Πιστεύετε ότι πρέπει να προβλεφθεί διαδικασία ελέγχου – έγκρισης αμοιβολογίων;
Αν ναι, ποιο όργανο πρέπει να εγκρίνει, με ποια σύνθεση και με ποια διαδικασία ώστε να διασφαλίζεται μία ισορροπημένη, ανεξάρτητη και αντικειμενική κρίση;
Ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια προσδιορισμού του ευλόγου μίας αμοιβής;
7. Αμοιβολόγια
Αναρτήθηκε
7 Δεκεμβρίου 2011, 12:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
10 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Η διαδικασία ελέγχου-έγκρισης αμοιβολογίων κρίνουμε ότι είναι επιβεβλημένη. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η αναθεώρηση του τρόπου υπολογισμού των αμοιβολογίων βάσει διαφανών, αντικειμενικών και προσαρμοσμένων στις εκάστοτε κρατούσες συνθήκες κριτηρίων, η θέσπιση ενός ενιαίου αμοιβολόγιου για το σύνολο των ΟΣΔ, η καταβολή μιας αμοιβής σε ένα ΟΣΔ στην περίπτωση των επικαλυπτόμενων κατηγοριών δικαιούχων και η εφαρμογή ελέγχου ως προς την τήρηση του. Επιπλέον πρέπει να διευθετηθεί και η διαδικασία είσπραξης των οφειλομένων αμοιβών για τη χρήση των έργων κατά τρόπο που να μην ανάγεται σε πρόσκομμα για την ανάπτυξη της καθεαυτής επιχειρηματικής δραστηριότητας
Σε σχέση με την κατάρτιση αμοιβολογίου προτείνεται:
– έλεγχος και έγκριση από τον ΟΠΙ ή άλλη ανεξάρτητη αρχή που καθορίζει αιτιολογημένα την αμοιβή ύστερα από δημόσια διαβούλευση με τους ΟΣΔ και τους χρήστες ή
– κατάρτιση από διαιτητικό όργανο με συμμετοχή των σχετικών ΟΣΔ, των χρηστών και ανεξάρτητου εκπροσώπου.
– η ρύθμιση για τις αμοιβές θα πρέπει να είναι ενιαία ανά κατηγορία δικαιούχου και είδος χρήσης
– ο προσδιορισμός της εύλογης αμοιβής θα πρέπει να γίνεται με βάση την αντιπροσωπευτικότητα των ΟΣΔ σε σχέση με τα έργα τα οποία εκπροσωπεί ο ΟΣΔ ή των οποίων έκανε χρήση ο χρήστης
Εταιρεία ΕΛ/ΛΑΚ
http://eellak.gr/
Θα πρέπει να ακολουθηθεί είτε το γαλλικό σύστημα ελέγχου και έγκρισης του αμοιβολογίου από ανεξάρτητη επιτροπή ή να προβλεφθεί ειδική διαδικασία καθορισμού της ενιαίας εύλογης αμοιβής, όπου αυτή προβλέπεται από τον Νόμο, με ταχύτατη διαιτητική διαδικασία (ως ανωτέρω υπό 4) ή στα πλαίσια ειδικής ρύθμισης για πιλοτική δίκη στην οποία η εύλογη αμοιβή / αμοιβολόγιο θα καθορίζεται κατ’ ενιαίο τρόπο για κάθε κατηγορία δικαιούχων χρηστών και όχι όπως τώρα, δηλαδή, κάθε φορά για κάθε διαφορετικό χρήστη με αποτέλεσμα να επικρατεί ανταγωνιστική αναρχία δεδομένου ότι άλλοι Ρ/Σ καλούνται να καταβάλλουν 2%, άλλοι 3% και άλλοι 4% και 5% για την ίδια ακριβώς χρήση βάση της διαφορετικής και μόνον κάθε φοράς, κρίσης του δικάσαντος δικαστή. Η σύνθεση της ανεξάρτητης επιτροπής θα πρέπει να διασφαλίζει ισότιμη συμμετοχή ΟΣΔ, χρηστών. Τα κριτήρια προσδιορισμού της εύλογης αμοιβής, που είναι έννοια κοινοτική, έχουν ήδη προσδιορισθεί από τη σχετική νομολογία του ΔΕΚ με βασικότερο όλων την ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ των ΟΣΔ. Σύμφωνα με την πάγια Νομολογία του ΔΕΚ κάθε ΟΣΔ δικαιούται να εισπράττει τμήμα μόνον της ενιαίας εύλογης αμοιβής που ανταποκρίνεται στον αριθμό έργων τα οποία αυτός εκπροσωπεί είτε το σύνολο των έργων των οποίων έκανε χρήση ο χρήστη (ίδετε ΔΕΚ C- 52/07 «Kanal 5 Ltd, TV 4 AB v Foreningen Svenska Tonsattares Internationella Musikbyra (STIM)»). Η αρχή αυτή συνεπώς της αναλογικότητας της αμοιβής σε σχέση με την αντιπροσωπευτικότητα του αιτούντος ΟΣΔ, ως προς τα έργα των οποίων κάνει χρήση κάθε Ρ/Σ, θα πρέπει να αποτελεί το θεμέλιο κάθε νομοθετικής ρύθμισης που στο σημείο αυτό είναι απολύτως απαραίτητη.
