• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ' | 29 Ιουνίου 2017, 12:27

    Το δίκαιο προστασίας καταναλωτή, κατ’ επέκταση και ο ν. 2251/1994, έχει δεχθεί ήδη ένα πρόσφατο πλήγμα με το άρθρο 3 του Προεδρικού Διατάγματος 10/2017 για τον Κώδικα Καταναλωτικής Δεοντολογίας (ΦΕΚ 23/1.3.2017). Το δίκαιο του καταναλωτή αποβλέπει στην προστασία του αδύναμου συναλλακτικά, οικονομικά και διαπραγματευτικά μέρους (καταναλωτή) απέναντι στον ισχυρότερο (προμηθευτή), με τη θέσπιση υποχρεώσεων στον προμηθευτή που θα αμβλύνουν τον κίνδυνο εκμετάλλευσης των καταναλωτών και θα συμβάλλουν στην αποκατάσταση συναλλακτικής ισορροπίας. Το άρθρο 3 του ΠΔ 10/2017 (εμφανίζεται να) θεσπίζει - κανονιστικού χαρακτήρα - υποχρεώσεις συμπεριφοράς των καταναλωτών απέναντι στους προμηθευτές. Τα ελλείμματα και οι αδυναμίες που διακρίνουν τη συναλλακτική συμπεριφορά των καταναλωτών και γίνονται συχνά πηγή εκμετάλλευσής τους από προμηθευτές, συλλαμβάνονται όχι ως λόγοι προστασίας των καταναλωτών αλλά ως λόγοι απόδοσης ευθύνης και υπαιτιότητας στους ίδιους. Οι τυχόν αξιώσεις των καταναλωτών για την αποκατάσταση της ζημίας που τυχόν θα υποστούν από πρακτικές των προμηθευτών που εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες τους, θα μπορούσαν έτσι με την επίκληση διατάξεων του άρθρου 3 του Κώδικα να εξουδετερώνονται μερικά ή ολικά καθ’ όσον δεν ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις που οι διατάξεις αυτές θεσπίζουν (στην υπέρβαση δηλ. των αδυναμιών τους). Το δίκαιο του καταναλωτή διαστρέφεται και μετατρέπεται από εργαλείο προστασίας των αδύναμων καταναλωτών σε εργαλείο προστασίας των (ισχυρών) προμηθευτών από τους καταναλωτές. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς και την πρόβλεψη ότι «οι καταναλωτές δεν ασκούν καταχρηστικά τα δικαιώματά τους»! Το άρθρο 3 του ΠΔ 10/2017 προτείνεται και πρέπει να καταργηθεί. Δεν έχει θέση στο δίκαιο του καταναλωτή, όπως δεν είχε θέση και στο αρχικό Κώδικα Καταναλωτικής Δεοντολογίας του Συνηγόρου του Καταναλωτή.