• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ' | 22 Μαΐου 2010, 01:41

      Κυρία Υπουργέ   Η ανάπτυξη μπορεί να είναι κακή έννοια εάν δεν συνοδεύεται με την λέξη βιώσιμη. Πάσχουμε από συνέπεια και άρνηση καταγραφής προβλημάτων άρα και αδυναμία στόχευσης λύσεων. Μεμονωμένες καλές πρακτικές δεν μπορούν να σώζουν το όλον. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να σώσει μόνος του τη χώρα.   Ο Στρατηγικός Στόχος του Αναπτυξιακού Νόμου της χώρας θα πρέπει να αφορά την συνεχή προσαρμογή των κρίσιμων μεγεθών της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής και μεταποίησης καθώς και τη σύνδεσή αυτών με τον τριτογενή τομέα της οικονομίας λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά κριτήρια που στο σύνολό τους δημιουργούν ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας μέσα στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.   Ειδικά Κριτήρια -         Κριτήρια προσαρμογής και επέμβασης στο φυσικό περιβάλλον -         Κριτήρια αναφοράς στο ενεργειακό χαρακτήρα με χρήση ΑΠΕ -         Κριτήρια στην ανάδειξη και διατήρηση του τοπικού χαρακτήρα δομημένου περιβάλλοντος. -         Κριτήρια συμβολής στα χωροταξικά προβλήματα. -         Κριτήρια στην παρέμβαση στο ανθρωπογενές περιβάλλον με ενίσχυση της εκπαίδευσης και της απασχόλησης τοπικού εργατικού δυναμικού -         Κριτήρια σύνδεσης με άλλες δομές στην περιοχή και την χώρα όπως ερευνητικά πανεπιστημιακά ιδρύματα για έρευνα, φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης για συνεργασία καθώς και διεθνείς συνεργασίες με διατοπικά αποτελέσματα. -         Κριτήρια συνεχούς εκπαίδευσης, βελτίωσης, αναπροσαρμογής και επανατοποθέτησης για την βέλτιστη διατηρησιμότητα της ανταγωνιστικότητας. -         Κριτήρια συμβολής στα προβλήματα του κοινωνικού περιβάλλοντος με προγράμματα κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής συμμετοχής & εθελοντισμού στην τοπική κοινωνία.         Αυτό απαιτεί παράλληλα και κάποιες βασικές «πολιτικές συμφωνίες» : -         Η χώρα έχει ανάγκη στροφής σε χώρα παραγωγική απο χώρα καταναλωτική. Αυτό σημαίνει ότι εφεξής χρηματοδοτούμε παραγωγή προϊόντων και όχι πρώτων υλών για βέλτιστη ενεργοποίηση των οικονομικών πολλαπλασιαστών. «Ας κοιτάξουμε γύρω μας μέσα στο σπίτι και την δουλειά μας. Πόσα απο αυτά παράγονται στην Ελλάδα;» -         Αλλαγή του λογιστικού συστήματος της χώρας όπου θα ξέρουμε τι παράγουμε, πόσο χρωστάμε, πόσο μας χρωστάνε αλλα και πόσο και πού υπάρχει ιδιωτική κατανάλωση μέσω των δορυφορικών λογαριασμών. -         Συνεχής καταγραφή των προβλημάτων για την μόνιμη επιδίωξη λύσης μέσα απο τις παρεμβάσεις του αναπτυξιακού. Παρατηρητήριο προβλημάτων λοιπόν στην Ελλάδα και στο ζωτικό της χώρο τα Βαλκάνια. Μαθαίνουμε λοιπόν παντού και πάντα να καταγράφουμε τα προβλήματά μας. -         Ενταξη επένδυσης, διαδικασίες επιχείρησης, αδειοδοτήσεις μέσω γραφείων υποδοχής επενδύσεων (εναλλακτικά ΚΕΠ) όπου αυτά τρέχουν για τα απαραίτητα που θέλει η Ελληνική Πολιτεία και όχι ο επενδυτής. -         Συνεχής ανάπτυξη όχι για την ανάπτυξη αλλά για μια ελληνική οικονομία που παράγει οφέλη (& όχι μόνο κέρδη) στην ελληνική κοινωνία στους Ελληνες και Ξένους πολίτες που ζούν σε αυτή την χώρα.     Αρα η Χρηματοδότηση και ο συνεχής έλεγχος της επένδυσης γίνεται με βάση τον έλεγχο κριτηρίων που απαντούν στα προβλήματα της εκάστοτε περιοχής ως τμήμα των προβλημάτων ανταγωνιστικότητας της χώρας. Και επειδή η χρηματοδότηση συνιστά απο μόνη της ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας προτείνεται η χρηματοδότηση να συνδέεται με συμμετοχή στη κεφαλαιακή σύνθεση (αυτά είναι τα ΣΔΙΤ) με εκχώρηση της εκπροσώπησης σε τοπικό φορέα και σχέδιο σταδιακής εξαγοράς των μετοχών με παράλληλη αποπληρωμή της συμμετοχής για την οριστική εκχώρηση στον επενδυτή.   Αν θέλετε να σας στείλω ένα ολοκληρωμένο παράδειγμα για ένα αγροτικό προϊόν με αναφορά σε όλο το φάσμα πρωτογενούς-δευτερογενούς-τριτογενούς τομέα της τοπικής οικονομίας με σαφή εξαγωγικό προσανατολισμό επικοινωνήστε μαζί μου να σας το στείλω.   Με εκτίμηση και ευχές για καλή προσπάθεια Ευάγγελος Κυριακού Οικονομολόγος