Κρίτων Μεταξόπουλος,
Δικηγόρος
Τα Αμοιβολόγια, αποτελούν προτάσεις Αμοιβολογίων και δεν είναι δεσμευτικά για τους χρήστες. Μέχρι σήμερα η «έγκρισή» τους ουσιαστικά γίνεται από την τακτική δικαιοσύνη, καθώς κρίνονται κατά περίπτωση χρήστη και όχι συνολικά ως Αμοιβολόγια. Δηλαδή, η «έγκριση» τους (ολική ή μερική) από Δικαστήριο σε δίκη με έναν χρήστη, δεν συνεπάγεται την δεσμευτικότητά του για άλλο χρήστη. Το σύστημα αυτό, δημιουργεί μεγάλο αριθμό δικών, οι οποίες όμως δυστυχώς είναι αναγκαίες, διότι σε διαφορετική περίπτωση, η όποια προσπάθεια μείωσης τους θα οδηγήσει στο τελείως αντίθετο αποτέλεσμα. Ειδικότερα:
Μία λύση, που κατά διαστήματα έχει προταθεί, είναι η έγκρισή τους από Διοικητική Επιτροπή. Μία τέτοια προοπτική θα μας γύριζε, πολλά χρόνια πίσω. Καμία Διοικητική Επιτροπή δεν παρέχει την ασφάλεια δικαίου που εξασφαλίζεται με τις αποφάσεις της Τακτικής Δικαιοσύνης, όχι τόσο από την άποψη των γνώσεων των μελών της όποιας Επιτροπής, αλλά κυρίως λόγω του τρόπου λειτουργίας της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης. Άλλωστε, η δικαστική προστασία (και των πνευματικών έργων) είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη και η προοπτική της διοικητικής επίλυσης της διαφοράς είναι εκτός του ανωτέρω προβλεπόμενου πλαισίου.
