Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 1 Νοεμβρίου 2009, 02:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 1 Νοεμβρίου 2009, 02:56

    Θα ήθελα να *πρωτοτυπήσω* και να σχολιάσω επί του παρόντος άρθρου 1 (δηλ. επί του θέματος). Υποτίθεται ότι αυτός είναι ο σκοπός της διαβούλευσης, την οποία, και πραγματικά είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ, και αξίζουν θερμά συγχαρήτηρια τόσο στον κ. Πρωθυπουργό και στην Κυβέρνηση για στο opengov.gr όσο και στην κα Υπουργό για το ότι έθεσε σε διαβούλευση το εν λόγων νομοσχέδιο. Όμως δυστυχώς - και το φοβόμουν αυτό - εν αντιθέσει με την υπουργική απόφαση για τα κρατικά αυτοκίνητα και το σχέδιο νόμου για τα δάση στην Αττική, η διαδικασία της διαβούλευσης επί του παρόντος νομοσχεδίου τείνει να *εκφυλιστεί*, μετατρεπόμενη σε βήμα όπου κάθε πονεμένος λέει την (καθ' όλα σεβαστή και πολλές φορές δραματική) προσωπική του ιστορία, ή και σχολιάζοντας επί παντός επιστητού, χωρίς όμως να συνεισφέρει σχόλια ή προτάσεις επί του σχεδίου νόμου που είναι και το ζητούμενο της διαβούλευσης. Αυτό είναι πολύ άσχημο, και κρούω τον κώδωνα του κινδύνου προς την ομάδα του opengov.gr, καθώς μπορεί να διώξει από την διαβούλευση (ή και μελλοντικές) συμπολίτες που έχουν την όρεξη και τη διάθεση να διατυπώσουν τεκμηριωμένες προτάσεις, καθώς τα σχόλιά τους θα χάνονται μέσα σε ένα ορυμαγδό άσχετων με το θέμα postings ή εντελώς προσωπικών εμπειριών. Αλλά και το έργο του εκάστοτε Υπουργείου καθίσταται δυσκολότερο κατά την εξέταση των υποβληθέντων σχολίων. Όσον αφορά τώρα το προκείμενο: Είναι σαφές ότι το παρόν σχέδιο νόμου, εμπνέεται και ακολουθεί στις βασικές της γραμμές την *Γερμανική* πτωχευτική διαδικασία για τους καταναλωτές, όπως αυτή ορίζεται στο Ένατο Μέτος (Neunter Teil), §§ 304-314, του Γερμανικού Πτωχευτικού Κώδικα (Insolvenzordnung) του 1994 (που τέθηκε σε ισχύ το 1999), και φέρει ως τίτλο «Verbraucherinsolvenzverfahren und sonstige Kleinverfahren» («Διαδικασία Πτωχεύσεως Καταναλωτών και διάφορες μικροδιαδικασίες»). Ενδεικτικά συγκρίνατε τους παρατίτλους τους άρθρου 1 της παρούσης πρότασης νόμου («Πεδίο Εφαρμογής») και του πρώτου τμήματος (Erster Abschnitt) που περιλάμβανει την § 304 μόνη (»Anwendungsbereich») ή του άρθρου 4 («Σχέδιο Διευθέτησης Οφειλών») και του δεύτερου τμήματος (Zweiter Abschnitt) που περιλαμβάνει τις 305-310 («Schuldenbereinigungsplan»)! H § 304 του Γερμανικού Πτωχευτικού Κώδικα, η οποία αντιστοιχεί στο παρόν άρθρο 1 έχει ως εξής: "Neunter Teil Verbraucherinsolvenzverfahren und sonstige Kleinverfahren Erster Abschnitt Anwendungsbereich § 304 Grundsatz (1) Ist der Schuldner eine natürliche Person, die keine selbständige wirtschaftliche Tätigkeit ausübt oder ausgeübt hat, so gelten für das Verfahren die allgemeinen Vorschriften, soweit in diesem Teil nichts anderes bestimmt ist. Hat der Schuldner eine selbständige wirtschaftliche Tätigkeit ausgeübt, so findet Satz 1 Anwendung, wenn seine Vermögensverhältnisse überschaubar sind und gegen ihn keine Forderungen aus Arbeitsverhältnissen bestehen. (2) Überschaubar sind die Vermögensverhältnisse im Sinne von Absatz 1 Satz 2 nur, wenn der Schuldner zu dem Zeitpunkt, zu dem der Antrag auf Eröffnung des Insolvenzverfahrens gestellt wird, weniger als 20 Gläubiger hat." και μεταφραζόμενο στα Ελληνικά (η μετάφραση δική μου): "Ένατο Μέρος Διαδικασία Πτωχεύσεως Καταναλωτών και διάφορες μικροδιαδικασίες Πρώτο Τμήμα Πεδίο Εφαρμογής [Σ.