• Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία' | 9 Σεπτεμβρίου 2021, 15:20

    Καταρχάς σημειώνεται ότι στο πνεύμα του εν λόγω άρθρου απουσιάζει η προστασία του παράκτιου χώρου ακολουθώντας μια ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει ορθό χωροταξικό σχεδιασμό με σεβασμό στη βιοποικιλότητα, τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και την απρόσκοπτη πρόσβαση στο δημόσιο αυτό αγαθό. Σημειώνεται ότι ναι μεν επαναλαμβάνονται στο άρθρο 5 ισχύουσες ρυθμίσεις που αφορούν την επιτάχυνση και διαφάνεια υλοποίησης Στρατηγικών Επενδύσεων (άρθρο 8 ν. 3894/2010) καθώς και διατάξεις του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015 (14-14α ν. 3986/2011), εντούτοις προστίθενται νέες ρυθμίσεις που δυσχεραίνουν το καθεστώς προστασίας του αιγιαλού και πρόσβασης σε αυτόν καθώς φαίνεται να προβλέπεται η απαγόρευση της χρήσης σε όλες τις περιπτώσεις παραχώρησης χρήσης και αιγιαλού. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά τον περιορισμό της πρόσβασης στον αιγιαλό και τη διευκόλυνση επενδύσεων που θα αλλοιώσουν οριστικά το φυσικό ανάγλυφο της παράκτιας ζώνης, σε αντίθεση με σχετικές προβλέψεις της εθνικής και ενωσιακής νομοθεσίας (βλ ν. 3937/2011, Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου). Επιπλέον, το άρθρο αυτό δεν αντανακλά και τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης όπως διατυπώθηκαν από τον Πρωθυπουργό στο παγκόσμιο συνέδριο της IUCN στη Μασσαλία και ειδικότερα ότι η Ελλάδα «…θα καταρτίσει ειδική στρατηγική για την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, ώστε ο τουρισμός -που αποτελεί σημαντικό «κινητήρα» της οικονομίας- να μην λειτουργεί εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος» καθώς και ότι όσον αφορά τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει την παράκτια ζώνη, η Ελλάδα θα ακολουθήσει « ..μια προσέγγιση με βάση το οικοσύστημα και σε ευθυγράμμιση με την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, υποστηριζόμενοι από την καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική γνώση.». Επιπλέον ο Πρωθυπουργός προέβη και στην εξής δήλωση: «Δεσμευόμαστε, λοιπόν, να αναπτύξουμε μία στρατηγική βιώσιμου τουρισμού που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του τουρισμού και θα θέτει τα ζητήματα βιοποικιλότητας στο επίκεντρο του σχεδιασμού του θαλάσσιου και παράκτιου τουριστικού σχεδιασμού, ιδίως σε ό,τι αφορά τις υπερβολικά ευάλωτες τοπικές κοινωνίες, όπως είναι τα μικρότερα νησιά μας.». Φαίνεται επομένως ότι το άρθρο 5 δυσχεραίνει το υφιστάμενο καθεστώς για την παράκτια ζώνη αγνοώντας τις υποχρεώσεις της χώρας μας απέναντι στον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και στην προσαρμογή σε αυτή καθώς και στην επίτευξη των στόχων για τη διατήρησης της βιοποικιλότητας.