Μία άλλη λύση, που έχει συζητηθεί, είναι η έγκρισή τους από ανώτερο δικαστήριο, αλλά πλέον ως «Αμοιβολόγιο», ήτοι ως γενικού «τιμοκαταλόγου» που θα ισχύουν για όλους τους χρήστες ανά κατηγορία. Η έννοια δε του «τιμοκαταλόγου»των πνευματικών δικαιωμάτων, είναι αντίθετη με το κοινοτικό δίκαιο. Είναι προφανές, ότι με τον τρόπο αυτό θα επιλύονταν άμεσα το πρόβλημα του «Αμοιβολογίου», με την παραπάνω έννοια. Δεν θα λυνόταν όμως, το πρόβλημα της εφαρμογής του και μέσω αυτής, της είσπραξης των δικαιωμάτων των δικαιούχων. Κάθε κατηγορία χρήστη, έχει τις δικές της «υποκατηγορίες», ενώ στην δημόσια εκτέλεση εμπλέκονται εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες. Καμία συνολική απόφαση επί Αμοιβολογίου, δεν μπορεί να λάβει υπ’ όψιν της, τις ιδιαιτερότητες κάθε χρήστη και κάθε υποκατηγορίας. Η όποια δε απόφαση αυτού του είδους – από την στιγμή που θα αφορά και θα εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις που δεν ήταν διάδικοι στην σχετική δίκη- λογικό είναι, να δίνει κάποια μέσα αμύνης στους χρήστες, όταν πλέον θα εξατομικεύεται η εκτέλεση της απόφαση σε αυτούς. Οι δίκες που θα προκληθούν για το λόγο αυτό και ο χρόνος που θα χρειαστεί για την δικαστική ολοκλήρωση της διαδικασίας και την είσπραξη των δικαιωμάτων από τους δικαιούχους, θα είναι τελικά πολύ μεγαλύτερος. Μεγαλύτερο, θα είναι και το τελικό κόστος του χρήστη, γεγονός που δεν αποτελεί πρόθεση των ΟΣΔ. Στο σημείο αυτό σημειώνεται, ότι μέχρι σήμερα, για την διεκδίκηση των νομίμων και ευλόγων δικαιωμάτων μας, έχουμε δαπανήσει πολύ μεγάλα ποσά.
Προτεινόμενη λύση: Να παραμείνει η «έγκριση» των Αμοιβολογίων στις αρμοδιότητες των Τακτικών Δικαστηρίων, να επιταχυνθεί η διαδικασία και να θεσμοθετηθούν όροι που θα επιτρέπουν άμεση εφαρμογή τους, με τροποποίηση ορισμένων διατάξεων του Κ.Πολ.Δικ.
Δεδομένου ότι ορισμένοι ΟΣΔ απαιτούν, κατά την κρίση των χρηστών, αδικαιολόγητα υπέρογκες αμοιβές είναι αναγκαίο να προβλεφθεί διαδικασία ελέγχου άλλως προ- έγκρισης των αμοιβολογίων τους. Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να ακολουθηθεί είτε το γαλλικό σύστημα ελέγχου και έγκρισης του αμοιβολογίου από ανεξάρτητη επιτροπή ή να προβλεφθεί ειδική διαδικασία καθορισμού της ενιαίας εύλογης αμοιβής, όπου αυτή προβλέπεται από τον Νόμο, με ταχύτατη διαιτητική διαδικασία (ίδετε απάντησή μας στο σημείο 4 ανωτέρω) ή στα πλαίσια ειδικής ρύθμισης για «πιλοτική» δίκη στην οποία η εύλογη αμοιβή/ αμοιβολόγιο θα καθορίζεται κατ’ ενιαίο τρόπο για κάθε κατηγορία δικαιούχων χρηστών (και όχι όπως συμβαίνει τώρα, δηλαδή, να καθορίζεται η εύλογη αμοιβή κάθε φορά, με δικαστική απόφαση, για κάθε διαφορετικό χρήστη με αποτέλεσμα να επικρατεί ανταγωνιστική αναρχία από τις αντιφατικές, μεταξύ τους, αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων αφού άλλοι χρήστες /ραδιοφωνικοί σταθμοί καλούνται να καταβάλλουν 2%, άλλοι 3% και άλλοι 4% και 5% για την ίδια ακριβώς χρήση, βάση της διαφορετικής και μόνον κάθε φορά, κρίσης του δικάσαντος δικαστή).
Η σύνθεση της ανεξάρτητης επιτροπής θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να διασφαλίζεται ισότιμη συμμετοχή ΟΣΔ, χρηστών και οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με αμερόληπτη, δίκαιη και αντικειμενική κρίση.
