Αρχική Νόμος Πλαίσιο για την Εποπτεία των Οικονομικών Δραστηριοτήτων και την Εποπτεία αγοράς προϊόντωνΆρθρο 23 – Καθήκοντα εποπτευόμενων οικονομικών φορέωνΣχόλιο του χρήστη WWF | 10 Νοεμβρίου 2017, 13:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF' | 10 Νοεμβρίου 2017, 13:52

    1. Σύμφωνα με την 1η παράγραφο, ο εποπτευόμενος φορέας έχει το καθήκον (εννοείται μάλλον «υποχρέωση») «να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία για τη μείωση και άμβλυνση των κινδύνων, και, όπου αυτό είναι εφικτό, να διαθέτει εσωτερικές διαδικασίες για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης των εργαζομένων με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας». Πρώτα από όλα, είναι απολύτως ακατανόητο για ποιο λόγο η «διασφάλιση της συμμόρφωσης» είναι υπόθεση των «εργαζόμενων», και όχι της διοίκησης του φορέα. Δεύτερον, είναι επίσης ακατανόητο για ποιο λόγο οι «εργαζόμενοι» πρέπει να διασφαλίζουν την συμμόρφωση, ενώ η διοίκηση του φορέα, από την άλλη μεριά, απλώς πρέπει να «μειώνει τον κίνδυνο». Η διάταξη είναι απολύτως αντίθετη με άλλες ρυθμίσεις της ισχύουσας νομοθεσίας, οι οποίες θεσπίζουν την ευθύνη (και μάλιστα την ποινική) της διοίκησης του φορέα, π.χ. για περιβαλλοντικά θέματα (πρβλ. , π.χ., το άρθρο 4 ν. 4042/2012). Προτείνεται η εξής αναδιατύπωση: «ο εποπτευόμενος οικονομικός φορέας ή ο εκπρόσωπός του , έχει τα εξής καθήκοντα: 1. να διασφαλίζει την συμμόρφωση με το σύνολο της κείμενης νομοθεσίας που διέπει την οικονομική δραστηριότητα. Για τον λόγο αυτό, και, όπου αυτό είναι αναγκαίο, οφείλει να διαθέτει εσωτερικές διαδικασίες για την ενημέρωση και την εκπαίδευση της διοίκησης και των εργαζόμενων, και την πρόληψη και αποκατάσταση των παραβάσεων…» 2. Κατά την 6η παράγραφο, ο εποπτευόμενος φορέας έχει το καθήκον να «να υποδεικνύει το επίπεδο εμπιστευτικότητας των πληροφοριών που συλλέγονται κατά τη διάρκεια του ελέγχου». Αυτό, δεν είναι καθήκον, αλλά μάλλον δικαίωμα του εποπτευόμενου. Για το θέμα αυτό, υπάρχουν ειδικές διατάξεις, οι οποίες πρόσφατα έχουν κωδικοποιηθεί (πρβλ. π.δ. 28/2015). Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει αναμφίβολα ότι οι εποπτευόμενοι φορείς δεν είναι οι μόνοι κριτές του βαθμού εμπιστευτικότητας: αντίθετα, είναι γνωστό ότι πληροφορίες που αφορούν, για παράδειγμα, τις πιθανές εκπομπές στο περιβάλλον, ή την έκθεση των εργαζόμενων σε χημικούς παράγοντες δεν είναι εμπιστευτικές, αλλά πρέπει ενεργητικά να δημοσιεύονται. Το νομοσχέδιο δεν πρέπει να ενθαρρύνει την επίκληση διάφορων επινοήσεων περί απόρρητων εγγράφων, για θέματα που αφορούν το ευρύ κοινό. Προτείνεται η διαγραφή της 6ης παραγράφου. Στο προηγούμενο άρθρο 21, μπορεί να προστεθεί η εξής αναφορά: «ο εποπτευόμενος φορέας έχει τα εξής δικαιώματα: … να υποδεικνύει στον ελεγκτή τον τυχόν απόρρητο χαρακτήρα των πληροφοριών που συλλέγονται κατά τη διάρκεια του ελέγχου. Για τον σκοπό αυτό, οφείλει να αναφέρει τις διατάξεις από τις οποίες απορρέει το απόρρητο αυτό, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις για την πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα και στοιχεία. Η επίκληση του απορρήτου εξετάζεται σύμφωνα με τις παραπάνω διατάξεις στην αιτιολογία της τελικής απόφασης του ελεγκτή. Άλλα δικαιώματα που παρέχουν στον εποπτευόμενο φορέα οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου δεν θίγονται. »