• Δεν μπορούμε να περιμένουμε σοβαρή ενασχόληση ενός επαγγελματία με μία υπόθεση για την οποία θα χρειαστεί να αφιερώσει μέρες εργασίας, με αμοιβή 200 ευρώ, όταν ταυτοχρόνως έχει οριστεί τόσο μικρός αριθμός διαμεσολαβητών στους οποίους θα μοιράζονται υποθέσεις. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι θα συσσωρεύονταν υποθέσεις προς επίλυση, και ότι θα ήταν εξαιρετικά εύκολο να "κλείνουν" με πρακτικο αποτυχίας φάκελοι σωρηδόν από έναν διαμεσολαβητή, ενώ άλλος διαμεσολαβητής, ηθικά πράττοντας, θα απασχολείτο περισσότερες ημέρες για ακριβώς την ίδια αμοιβή. Η λύση είναι: πολύ μεγαλύτερος αριθμός διαμεσολαβητών, ώστε να ρέουν οι υποθέσεις με έναν max ρυθμό (π.χ. 5-10 ανά μήνα;), γενναία αύξηση της αμοιβής τους με επιμερισμό αυτής ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα των συμμετεχόντων. Π.χ. στα 1.000 ευρω αμοιβής όπως προτείνεται από συναδέλφους, να αναλογούν 200 ευρώ στον οφειλέτη, και τα υπόλοιπα να επιμερίζονται στους πιστωτές, είτε αυτοί είναι 2, είτε είναι 15.