Τα κριτήρια προσδιορισμού της εύλογης αμοιβής, που είναι έννοια κοινοτική (C- 245/2000, Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten [SENA]- Nederlandse Omroep Stichting [NOS]), έχουν ήδη προσδιορισθεί από τη σχετική νομολογία του ΔΕΚ, με βασικότερο όλων την αντιπροσωπευτικότητα των αιτούντων ΟΣΔ. Σύμφωνα με την πάγια Νομολογία του ΔΕΚ (υπόθεση «C-52/07 «Kanal 5 Ltd, TV 4 AB κατά Foreningen Svenska Tonsattares Internationella Musikbyra (STIM) upa»), κάθε ΟΣΔ δικαιούται να εισπράττει τμήμα μόνον της ενιαίας εύλογης αμοιβής, το οποίο θα πρέπει να ανταποκρίνεται στον αριθμό των έργων τα οποία ο συγκεκριμένος ΟΣΔ εκπροσωπεί και τα οποία πράγματι μετέδωσε/ παρουσίασε στο κοινό ο εκάστοτε χρήστης. Κατά την πάγια θέση του ΔΕΚ, το άρθρο 82 ΕΕ έχει την έννοια ότι ένας ΟΣΔ, που κατέχει δεσπόζουσα θέση σε σημαντικό τμήμα της κοινής αγοράς, θα πρέπει να προσφέρει στον χρήση τίμημα το οποίο να είναι συνολικά ανάλογο προς τον αριθμό των μουσικών έργων που προστατεύονται από αυτόν, και τα οποία πράγματι μεταδίδονται/ χρησιμοποιούνται από αυτόν. Ομοίως, ο Ισπανικός Άρειος Πάγος με την ad hoc απόφασή του 55/2009 Gestevision Telecinco S.A. v Artistas Interpretes o Ejecutantes, Sociedad de Gestion De Espana, έκρινε ότι παρίσταται ανάγκη να καθοριστεί ως ένα από τα κριτήρια που είναι απαραίτητα για να διασφαλισθεί ο εύλογος χαρακτήρας κατά τον προσδιορισμό της εν λόγω εύλογης αμοιβής (της αντίστοιχης με την προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 2121/1993) ότι η αμοιβή αυτή θα προσαρμόζεται στην εκ μέρους των χρηστών πραγματική χρήση φωνογραφημάτων που ανήκουν στο ρεπερτόριο καθενός ΟΣΔ.
Περαιτέρω, για τον προσδιορισμό της αμοιβής αυτής, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η θεσμοθετημένη, από τον Ν. 2121/1993, αλλά και από την υπερνομοθετικής ισχύος Σύμβαση της Βέρνης, διάκριση μεταξύ δημιουργών και δικαιούχων συγγενικών δικαιωμάτων αλλά και το νομοθετικό προβάδισμα που το άρθρο 53 του Ν. 2121/1993 ρητά αναγνωρίζει στους δημιουργούς έναντι των δικαιούχων συγγενικών δικαιωμάτων. Προκειμένου να διασφαλισθεί η δέουσα ισορροπία μεταξύ των δύο ως άνω δικαιωμάτων, στο πλαίσιο που χαράσσει ο ίδιος ο Ν. 2121/1993, το ύψος της προβλεπόμενης στο άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 2121 «εύλογης» αμοιβής θα πρέπει να προσδιορισθεί σε ποσοστό προφανώς κατώτερο της αμοιβής που εισπράττουν οι δημιουργοί για τη δημόσια εκτέλεση των μουσικών έργων τους (η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 2,2% επί των εσόδων από την συγκεκριμένη εκμετάλλευση).
Συμπερασματικά, η ήδη αναγνωριζόμενη από το ΔΕΚ «αρχή της αναλογικότητας» της εύλογης αμοιβής σε σχέση με την αντιπροσωπευτικότητα του εκάστοτε αιτούντος ΟΣΔ συγγενικών δικαιωμάτων, ως προς τα έργα των οποίων κάνει χρήση κάθε χρήστης (ραδιοφωνικός σταθμός) αλλά και σε σχέση με την αμοιβή που εισπράττουν οι αντίστοιχοι σε κάθε χώρα ΟΣΔ πνευματικών δικαιωμάτων, θα πρέπει να αποτελέσει το θεμέλιο κάθε σχετικής νομοθετικής ρύθμισης, που στο σημείο αυτό είναι απολύτως απαραίτητη.
