Αρχική Δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου με τίτλο «Εξυγίανση Ναυπηγείων Ελευσίνας»Άρθρο 2 – Ενδεικτικό περιεχόμενο συμφωνίας εξυγίανσηςΣχόλιο του χρήστη Μανώλης | 13 Ιουλίου 2022, 07:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μανώλης' | 13 Ιουλίου 2022, 07:47

    Σε έναν νόμο που αναμενόταν από τους εργαζόμενους από την αρχή της θητείας της σημερινής κυβέρνησης έρχεται μετά από μια κατάθεση ενός μόνο υπουργείου που παίρνει ο επικεφαλής υπουργός την απόφαση να κινηθεί πέρα και εκτός από κάθε συνταγματική, νομική, ηθική και εκτελεστική λογική που θα έπρεπε να διέπει έναν νόμο που συντάχθηκε για να επιλύσει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τις πολιτικές που ο ίδιος ο υπουργός και τα μέλη της τωρινής κυβέρνησης, μαζί με τις προηγούμενες που υπήρξαν ενεργά μέλη της δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο κραυγαλέας εκμετάλλευσης των εργαζομένων, των πολιτών αλλά και της ίδιας της λειτουργίας της πολιτείας μέσα από τις αποφάσεις τους που επιβάρυναν στο σύνολο μια επιχείρηση με χρέη που ακόμη και την στιγμή της κατάθεσης παραμένουν αδιευκρίνιστα και μόνο κατά προσέγγιση έχουν οριστεί. Ο νόμος του υπουργείου δημιουργεί ένα καθεστώς που όμοιο του δεν έχει υπάρξει στην μεταπολιτευτική περίοδο και διέπετε από μια καθόλα παραβατική, διχαστική και προσβλητική αντίληψη της εξουσίας του Ενός ως προς το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 2 με τιτλο -Ενδεικτικό περιεχόμενο συμφωνίας εξυγίανσης-. Στην παράγραφό2 γίνεται αναφορά στην μεταβίβαση στην νέα εταιρία χωρίς να γίνεται κανένας λόγος για τους προηγούμενους μετόχους και τις ποινικές ευθύνες που έχουν για την σημερινή κατάσταση που η εταιρία χρωστάει σχεδόν μισό δίς. Δίνοντας ουσιαστικά ποινική και δικαστική απαλλαγή σε όσους οδήγησαν με τις αποφάσεις τους και την ασυδοσία τους, τους εργαζόμενους σε οικονομικό θάνατο. Στην παράγραφό 3 αναφέρεται το σχέδιο νόμου στην παραγραφή τόκων, προστίμων οφειλών κατά ποσοστό εκατό τοις εκατό (100%) από την νέα εταιρία. Και τίθεται το ερώτημα και το ζητούμενο. Ποιος θα πληρώσει όλα αυτά τα ποσά που οφείλονται είτε στους εργαζόμενους, τα διάφορα ταμεία και οργανισμούς του κράτους ή προς τρίτους; Απαλλάσσεται τον νέο κάτοχο από «οποιαδήποτε αιτία, όπως εκκαθαρίσεις και δικαστικές αποφάσεις, οποτεδήποτε και εάν προκύψουν/καταλογισθούν/βεβαιωθούν, από παρελθόντες, τρέχοντες ή μελλοντικούς φορολογικούς ελέγχους και ανεξαρτήτως του χρόνου που είχε αρχίσει η ελεγκτική διαδικασία, καθώς επίσης και ανεξαρτήτως από τη διενέργεια ή μη φορολογικού ελέγχου ή την υποβολή τυχόν τροποποιητικών δηλώσεων». Αυτή η αναφορά παραβιάζει οποιοδήποτε θεμελιώδες ίσο ανταγωνισμό και μη προκατάληψη απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Είναι αυτό που στην καλούμενη ορίζεται ως πελατειακή και προσωπικά ωφελιμιστική πρακτική. Στην παράγραφο 4 και 5 δίνεται χαριστική διάταξη για μια υποχρέωση του «επενδυτή» απέναντι στο σύνολο των εργαζομένων αλλά και των ασφαλισμένων που ματώνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά για να ανταποκριθούν στις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις ενώ ο «επενδυτής» θα συνεχίσει στο ίδιο πλαίσιο να μην καλύπτει ούτε και την στοιχειώδη ασφαλιστική εισφορά που του αναλογεί. Στην παράγραφο 6 χαρίζεται 142.000.000 από ένα ήδη υπερκοστολογημένο έργο για την προάσπιση της χώρας όπως ο ίδιος ο υπουργός διατυμπανίζει και ο έλληνας πoλίτης καλείται να απορροφήσει αυτό το πόσο την στιγμή που υποτίθεται πως βρισκόμαστε σε εθνικό κίνδυνο. Μάλιστα είναι ο τωρινός υπουργός Άμυνας που σε κάθε συνάντηση αλλά και δήλωση του επέμενε πως δεν πρόκειται να αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί δεν θα ήθελε ουτε φυλακή να πάει, ούτε να γίνει ειδικό δικαστήριο αφού μια τέτοια πράξη θα δημιουργούσε ποινικές ευθύνες για το σύνολο της κυβέρνησης. Πως δικαιολογείται αυτή η νομοθετική πράξη όταν και ο πρωθυπουργός έδωσε εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα ήταν επωφελές για τους εργαζόμενους και την βιομηχανία σε μια άλλη χώρα με την αισχρή και προσβλητική δικαιολογία ότι φταίνε οι εργαζόμενοι. Στην παράγραφο 10 δεν γίνεται καμία αναφορά για επαναπροσλήψεις και διασφάλιση των θέσεων εργασίας των σχεδόν 700 εργαζομένων. Δεν ορίζεται πουθενά το μοντέλο απασχόλησης και εργασιακής ασφάλειας που υποχρεούται να παρέχει το κράτος στους πολίτες και όχι στους υπηκόους που συμπεριφέρεται ο υπουργός του καταθετικού νόμου μαζί με τον αποεπενδυτή. Δεν υπάρχει ούτε μια φράση ως αναφορά για τις συλλογικές συμβάσεις. Συλλογικές συμβάσεις που θα έπρεπε να ήταν στα πρώτα άρθρα ώστε να διασφαλίσουν την ζωή, την εργασία και την συνέχιση των εργαζομένων στην «Νέα εταιρία». Αυτό αρκεί για να γίνει σαφές πως την στιγμή που θα επικαιροποιηθεί ο νόμος, την ίδια στιγμή θα χάνεται κάθε δικαίωμα είχαν οι εργαζόμενοι μέχρι σήμερα. Γίνεται επίκληση για μια ψηφοφορία που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο μεγαλύτερο μέρος της έχουν πλέον ανατρέψει με νέες αποφάσεις που πάρθηκαν μέσα από ΓΣ. Και αν γινόταν σήμερα ΓΣ που πλέον γνωρίζουν οι εργαζόμενοι τι τους περιμένει θα υπήρχε μια εντελώς αντίστροφη απόφαση. Κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει καθώς η ηγεσία του σωματείου με της παράταξης της ΔΑΚΕ υφαρπάζει κάθε δικαίωμα προάσπισης των συμφερόντων μας που υποτίθεται ότι προασπίζει. Συνδέεται την αποπληρωμή των οφειλόμενων που αγγίζει πλέον τα 13 χρόνια, με την την ανάληψη ικανού αριθμού έργων από την ΟΝΕΧ στο πλαίσιο συνεργασίας με το Π.Ν χωρίς να υπάρχει μια οποιαδήποτε συμφωνία