• Σχόλιο του χρήστη 'Σωτήρης' | 20 Σεπτεμβρίου 2010, 22:48

    Για να διαχειριστής την καινοτομία θέλεις λογική που θα είναι ευέλικτη και πιο προσανατολισμένη σε μικρές επιχειρήσεις (οι μεγάλες άλλωστε συνήθως επενδύουν εκ των υστέρων στην καινοτομία). Συμφωνώ επίσης με την παρατήρηση παραπάνω ότι τα γεωγραφικά όρια είναι ανούσια, αν θέλουμε να δώσουμε κίνητρα για περιφερειακή ανάπτυξη ας δοθούν με φοροελαφρύνσεις ή άλλα μέτρα, η καινοτομία αφορά ολόκληρη την χώρα και δεν μπορεί να περιοριστεί σε περιοχές, γενικά μάλλον πρέπει να αντιληφθούμε ότι η καινοτομία δεν μπορεί να περιοριστεί πουθενά! Ακόμα θα συμφωνήσω ότι η καινοτομία για να χρηματοδοτηθεί σωστά θέλει και καινοτόμα πνεύματα, ταυτόχρονα χρειάζεται βέβαια και επιχειρηματικότητα. Θα τολμούσα λοιπόν να προτείνω να συσταθεί ένα οργανισμός μικτής φύσης. Ο οποίος θα αποτελείται από δημιουργικούς ανθρώπους. Φαντάζομαι λοιπόν, έναν οργανισμό ο οποίος θα είναι από μόνος του καινοτόμος. Που θα αποτελείται από δημοσίους υπάλληλους νέας γενιάς (από εσωτερικές μεταθέσεις) όπως ήταν στις καλές εποχές των ΚΕΠ που θα παίρνουν και μπόνους από την αποτελεσματικότητα τους, από τράπεζες και από στελέχη του ιδιωτικού τομέα (έστω part time) που θα αξιολογούν και θα συγχρηματοδοτούν κάποια Project, από φοιτητές και επιχειρηματίες που θα συνεργάζονται σε συγκεκριμένες θέσεις και θα πληρώνονται μόνο βάσει αποτελέσματος (agents). Ένας τέτοιος οργανισμός θα μπορούσε να δημιουργηθεί με τέτοιον τρόπο που να μην επιβαρύνει καθόλου τα εθνικά κεφάλαια (αξιοποίηση χρηματοδοτήσεων, κτιρίων υπεράριθμου προσωπικού, αυτοχρηματοδότηση από επιτυχημένα Project Κλπ) Ο οργανισμός αυτός θα στοχεύει πάντα στο αποτέλεσμα, και θα έχει συγκεκριμένους στόχους κάθε χρόνο με ξεχωριστούς λογαριασμούς για τις μικρές και τις μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ. να χρηματοδοτηθούν δέκα μικρές και μία μεγάλη επιχείρηση από κάθε κλάδο). Ο οργανισμός αυτός θα είναι επίσης και επιθετικός στις εφαρμογές και όχι παθητικός, εάν δηλαδή έχουμε εθνικό στόχο για παράδειγμα να ερευνήσει την καινοτομία σε έναν κλάδο (π.χ. αγροτικό τομέα) θα ψάχνει και ο ίδιος να δει αν υπάρχουν εταιρείες στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να τις χρηματοδοτήσουν και δεν θα αρκείται σε απλές ανακοινώσεις. Θα πρέπει επίσης αυτός ο οργανισμός να προτρέπει την συνεργασία εντός ελληνικής επικράτειας να έχει δικτυώσει τα πανεπιστημιακά και τα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα ώστε να κάνει διαχείριση της νέας γνώσης και προώθηση της στην πρακτική εφαρμογή. Ακόμα και μια τράπεζα αιτημάτων θα μπορούσε να δημιουργήσει από τις ελληνικές και ξένες εταιρείες ώστε να βλέπει ποίες είναι οι ανάγκες τους και προς τα εκεί να σπρώχνει την καινοτομία. Πάνω από όλα όμως για να πετύχει ένας τέτοιος οργανισμός θα πρέπει οι άνθρωποι που τον απαρτίζουν να είναι ενθουσιώδεις ιδεολόγοι, να αποτελούν σταυροφόρους της γνώσης και της φαντασίας, να έχουν συναίσθηση της αποστολής τους και της σπουδαιότητας της. Αν έχουν μείνει τέτοιοι στην Ελλάδα και αν μπορούμε να τους βρούμε είναι ένα ερώτημα.