Σ. Ιδού ο ίδιος τίτλος με το δικό μας άρθρο 1] § 304 [Σ.Σ. Διάταξη μόνη του τμήματος αυτό] Θεμελιώδης αρχή (1) Αν ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο, το οποίο δεν ασκεί και δεν έχει ασκήσει ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, ισχύουν για τη διαδικασία οι γενικές διατάξεις [Σ.Σ. εννοείται του Πτωχευτικού Δικαίου], εάν δεν ορίζεται άλλως στο παρόν μέρος. Αν ο οφειλέτης έχει ασκήσει ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, εφαρμόζεται το εδάφιο 1, αν τα περιουσιακά στοιχεία του είναι διαχειρίσιμα [Σ.Σ. στην επίσημη αγγλική μετάφραση από Γερμανικό Υπ. Δικαιοσύνης το überschaubar μεταφράζεται ως "comprehensible"] και δεν υφίστανται εναντίον του απαιτήσεις από εργασιακές σχέσεις. (2) Τα περιουσιακά στοιχεία θα είναι διαχειρίσιμα υπό την έννοια της παραγράφου 1 εδάφιο 2 μόνον εάν ο οφειλέτης, τη χρονική στιγμή κατά την οποία υποβλήθηκε η αίτηση για έναρξη της διαδικασίας πτωχεύσεως, έχει λιγότερους από 20 πιστωτές." Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι α) Η παρ. 1, εδ. 1 του παρόντος άρθρου ("Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τις προϋποθέσεις ρύθμισης και απαλλαγής των φυσικών προσώπων από χρέη που δεν προέρχονται από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας.") αντιστοιχεί ευθέως στην παρ. (1), εδ. 1 της γερμανικής § 304. β) Η παρ. 1, εδ. 2 του παρόντος άρθρου ("Χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσδίδει στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα μπορούν ομοίως να υπαχθούν στη διαδικασία του παρόντος νόμου.") παρουσιάζει διαφοροποιήσεις από την παρ. (1), εδ. 1 της γερμανικής § 304. Και ερωτάται: - ΓΙΑΤΙ ενώ στη Γερμανία δίδεται η δυνατότητα σε όλους τους μη-εμπόρους επαγγελματίες που τα χρέη τους είναι "διαχειρίσιμα" (αρκεί να μη χρωστάνε και σε 20 πιστωτές! - ίσως λόγω μεγέθους χώρας, εδώ θα έπρεπε αυτό να είναι εδώ 5 ή 10, καθώς η Γερμανία έχει υπερπληθώρα χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων), το προτεινόμενο σχέδιο νόμου δίνει την δυνατότητα μόνο σε όσους έχουν "περιορισμένη" επαγγελματική δραστηριότητα; Μήπως θα ήταν προτιμητέο από έποψη οικονομικής πολιτικής να δοθεί η οδός της ατομικής πτώχευσης σε επαγγελματίες που δεν πληρούν μεν τα κριτήρια για υπαγωγή στην εμπορική ιδιότητα (και άρα στην κλασσική πτώχευση), αλλά έχουν σχετικά εκταταμένη επιχειρηματική δράση και απέτυχαν; Επειδή η χώρα μας βασίζεται ("η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας της είναι") η μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία δεν είναι κατ' ανάγκην εμπορική, αλλά δεν είναι και περιορισμένης δραστηριότητας, το άνοιγμα αυτού του παραθύρου για insolvency και το περίφημο "fresh start" (νωπό ξεκίνημα!), δηλ. τη 2η ευκαιρία, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ επωφελές για την οικονομία μας. Αλλιώς κινδυνεύει να καταρρεύσει ο παραγωγικός ιστός της χώρας, δηλ. η μη εμπορική, μικρομεσαία επιχείρηση. Αρκεί βέβαια να μπεί ένα όριο (και και το Γερμανικό όριο των 20 πιστωτών θα μπορούσε εδώ να είναι π.