• Σχόλιο του χρήστη 'AKIOE' | 2 Μαρτίου 2017, 12:25

    Παρατηρήσεις 1)Nα προβλεφθεί ρητά στον κώδικα φορολογίας εισοδήματος , Ν 4172/2013, στο άρθρο 26 παρ. 4 εδάφιο γ ότι για το μέρος της οφειλής που απομειώνεται το πρακτικό αυτό αποτελεί την ανάληψη της κατά νόμο ενέργειας για την είσπραξη της απαίτησης ( ώστε να είναι δυνατή φορολογικά η διαγραφή της οφειλής από τα λογιστικά βιβλία του πιστωτή ) 2) Η διαγραφή χρέους υπάγεται στις διατάξεις περί τελών χαρτοσήμου και επιβαρύνεται με 2,4% ή 3,6% χαρτόσημο , αναλόγως αν προέρχεται (το χρέος) από εμπορική ή αστική σύμβαση . Η καταβολή των τελών χαρτοσήμου βαρύνει , κατά τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα , τον οφειλέτη. Περαιτέρω η διαγραφή χρέους συνεπάγεται φορολογικές συνέπειες τόσο για τον πιστωτή , όσο και για τον οφειλέτη. Εις ότι αφορά τον πιστωτή , οι διατάξεις των άρθρων 22 και 23 Ν 4172/2013 (σχετικά με τις εκπιπτόμενες και μη δαπάνες ) σε συνδιασμό με το άρθρο 26 του ιδίου νόμου (βλέπε πιο πάνω) θεωρούμε ότι καλύπτουν την αναγνώριση της σχετικής δαπάνης από αυτόν . Αναφορικά με τον οφειλέτη , από τον συνδιασμό των άρθρων 21 και 47 (κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα φυσικών προσώπων και νομικών προσώπων αντίστοιχα) προκύπτει ότι η ωφέλεια από την απομείωση του χρέους αποτελεί κέρδος υπαγόμενο σε φορολογία εισοδήματος. Επομένως το χρέος που θα διαγράψει ο πιστωτής θα αποτελέσει για τον οφειλέτη φορολογητέο εισόδημα και οι φόροι εισοδήματος που θα προκύψουν (πλέον της προκαταβολής) θα επιβαρύνουν μια ήδη υπερχρεωμένη επιχείρηση. Το σημείο αυτό θα πρέπει να το δούμε συνδιαστικά και με τις ενδεχόμενες συνέπειες από την εφαρμογή του άρθρου 66 (εγκλήματα φοροδιαφυγής) του Ν 4174/2013. Η διοίκηση (υπουργείο οικονομικών) προκειμένου να αντιμετωπίσει παρόμοια θέματα ,που είχαν προκύψει στα πλαίσια του προηγούμενου ΚΦΕ , του Ν 2238/1994) είχε εκδώσει την ΠΟΛ 1150/20-06-2013 , σύμφωνα με την οποία « η διαγραφή χρέους με βάση τον πτωχευτικό συμβιβασμό δεν συνιστά φορολογητέο εισόδημα γιατί δε συγκεντρώνει τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά του εισοδήματος» Επίσης παρόμοια θέση νομοθετήθηκε και με βάση το άρθρο 62 ν 4389/2016 ,σύμφωνα με τον οποίο «“ Η ωφέλεια νομικού πρόσωπου, νομικής οντότητας, καθώς και φυσικού προσώπου που αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία προκύπτει από τη διαγραφή μέρους ή του συνόλου του χρέους προς πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα, προς υπό ειδική εκκαθάριση πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα ή προς εταιρεία του ν. 4354/2015 (Α' 176) στο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού ή σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης, δεν θεωρείται δωρεά και απαλλάσσεται του φόρου εισοδήματος.» Θεωρούμε απαραίτητο την εκ των προτέρων ενσωμάτωση των προηγουμένων στο σχέδιο νόμου , με τη διεύρυνση των περιπτώσεων ώστε να καλύπτονται όλοι οι συμμετέχοντες στη διαδικασία πιστωτές και την άμεση έκδοση , μετά την ψήφισή , εγκύκλιου από το υπουργείο οικονομικών η οποία θα προβλέπει τα παραπάνω , υπό το καθεστώς του Ν 4172/2013 όχι μόνο για τα χρέη του πτωχευτικού συμβιβασμού ή για τα χρέη προς πιστωτικό ίδρυμα , αλλά για όλες τις οφειλές που ρυθμίζονται στα πλαίσια του εξωδικαστικού συμβιβασμού που προτείνεται να καθιερωθεί από το παρόν σχέδιο νόμου.