανεξαρτήτως του χρόνου χορήγησης των δανείων, ενώ θα έπρεπε να διατηρήσουν την κλιμάκωση του συντελεστή παλαιότητας [2 ή 3], ώστε να μην δημιουργούνται συνθήκες ανισότητες μεταξύ των παλαιών και νέων δανειοδοτήσεων, οι οποίες έφτασαν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο. - Ένταξη στις ευεργετικές διατάξεις και των «μεγάλων» δανείων – πρόκειται κυρίως για τουριστικές επιχειρήσεις – ξενοδοχεία – Δάνεια από τ. ΕΤΒΑ και τ. ΕΚΤΕ. Κατάργηση του ορίου των 400.000 € (χορηγηθέν κεφάλαιο) - Υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των οφειλών στο δικαίωμα της τμηματικής αποπληρωμής. Καθιέρωση δικαιώματος υποβολής σχετικής αίτησης, ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ [ήτοι και μετά την 31.10.2004]. [Σύμφωνα με το άρθρο 39 του ν.3259/2004, όλοι οι δανειολήπτες είχαν τη δυνατότητα να υποβάλλουν αίτημα υπαγωγής τους στη ρύθμιση μέχρι την 31.10.2004. Συνεπώς, όσοι δεν πρόλαβαν, είτε δεν γνώριζαν, είτε δεν είχαν μέχρι τότε ληξιπρόθεσμη οφειλή, αυτομάτως τέθηκαν από τις Τράπεζες εκτός διαδικασίας υπαγωγής. Πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να θεσπιστεί δυνατότητα υποβολής αιτήσεως για υπαγωγή ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ] - Αγρότες. Να πληρώνουν όλοι το διπλάσιο του κεφαλαίου, ανεξαρτήτως αν ήταν φυσικά ή νομικά πρόσωπα. [Η Αγροτική Τράπεζα επεχείρησε συστηματικά να εξαιρέσει πολλούς αγρότες, οι οποίοι είχαν συστήσει εταιρία, διατηρώντας ωστόσο τόσο την αγροτική ιδιότητα όσο και τον αγροτικό σκοπό του δανείου] - Ελλ.Δημόσιο. Καθιέρωση της υποχρέωσης του Ελληνικού Δημοσίου να ελέγχει (ακόμη και σε συνεννόηση με τον οφειλέτη) την ορθότητα της απαιτήσεως, προτού προβεί στην πληρωμή της οφειλής (για την οποία έχει εγγυηθεί). Δυνατότητα άρνησης του Δημοσίου να αποπληρώσει την οφειλή, όταν ο δανειολήπτης έχει προσφύγει δικαστικώς, αμφισβητώντας τους υπολογισμούς της Τράπεζας. - Διεύρυνση της ερμηνευτικής διάταξης του άρθρου 8 του ν. 3723/2008. Οι δύο εξαιρέσεις, αν δεν απαλειφθούν τελείως, τουλάχιστον να συντρέχουν σωρευτικά και όχι διαζευκτικά. Β. Κατάργηση των απαράδεκτων προϋποθέσεων της εφαρμογής του ευεργετήματος του άρθρ.5 του ν. 3714/2008 [μοναδική κατοικία – οφειλή μέχρι 20.000 €]: - Για να αποφύγει κάποιος την σε βάρος του εκτέλεση, θα πρέπει να συντρέχουν ΣΩΡΕΥΤΙΚΑ τέσσερις προϋποθέσεις. Η πλειοψηφία των ενδιαφερομένων «σκοντάφτει» σε κάποια από αυτές. Να Καταργηθούν. Γ. Διεύρυνση του χρόνου αναστολής όλων των πλειστηριασμών και μετά την 31.12.2009, μέχρι την ομαλή εφαρμογή των νέων μέτρων – Θέσπιση εκτελεστικού δικαιοστασίου τουλάχιστον δύο ετών: Αν οι δανειολήπτες ζητούν την εφαρμογή των νέων μέτρων για την μείωση των οφειλών υπό το φόβο της παράλληλης έναρξης μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος τους, τότε οι περισσότεροι είτε θα παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους, είτε να προσχωρήσουν σε επαχθείς συμφωνίες συμβιβασμού. Άλλως θα ρισκάρουν την απώλεια της ακίνητης περιουσίας τους. Όποιος «τολμήσει» να προσφύγει στα Δικαστήρια θα «τιμωρείται» με εκτέλεση από τις Τράπεζες.