χ. 8) ώστε να εξαιρεθούν επιχειρήσεις που χρωστάνε σε όλο το τραπεζικό σύστημα! γ) Το εδάφιο γ' της παρ. 1 του άρθρου του παρόντος νόμου: "Εξαιρούνται τα πρόστιμα, οι χρηματικές ποινές και οι εισφορές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς." αποτελεί δική μας πρωτότυπη διάταξη που δεν υπάρχει στο γερμανικό πτωχευτικό δίκαιο. Και ερωτάται: - ΠΟΙΑ η ratio εξαιρέσεως των προστίμων, χρηματικών ποινών και εισφορών προς ασφαλιστικούς οργανισμούς από το σχέδιο ατομικής πτώχευσης; Ποια είναι εκείνη η Ελληνική ιδιομορφία (αν υπάρχει) που επιβάλλει αυτήν την εξαίρεση. Και γιατί να μην συμπεριλαμβάνονται και αυτές οι απαιτήσεις, ομοιόμορφα με όλους τις άλλες στο σχέδιο ρύθμισης των χρεών; Μήπως αποτελεί ακόμη μία περίπτωση ειδικής αντιμετώπισης και εύνοιας του Δημοσίου ως πιστωτή; δ) Η παράγραφος 2 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου, παρότι δεν αντιστοιχεί ρητά σε παράγραφος της διάταξης § 304 του Γερμανικού Πτωχευτικού προκύπτει ευθέως απ' αυτήν από την αναφορά της § 304 στις "γενικές διατάξεις" του πτωχευτικού δικαίου. Σε εμάς αυτές είναι εν προκειμένω το άρθρο 3 του Πτωχευτικού Κώδικα, στη δε Γερμανία είναι οι διατάξεις §§ 16, 17 (1) και 18 (1) και 19 (1) της εκεί Insolvenzordnung. Είναι προφανές ότι επιλέχτηκε μια προσαρμογή του άρθρου 3 του δικού μας Πτωχευτικού Κώδικα στα της ατομικής πτώχευσης. Αυτό είναι και το ορθότερο για να υπάρχει ομοιομορφία μεταξύ της εμπορικής και της καταναλωτικής πτώχευσης στη χώρα μας. - ΑΝ επιλέγαμε να πάρουμε τις προϋποθέσεις για την ατομική πτώχευση από τον Γερμανικό Πτωχευτικό Κώδικα, δηλ. από την παραπομπή της αντιγραφόμενης/προσαρμοζόμενης διάταξης, τότε θα είχαμε δύο σημαντικές διαφοροποιήσεις: a) Θα εξέλιπαν η μη δολιότητα και η μονιμότητα ως (ρητά αν μη τι άλλο) κριτήρια ΚΑΙ b) Θα προστίθετο η "υπερχρέωση" (Überschuldung - κριτήριο της § 19) (Ορισμός: "Υπερχρέωση υπάρχει εάν η περιουσία του οφειλέτη δεν καλύπτει πλέον τις υφιστάμενες υποχρεώσεις" - "Überschuldung liegt vor, wenn das Vermögen des Schuldners die bestehenden Verbindlichkeiten nicht mehr deckt [...]"). - ΙΣΩΣ θα πρέπει το Υπουργείο να εξετάσει την περίπτωση να τραβήξει διαφορετική γραμμή στην πτώχευση καταναλωτών και να βάλει μέσα στα κριτήρια ΚΑΙ την ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ κατά το Γερμανικό *γενικό* σύστημα. Πρβλ. τίτλο του νομοσχεδίου "Ρύθμιση των χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών". Ίσως η ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ να είναι το ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ κριτήριο που ψάχνει το Υπουργείο στην εν λόγω περίπτωση. ε) Η παράγραφος 3 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου είναι παραπομπή στο γενικό πτωχευτικό δίκαιο και αντιστοιχεί στην αντίστοιχη παραπομπή της παρ. (1), εδ. 1 της γερμανικής § 304 στ) Η παράγραφος 4 του άρθρου 1 του σχεδίου αναφέρει: "Απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος μπορεί να γίνει μόνο μία φορά." Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει στον Γερμανικό Πτωχευτικό Κώδικα. Δηλ. το φυσικό πρόσωπο μπορεί να πτωχεύσει οσεσδήποτε φορές μπορεί και ο έμπορος (εν γένει περισσότερες της μίας) - ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος ειδικός λόγος που ετέθη το όριο της μίας φοράς; Ευχαριστώ πολύ, Παναγιώτης Βαρλάγκας