Έλλη Γ. Ρούσσου, Δικηγόρος
Στη διάρκεια των 17 περίπου χρόνων λειτουργίας των ΟΣΔ, μετά από επανειλημμένες και πολυδάπανες δίκες, που έχουν διεξαχθεί από τους ΟΣΔ και μετά από πολύχρονες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με τους χρήστες, τα κριτήρια προσδιορισμού για τον καθορισμό των αμοιβολογίων καθώς και το ύψος των αμοιβών έχουν προσδιοριστεί/καθοριστεί στο μεγαλύτερο μέρος τους για τις διάφορες χρήσεις/εκμεταλλεύσεις και αποτελούν πλέον το μέτρο ενός νέου προσδιορισμού/καθορισμού, όποτε χρειάζεται.
Όταν αναφερόμαστε σε εγκρίσεις αμοιβολογίων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι διατρέχουμε τον κίνδυνο να συμβάλουμε σε αγορανομικού χαρακτήρα καθορισμό των αμοιβών, σε «δελτίο τιμών», το οποίο αντίκειται στην κοινοτική έννομη τάξη για αμοιβές δημιουργών/ερμηνευτών.
Οι αμοιβές από τη δημόσια εκτέλεση δεν συνιστούν αποζημίωση, όπως συμβαίνει στην ιδιωτική αντιγραφή, όπου εκεί μπορεί να επιβάλλεται ένα σύστημα καθορισμού αμοιβής, ως «δίκαιης αποζημίωσης» δημιουργών/ερμηνευτών /παραγωγών, που θίγονται από τη χρήση τεχνικών μέσων για πράξεις αναπαραγωγής, οι οποίες εμπίπτουν στην εξαίρεση περί ιδιωτικής αντιγραφής (όπως έχει καθοριστεί 6% επί των τεχνικών μέσων ως αμοιβή για δημιουργούς, ερμηνευτές, παραγωγούς, άρθ.18 ν.2121/93).
Οι αμοιβές της δημόσιας εκτέλεσης αποτελούν περιουσιακή αξίωση των πνευματικών/συγγενικών δικαιωμάτων και αναπόσπαστο μέρος της ιδιοκτησίας δημιουργών/ερμηνευτών. Ειδικά δε για τους ερμηνευτές/εκτελεστές, η εκ του νόμου άδεια στους χρήστες για τη δημόσια εκτέλεση (αρθ.49 ν.2121/93), μπορεί να απαλλοτριώνει την ατομική εξουσία τους για συμφωνία και αναζήτηση της αμοιβής τους, καθιερώνει όμως την υποχρεωτική συλλογική διαχείριση αυτού του δικαιώματός τους, μέσα από τους ΟΣΔ και ουδόλως αλλοιώνει το χαρακτήρα και τη φύση αυτού του δικαιώματος, ως περιουσιακού συγγενικού δικαιώματος των ερμηνευτών για αξίωση αμοιβής, ως αντιπαροχής για την κάθε χρήση/εκμετάλλευση της καλλιτεχνικής εισφοράς τους από τη δημόσια εκτέλεση.
Για τη σημασία της προστασίας αυτού του δικαιώματος αρκεί ενδεικτικά η αναφορά της 9ης αιτιολογικής σκέψης της οδηγίας 2001/29 « Κάθε εναρμόνιση του δικαιώματος του δημιουργού και των συγγενικών δικαιωμάτων πρέπει να βασίζεται σε υψηλό επίπεδο προστασίας, διότι τα εν λόγω δικαιώματα είναι ουσιώδη για την πνευματική δημιουργία. Η προστασία τους συμβάλλει στη διατήρηση και ανάπτυξη της δημιουργικότητας προς όφελος των δημιουργών, των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών, των παραγωγών, των καταναλωτών, του πολιτισμού, της βιομηχανίας και του κοινού. Γενικότερα ως εκ τούτου, η πνευματική ιδιοκτησία έχει αναγνωρισθεί ως αναπόσπαστο μέρος της ιδιοκτησίας..»
