• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ' | 16 Μαΐου 2011, 19:54

    Στην παρ. 3 προβλέπεται ότι ο προσφεύγων οφείλει να κλητεύσει και τους δικαιούχους προγενέστερων σημάτων και δικαιωμάτων, τα οποία αποτέλεσαν κώλυμα αποδοχής του επίδικου σήματος από τη διοικητική επιτροπή σημάτων, ακόμα κι αν αυτοί δεν ήταν διάδικοι στη δίκη στη ΔΕΣ. Η ρύθμιση κινείται πέραν της σφαίρας του εφικτού. Πολλές φορές τα προγενέστερα σήματα που αντιτάσσει ο προέλεγχος της Υπηρεσίας είναι 10 ή 15 ή και περισσότερα. Αυτό στο επίπεδο της προσφυγής σημαίνει ότι ο προσφεύγων θα πρέπει να κλητεύσει 10 ή 15 ή και περισσότερους καθών. Εκτός του ότι το κόστος είναι δυσανάλογο, πολλές φορές τα στοιχεία των δικαιούχων στο μητρώο δεν είναι ενημερωμένα (έχουν αλλάξει διευθύνσεις, έδρες, νομικό τύπο, χωρίς να ενημερώσουν τη μερίδα κλπ). Οι δικαιούχοι των προγενέστερων σημάτων δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστούν. Το ίδιο ισχύει και για τους αντικλήτους. Πολλές φορές οι αντίκλητοι δεν ζουν πλέον, ή έχουν αλλάξει και δεν έχει ενημερωθεί η μερίδα. Και η κλήτευση αυτή χρειάζεται όχι μόνο για την προσφυγή, αλλά και για την έφεση, κλπ. Γενικά η διάταξη αυτή παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και αυτό που ζητά από τον προσφεύγοντα είναι δυσανάλογο σε σχέση με αυτό που επιδιώκει. Οι δικαιούχοι των προγενέστερων σημάτων έχουν αυτοί το βάρος να διαφυλάσσουν τα δικαιώματά τους και προς το σκοπό αυτό έχει θεσπιστεί το ειδικό Δελτίο Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας μέσα από το οποίο μπορούν να ενημερώνονται και να ασκούν Τριτανακοπή, όταν το κρίνουν οι ίδιοι αναγκαίο. Αν ασκήσουν Τριτανακοπή γίνονται διάδικοι και κλητεύονται εφεξής. Αν δεν ασκήσουν Τριτανακοπή, γιατί πρέπει εφεξής να κλητεύονται; Το οικονομικό αυτό κόστος που επιβάλλεται στον προσφεύγοντα δεν είναι ούτε λογικό, ούτε ανεκτό και ουσιαστικά πολλές φορές θα καταλύει στην πράξη τη δυνατότητα άσκησης προσφυγής. Από την άποψη αυτή, η προτεινόμενη ρύθμιση παραβιάζει τη συνταγματική ελευθερία για αποτελεσματική έννομη προστασία, καθώς και το προστατευόμενο από την ΕΣΔΑ δικαίωμα για δίκαιη δίκη. Τέλος, η ρύθμιση αυτή καθιστά το Ελληνικό σήμα εξαιρετικά δυσκίνητο και κοστοβόρο και μη ανταγωνιστικό σε σύγκριση με το κοινοτικό και το διεθνές σήμα.