• Σχόλιο του χρήστη 'Λεωνίδας Χ.' | 1 Νοεμβρίου 2009, 11:43

    Το πεδίο εφαρμογής του σχεδίου νόμου δημιουργεί πάρα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα.Συγκεκριμενα,α)"χρέη που δεν προέρχονται από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας".Τέτοια μπορεί να είναι π.χ.η οφειλή δανείου προς ιδιώτη,η οφειλή αποζημίωσης από αδικοπραξία λ.χ.εξαιτίας τροχαίου ατυχήματος προς τρίτο,η οφειλή προς το κατάστημα επίπλων για την αγορά της τραπεζαρίας του οφει- λέτη,η οφειλή του προς τη ΔΕΗ κ.λ.π.β)"χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσ- δίδει στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα".Πρόκειται για εντελώς ασαφή αναφορά,αφού στο εμπορικό δίκαιο είναι ξεκαθαρισμένο πότε αποκτά κάποιος την εμπορική ιδιότητα,ότι πράξεις εμπορικές,που διενεργούνται ως παρεπόμενες ενός αστικού επαγγέλματος δεν προσ- δίδουν την εμπορική ιδιότητα,ποιες είναι οι αντικειμενικώς και υποκειμενικώς ή παρεπομένως εμπορικές πράξεις,καθώς και το τεκ- μήριο εμπορικότητας.Είναι δε δυνατό,ακόμη και όταν κάποιος έχει την εμπορική ιδιότητα,να αποδείξει ότι κάποιο χρέος του προέρχε- ται από ορισμένη συναλλαγή του που δεν έχει συνάφεια με την ε- μπορία του.Εξάλλου,σε περίπτωση εμπόρου, η μόνιμη και γενική αδυ- ναμία πληρωμής ακόμη και των αστικών χρεών του συνιστά παύση πληρωμών και επομένως αυτός κατά το πτωχευτικό δίκαιο κηρύσσεται σε πτώχευση!!!Συνεπώς,οι ανωτέρω ορισμοί θα δημιουργήσουν πολλά προβλήματα και αμφισβητήσεις(για την ύπαρξη,το ύψος,το χαρακτή- ρα του χρέους κ.λ.π.),με την εμπλοκή πολυάριθμων προσώπων(πέραν των τραπεζών),που λογικά πρέπει να επιλυθούν από τον Ειρηνο- δίκη(σημειώνεται ότι η εξέταση των ζητημάτων αυτών και η διαδι- κασία εξέτασής τους δεν προβλέπεται ρητά στο σχέδιο νόμου). Γι'αυτό,επειδή το κύριο πρόβλημα είναι η υπερχρέωση των νοι- κοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα,θα έπρεπε για λόγους ουσια- στικούς αλλά και διαδικαστικούς(θα αναφερθώ για τη γενικότερη δομή του σχεδίου νόμου στο άρθρο 4),το πεδίο εφαρμογής του σχε- δίου νόμου να περιορίζεται στα χρέη των φυσικών προσώπων προς τα πιστωτικά ιδρύματα,που προέρχονται από στεγαστικά, επισκευ- αστικά οικιών και καταναλωτικά δάνεια,καθώς και από πιστωτικές κάρτες.Προϋπόθεση δε υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του νόμου να είναι η σοβαρή δυσχέρεια εξυπηρέτησης των ως άνω χρε- ών του λόγω των ανεπαρκών εισοδημάτων του,που έχει λάβει ένα μόνιμο χαρακτήρα.Διαφορετικά,πρέπει η ρύθμιση να αφορά στην πτώχευση κάθε φυσικού προσώπου,μη εμπόρου,για το σύνολο των οφειλών του(που πρέπει να γίνεται βέβαια με τις εγγυήσεις της αντίστοιχης διαδικασίας της πτωχεύσεως εμπόρου από το Πολυμελές πρωτοδικείο),διαδικασία όμως που είναι μακρά,δυσχε- ρής και μη έχουσα άμεση σχέση με το επίμαχο ζήτημα της υπερχρέ- ωσης των νοικοκυριών προς τις τράπεζες.