Έλλη Γ. Ρούσσου, Δικηγόρος
Η όποια διαδικασία ελέγχου-έγκρισης αμοιβολογίων – εάν και εφόσον καθιερωθεί- δεν μπορεί παρά να διενεργείται στα πλαίσια του ΟΠΙ. Βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι οι αντίστοιχες τιμές στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η όλη διαδικασία θα πρέπει να είναι σύντομη, ο ΟΠΙ θα πρέπει να δεσμεύεται χρονικά για την έκδοση της απόφασής του και η απόφαση αυτή θα πρέπει να είναι άμεσα εκτελεστή μέχρι να τελεσιδικήσουν πιθανές προσφυγές εναντίων της από οποιονδήποτε ήθελε διαφωνήσει μαζί της.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ προτάσεων αντιπροσώπου ΑΕΠΙ (Διαμαντή Βάγια diama4@gmail.com) από το 2004
ΝΑ απαιτήσουμε άμεσα από την ΑΕΠΙ :
ΝΑ δημοσιεύσει το αμοιβολογιο της όπως
έχει υποχρέωση από το νόμο N.2121/93
’ρθρο 56 3.Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης καταρτίζουν κατάλογο με τις αμοιβές που απαιτούν από τους χρήστες (αμοιβολόγιο), ο οποίος πρέπει να γνωστοποιείται προς το κοινό με δημοσίευσή τους σε τρεις εφημερίδες
Να δημοσιεύσει λίστα με τα ονόματα των
μελών που εκπροσωπεί
Να εισπράττει ΜΟΝΟ από τα καταστήματα
που χρησιμοποιούν το ρεπερτόριο που
εκπροσωπείΝα μην κατατασσει αυθαιρετα τα καταστηματα αλλα συμφωνα με την αδεια που εχει δοθει απο το δημο
Να λαμβάνει λίστα (όπως προβλέπεται από
το N.2121/93 ’ρθρο 55 παρ. στ ) με τα
εκτελεσθέντα κομμάτια από τους χρήστες ,
προκειμένου να διανέμει με δίκαιο και διαφανή τρόπο στους δικαιούχουςπνευματικούς δημιουργούς τα ποσά που εισπράττει
ΝΑ απαιτήσουμε άμεσα από την πολιτεία :
Να δραστηριοποιηθεί ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας του
ΥΠουργείου ΠΟλιτισμού οπως εχει υποχρεωση απο το αρθρο 69 του Ν.2121/93
Να απαλλαγούν από την ΑΕΠΙ οι δήμοι και
οι κοινότητες κάτω των 5.000 κατοίκων
όπως ίσχυε πριν από την 1η Ιουλίου 1994
Και καταργήθηκε από το άρθρο 72 παρ. 4
του Ν.2121/93
Να καταργηθεί η υποχρεωτική προσκόμιση
αδείας που λαμβάνουν οι χρήστες – ιδιοκτήτες
καταστημάτων , από την ΑΕΠΙ , προκειμένου
να τους χορηγηθεί άδεια μουσικής από τον δήμο .ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ !
Να εφαρμοστει το ΄Αρθρο 54 N.2121/93
KEΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Ανάθεση διαχείρισης
6. Σε περίπτωση διαπίστωσης σοβαρής
παράβασης ή επανειλημμένων παραβάσεων
του νόμου ή του Κανονισμού, παρά τη σχετική
προειδοποίηση του Υπουργού Πολιτισμού,
επιφυλασσομένων των διατάξεων για άλλες
κυρώσεις, ο Υπουργός Πολιτισμού μπορεί να
επιβάλει στον Οργανισμό που διέπραξε την
παράβαση διοικητικό πρόστιμο 500.000 έως
10.000.000 δραχμών
και να επιβληθεί παραδειγματικό πρόστιμο
για σωρεία σοβαρών παραβάσεων του
νόμου απο την ΑΕΠΙ και να επιβληθούν και όλες οι άλλες κυρώσεις που προβλεπει ο νομος από την αδιαφάνεια και την κακοδιαχείριση της ΑΕΠΙ ΑΕ
Σύλλογοι και σωματεία από όλη την Ελλάδα :
δωστε ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΑΣ στο
infoaepi@yahoo.com
Ραδιοσταθμοι : ανακοινωστε τα αιτηματα μας κατοικοι επαρχιας:ενημερωστε τους τοπικους συλλογους και σωματεια της περιοχης σας ΜΜΕ:δημοσιευστε το κειμενο διαμαρτυριας
για να δώσετε και εσείς το δικό σας
παρόν στον αγώνα εναντια στη στυγνη εκμεταλευση της ΑΕΠΙ στο χώρο της μουσικής και της έκφρασης
Αν η θεώρηση «παίρνουμε πολλά από λίγους» αλλάξει σε «παίρνουμε λίγα από πολλούς», θα έλυνε πολλά προβλήματα, θα γινόταν ευκολότερα αποδεκτή από τους ρ/σ και θα ανέβαζε τα έσοδα των ΟΣΔ.
