• Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Σαμαράς' | 23 Νοεμβρίου 2009, 01:36

    Οι μεταχρονολογιμένες επιταγές αποτελούν πραγματικό πρόβλημα που προέκυψε από τους όρους δανεισμού που επιβάλουν οι τράπεζες. Το πρόβλημα γιγαντώθηκε από την μεταβίβαση (οπισθογράφηση) καθώς και από συστήματα τύπου ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ που με την πρόφαση της Διατραπεζικής πληροφόρησης λειτουργούν απλά σα μοχλός πίεσης προς τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες είτε σαν θηλιά στραγγαλισμού. Σε άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες δεν τίθεται θέμα μεταχρονολόγησης, δοκιμάστε να εξηγήσετε τον όρο "μεταχρονολογημένη επιταγή" σε οποιοδήποτε λογιστή της Αγγλίας ή των ΗΠΑ, αντίθετα εδώ έχουμε και επίσημα λογαριασμό του Ενιαίου Γενικού Λογιστικού Σχεδίου. Η ανυπαρξία καταναλωτικής / επιχειρηματικής πίστης από την μεριά των Τραπεζών, του Κράτους αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων οδηγεί σε αυτό το κυκεώνα. Ουσιαστικά οι τράπεζες παρέχουν επιταγές (χαρτιά) που χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις σα κεφάλαιο κίνησης (το Κράτος δε παρέχει την δυνατότητα στο πολίτη να εξοφλήσει οφειλές ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΤΙΜΟ αλλά έντοκα) με μελλοντική αξία. Αντίστοιχα οι επιχειρήσεις που δέχονται τις επιταγές είτε τις μεταβιβάζουν σε άλλες επιχειρήσεις (οπότε στην πραγματικότητα δημιουργείται τρύπα 2 φορές μεγαλύτερη από την αρχική στην οικονομία σε περίπτωση που δεν εξοφληθή η επιταγή) είτε την καταθέτουν στο περίφημο "Πλαφόν" που είναι ειδικός λογαριασμός δανείου με εγγύηση τις μεταχρονολογιμένες επιταγές και τόκους περίπου καταναλωτικού δανείου. Άρα η τράπεζες πρακτικά έχουν "τυπώσει" χρήμα(?). Και το χειρότερο είναι ότι έχουν συνηθήσει την αγορά σε αυτό το τρόπο λειτουργίας. Πρόταση: Θέσπιση μεταβατικού δανείου διάρκειας τουλάχιστον 5 ετίας (ανάλογα με το ποσό του τρέχοντος πλαφόν) με εγγύηση μετοχές των εταιρειών ή άλλα χρεόγραφα, με στόχο την εξάλιψη του Πλαφόν και σταδιακή εξάλιψη των μεταχρονολογημένων επιταγών (από τον αριθμό της επιταγής μπορεί να γίνει αναγνώρηση της ημερομηνίας που δόθηκε το μπλόκ και αν έχουν εμφανισθεί άλλες επιταγές με μεγαλύτερο αύξοντα αριθμό για εξόφληση). Οι τράπεζες να ρίξουν τα επιτόκιά τους με βάση χρηματοοικονομικές μελέτες βιοσιμότητας των επιχειρήσεων (στα μεγάλα ποσά) ή με εγγύηση από το ΤΕΜΠΕ για μικρά ποσά (το κατώτερο ύψος πρέπει να είναι καθορισμένο με νόμο). Η διασφάλιση της νομιμότητας των τραπεζών είναι ένα ακόμα ζήτημα με δεδομένο ότι παρά τις όποιες δικαστικές αποφάσεις περί αθέμιτων πρακτικών και εξαπάτησης του καταναλωτή, οι όροι σύναψης δανείων και πιστωτικών καρτών δεν έχουν αλλάξει. Κάτι πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση επίσεις, αφού το χρηματοπιστοτικό σύστημα βασίζεται κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) στις Τράπεζες. Για τις νέες επιχειρήσεις ειδικά τις εξαγωγικές (σε αυτές περιλάβετε παρακαλώ και τις επιχειρήσεις του κλάδου Τεχνολογίας που αν και έχουν μικρές σχετικά ανάγκες, δεν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε κεφάλαια) θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα και να μπορούν να δανείζονται με σύστημα ανάλογο του "Factoring" με την "υποθήκευση" των αποδεδειγμένα επιβεβαιωμένων παραγγελιών τους. Αυτή η προσέγγυση πιστεύω ότι θα έδινε στην οικονομία μας νέα δυναμική.