• Σχόλιο του χρήστη 'Αρβανίτης' | 12 Οκτωβρίου 2013, 14:25

    Ο ισχυρισμός της ελληνικότητας ενός προϊόντος οφείλει να αποδεικνύεται πολύ σωστά έως την πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται. Με βρίσκει σύμφωνο η διαδικασία ρύθμισης με το παρόν κανονισμό. Υπάρχουν πολλά προϊόντα στην αγορά που αναγράφουν στην ετικέτα ελληνικό προϊόν, και στηρίζονται στο ότι η τελική επεξεργασία γίνεται στην Ελλάδα. Για παράδειγμα ημίσκληρα τυριά που χρησιμοποιούν εισαγόμενο μπασκί. Αυτά θα μπορούν να συνεχίσουν να το αναγράφουν; Εάν ναι, θα δημιουργηθεί μία σύγχυση στον καταναλωτή για το τι σημαίνει «ελληνικό προϊόν». Θα πρότεινα να γίνει μία γενική ρύθμιση για την αναγραφή προέλευσης προϊόντος, έστω και εθελοντική, αλλά ο παραγωγός που το αναγράφει να οφείλει να αποδεικνύει την προέλευση της πρώτης ύλης από τον ελληνικό πρωτογενή τομέα. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με επίσημο σήμα, είτε χωρίς. Αλλά είναι καλό να αποχτάται με αίτηση στο αρμόδιο όργανο. Παράλληλα, με αυτό το σχέδιο νόμου, να απαγορευτούν ονόματα που παραπέμπουν σε ελληνική προέλευση προϊόντος. Πχ ορισμένοι χρησιμοποιούν λέξεις/τοπωνύμια, τα οποία αφορούν στην περιοχή που είναι οι εγκαταστάσεις τους και όχι στην προέλευση προϊόντος, ή άλλοι χρησιμοποιούν λέξεις παράδοσης για να δημιουργήσουν μία αίσθηση παραδοσιακού ελληνικού προϊόντος. Γενικά η πρόταση για το Ελληνικό Σήμα είναι σημαντική και πρέπει να προχωρήσει. Ωστόσο θα πρότεινα να ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο της σήμανσης προϊόντων, χωρίς να αφήνει κενά που θα δημιουργήσουν σύγχυση στον καταναλωτή. Και πρέπει να γίνει χωρίς τέλος. Δεν έχει τόσο νόημα να νοικιάζουμε ένα σήμα, όσο να είναι ξεκάθαρο το πλαίσιο ισχυρισμού ελληνικότητας σε μία ετικέτα. Όσον αφορά στον προβληματισμό του κ. Μιχαηλίδη για το σύννομο με το κοινοτικό δίκαιο, τα πράγματα είναι απλά: Για να ισχυριστεί κάποιος πως το προϊόν είναι ελληνικό, η πρώτη ύλη και η επεξεργασία πρέπει να γίνεται στην Ελλάδα.