Αρχική ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΙΙ - αδειοδότηση από το ΤΕΕΆρθρο 03: Διαδικασία Πιστοποίησης της Υπηρεσίας Χορήγησης Αδειών του Τεχνικού Επιμελητηρίου ΕλλάδοςΣχόλιο του χρήστη Τέντες Γιώργος | 30 Οκτωβρίου 2012, 13:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τέντες Γιώργος' | 30 Οκτωβρίου 2012, 13:22

    Η αίτηση πιστοποίησης από έναν και μόνο φορέα (Άρθρο 3), ο οποίος είναι προαποφασισμένο ότι θα αναλάβει την αδειοδότηση, υπό τους όρους που έχουν προκηρυχθεί δεν έχει απολύτως κανένα νόημα και, εάν δεν γίνεται δολίως, τότε υποδηλώνει άγνοια της σημαντικότητας του εγχειρήματος. Τα κριτήρια που δίνονται για την πιστοποίηση (Παραρτήματα Ι και ΙΙ): είναι γενικόλογα, δεν εισάγουν δεσμευτικούς όρους (π.χ. ελάχιστο αριθμό προσωπικού, συγκεκριμένες ειδικότητες και επίπεδο σπουδών) περιορίζονται σε δεσμεύσεις που δύσκολα ελέγχονται (απαγορεύση ελέγχων σε συγγενείς 2ου βαθμού) Έτσι, ό,τι και αν δηλώσει το ΤΕΕ για κάθε αντίστοιχο κεφάλαιο στον φάκελο που θα υποβάλλει, να μην μπορεί να συγκριθεί με κάποια προδιαγραφή, με αποτέλεσμα δύσκολα να είναι απορριπτέο (άλλωστε στο σχέδιο ΠΔ προεξοφλείται η λήψη της πιστοποίησης, γεγονός που αντιβαίνει στην έννοια της πιστοποίησης). Ακόμα, δίνεται η δυνατότητα στην Υπηρεσία χορήγησης αδειών να επικαλείται: φόρτο εργασίας ανεπάρκεια ειδικοτήτων ανεπάρκεια εξοπλισμού κατά το δοκούν, προκειμένου να αναθέτει το έργο της σε εξωτερικούς συνεργάτες (Άρθρο 7). Με άλλα λόγια προδικάζεται ότι η νέα Υπηρεσία θα είναι ανεπαρκής και δίνεται εκ του Π.Δ. έξοδος διαφυγής για κάλυψη της ανεπάρκειας. Προσωπικά θεωρώ ότι στην εποχή της διαφάνειας, το να αφήνεται εν λευκώ η επιλογή εξωτερικών συνεργατών σε έναν και μόνο φορέα, σαν πρακτική παρέχει μόνο αντικίνητρο παραγωγικότητας και λειτουργεί εναντίον της αμερόληπτης λειτουργίας της 'Υπηρεσίας χορήγησης αδειών'. Η αίσθηση αυτή εντείνεται από την τάση για εξ αρχής άφεση αμαρτιών σε περίπτωση ελλιπούς ή κακής οργάνωσης. Προτείνω: Να εξειδικευτούν τα κριτήρια πιστοποίησης, με βάση αριθμό ειδικοτήτων, επίπεδο σπουδών και πρότερη εργασιακή εμπειρία εργαζομένων, αλλά και αναγκαίο χώρο, εξοπλισμό, μηχανοργάνωση, διοικητικό προφίλ. Να επιτραπεί σε όποιον οργανισμό δημόσιο ή ιδιωτικό πληρεί τα κριτήρια (π.χ. ιδιωτικά ή δημόσια ΑΕΙ, ΤΕΕ, άλλα επιμελητήρια, τράπεζες) και μπορεί να πιστοποιηθεί, να δικαιούται να αδειοδοτεί. Οι εξωτερικοί συνεργάτες να επιτρέπονται προκειμένου να καλύψουν θέσεις του αναγκαίου προσωπικού, μέχρι ενός ποσοστού (π.χ. 30% ή 50%), όμως να επιλέγονται από την εποπτεύουσα υπηρεσία και όχι από τον φορέα που δίνει την αδειοδότηση, με βάση μητρώα πιστοποίησης σπουδών και εμπειρίας. Οι εξωτερικοί συνεργάτες θα πρέπει να έχουν τυπικά προσόντα ανάλογα της θέσης που θα πρέπει να καλύψουν, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλη του ΤΕΕ ή όχι. Σημειολογικά αναφέρω ότι από την στιγμή που ανοίγει ή πρόκειται να ανοίξει το επάγγελμα του μηχανικού, το να ανατίθενται μονοπωλιακού τύπου υπηρεσίες σε συγκεκριμένο οργανισμό (και μάλιστα με δυνατότητα να δηλώνει αδυναμία όποτε τον συμφέρει), ο οποίος δεν έχει και τα μεγαλύτερα εχέγγυα αμεροληψίας, ιστότητας και ισοπολιτείας, τελικά δεν ευνοεί την πρόοδο της κοινωνίας και δεν συνάδει με την ανάγκη για αξιόπιστη παροχή υπηρεσιών από το κράτος στον πολίτη. Αν το ελληνικό κράτος επιθυμεί να εκχωρήσει αρμοδιότητες που σήμερα έχει σε τρίτους τότε πρέπει να θέτει πραγματικούς ρυθμιστικούς όρους υπό τους οποίους θα γίνεται η εκχώρηση, και πάντα εις όφελος του πολίτη