• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Δημ.Κουτσούκης, δικηγόρος' | 22 Δεκεμβρίου 2010, 16:04

    Οι ποινικές κυρώσεις των παραβατών των άρθρων 1 και 2 πρέπει να είναι ενιαίες. Δεν υπάρχει λόγος για διαφορποίηση, δεδομένου ότι μια δεσπόζουσα επιχείρηση όταν μετέρχεται πρακτικές εκμεταλλευτικής κατάχρησης των αντισυμβαλλομένων της και των καταναλωτών (π.χ. εφαρμόζει αδικαιολόγητα πολιτική υπερβολικών τιμών) ή πρακτικές παρεμποδιστικής κατάχρησης με επιδίωξη την εκτόπιση των ανταγωνιστών δρα ενσυνείδητα και με σχέδιο. Είναι συνεπώς αν όχι περισσότερο τουλάχιστον εξίσου βλαπτικές για τον ανταγωνισμό, τους καταναλωτές, όπως και τα καρτέλ. Και σε αλλοδαπές νομοθεσίες δεν υπάρχει μια τέτοια διαφοροποίηση. Εξάλλου για την ανάπτυξη σοβαρής αποτρεπιτικής ισχύος πρέπει να γίνουν αυστηρότερες οι στερητικές της ελευθερίας ποινές ως εξής: Οι παραβάτες των άρθρων 1 και 2 να απειλούνται με ποινή κάθειρξης, όταν πρόκειται για διαρκείς παραβάσεις πάνω από πέντε (5) χρόνια. Με ποινή φυλάκισης πρέπει να τιμωρούνται και οι παραβάτες πραγματοποίησης συγκέντρωσης χωρίς προηγούμενη τελεσίδικη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που θα κρίνει το συμβατό της συγκέντρωσης με το Ν. 703/1977. Οι διοικητικές κυρώσεις δεν είναι ικανές να αποτρέψουν την πραγματοποίηση της συγκέντρωσης, λόγω και των σοβαρών δυσχερειών που υπάρχουν για διαχωρισμό μιας πραγματοποιηθείσας συγκέντρωσης