Αρχική Περι ΑνταγωνισμούΆρθρο 7 Έλεγχος των συγκεντρώσεων επιχειρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Ηλίας Ευρ. Σουφλερός, αναπλ. καθηγητής Παν/μιου Αθηνών | 24 Δεκεμβρίου 2010, 00:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Ευρ. Σουφλερός, αναπλ. καθηγητής Παν/μιου Αθηνών' | 24 Δεκεμβρίου 2010, 00:55

    Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διατηρηθούν οι (ισχύουσες) διατάξεις του άρθρου 4γ παρ. 3 και του άρθρου 4δ παρ. 9 του Ν. 703/1977, κατά το πρότυπο των νομοθεσιών και άλλων κρατών μελών της ΕΕ. Σύμφωνα με την πρώτη από τις ως άνω διατάξεις (άρθρο 4γ παρ. 3): «Συγκέντρωση που απαγορεύθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού με βάση την παράγραφο 1 μπορεί να εγκριθεί με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην παρ. 9 του άρθρου 4δ, όταν η συγκέντρωση παρουσιάζει γενικότερα οικονομικά πλεονεκτήματα, τα οποία αντισταθμίζουν τον περιορισμό του ανταγωνισμού που θα προκύψει από αυτή τη συγκέντρωση ή κρίνεται απαραίτητη για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δημόσιου και γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος, ιδιαίτερα όταν συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό και την εκλογίκευση της παραγωγής και της οικονομίας, στην προσέλκυση επενδύσεων, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά, στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης». Σύμφωνα με την δεύτερη από τις ως άνω διατάξεις (άρθρο 4δ παρ. 9): «Μετά από αίτηση των ενδιαφερόμενων μερών, που υποβάλλεται μέσα σε ένα (1) μήνα από την κοινοποίηση της απόφασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού με την οποία απαγορεύεται η συγκέντρωση, οι Υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης μπορούν, με απόφαση τους, να εγκρίνουν τη συγκέντρωση, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4γ παρ. 3. Η απόφαση αυτή εκδίδεται μέσα σε προθεσμία δύο (2) μηνών από την υποβολή της αίτησης και μπορεί να θέτει όρους και να επιβάλλει υποχρεώσεις για την εξασφάλιση συνθηκών αποτελεσματικού ανταγωνισμού ή τη διασφάλιση της επίτευξης των οικονομικών ή άλλων πλεονεκτημάτων που αντισταθμίζουν τις δυσμενείς συνέπειες για τον ανταγωνισμό. Η παρέλευση άπρακτης της δίμηνης προθεσμίας ισοδυναμεί με απόρριψη της αίτησης». Η διατήρηση της αρμοδιότητας κατ’ εξαίρεση έγκρισης μιας συγκέντρωσης που απαγορεύτηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού κατ’ εφαρμογή καθαρά ανταγωνιστικών κριτηρίων, με (αιτιολογημένη) κοινή υπουργική απόφαση και με εξωανταγωνιστικά κριτήρια (υπό τους όρους που προβλέπουν οι ως άνω διατάξεις), νομίζω ότι είναι απαραίτητη, διότι, χωρίς να συνεπάγεται μειονεκτήματα για τον ανταγωνισμό, αφήνει περιθώρια λήψης πολιτικών αποφάσεων σε εξαιρετικές περιπτώσεις και απαλλάσσει την Επιτροπή Ανταγωνισμού από ενδεχόμενες πιέσεις και παρεμβάσεις εκ μέρους των επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε μια συγκέντρωση που μπορεί να δημιουργεί προβλήματα στον ανταγωνισμό (αφού η ΕΑ θα μπορεί να τις παραπέμπει στους αρμόδιους υπουργούς). Είναι εξάλλου προφανές ότι η ΕΑ δεν έχει αρμοδιότητα, ούτε είναι σε θέσει να προβεί σε σύνθετες εκτιμήσεις κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα που (θα πρέπει να) επιφυλλάσσονται στη αρμόδια πολιτική ηγεσία.