Προτείνουμε:
Οι αυξήσεις ή και μειώσεις στις αμοιβές θα πρέπει να συναποφασίζονται από ΟΣΔ και χρήστες στο τελευταίο τρίμηνο κάθε έτους και να είναι δεσμευτικές για το επόμενο.
Να αποσυνδεθεί η αμοιβή από τα έσοδα των επιχειρήσεων. Προσδιορισμός της αμοιβής με καθαρά πληθυσμιακά κριτήρια (και ίσως επί ένα συντελεστή εμπορικότητας για κλάδους εκτός των ΜΜΕ) και σε σύνδεση πάντα με το είδος της άδειας λειτουργίας: για τα ραδιόφωνα άλλο ποσό για τα μουσικά, άλλο για τα ενημερωτικά, αφού χρησιμοποιούν διαφορετικό όγκο ρεπερτορίου (ήδη ισχύει στη σύμβαση μας για τα Συγγενικά) . Έτσι, σε συνδυασμό με την πρόταση μας στο 6, θα μπορούσε να αποκτάται η άδεια χρήσης για ένα έτος πληρώνοντας ένα παράβολο (πχ) με χαμηλό κόστος. Μη απόκτηση του εντός του πρώτου τριμήνου κάθε έτους να επιφέρει κυρώσεις.
Εάν παραμείνει η εύλογη αμοιβή συνδεδεμένη με τα έσοδα, να καταργηθεί το minimum guarantee, να μειωθεί το ποσοστό βάσης και να μειώνεται κλιμακωτά όσο αυξάνεται ο τζίρος του ραδιοφώνου.
Δυο σημειώσεις από τον Πρόεδρο της Ένωσης, Αντώνη Γρηγορόπουλο.
Σημείωση 1: Δύο ρ/σ στον ίδιο νομό μεταδίδουν το ίδιο εκπροσωπούμενο ρεπερτόριο αλλά έχουν διαφορετικό τζίρο. Γιατί αυτός που χειρίζεται καλλίτερα το ρεπερτόριο θα πρέπει να το πληρώσει και περισσότερο, συνδέοντας αμοιβές ΟΣΔ με τζίρο? Η πρόσφατη διαφήμιση της Cosmote με τα «βρώμικα» νομίζω ότι είναι ιδανικό παράδειγμα: και οι δύο αγοράζουν το ίδιο λουκάνικο στην ίδια τιμή, αλλά το πουλάνε με διαφορετικό τρόπο. Αν ο προμηθευτής επιβάλλει στον αριστερό μεγαλύτερη τιμή αγοράς ανά λουκάνικο που τον προμηθεύει επειδή με τον τρόπο που πουλάει εισπράττει περισσότερα, τι θα έχουμε? Αγορανομική παράβαση? Ίσως. Σ’ εμάς γιατί το αντίθετο να θεωρείται «εύλογο»?
Σημείωση 2: Δεν γνωρίζω ποιόν εκπροσωπεί, ποιόν συμβουλεύτηκε ή με βάση ποια στοιχεία έφτιαξε τον «τιμοκατάλογο» που ανήρτησε λίγο παρακάτω η κ. Άρτεμη Καψωμένου – Δικηγόρος, αλλά δεν είναι ορθό στην παρούσα φάση να μιλάει κάποιος με νούμερα, ειδικά μάλιστα όταν δεν δηλώνει καμία θεσμική ιδιότητα. Είναι σαφές ότι στο σκεπτικό συμφωνούμε σχεδόν απόλυτα, ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕΤΑ όμως στα νούμερα, πού μόνο ως ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΚΑΙ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μπορώ να τα χαρακτηρίσω, αν όχι σαν μια άκομψη απόπειρα δημιουργίας εντυπώσεων περί της… «αποδεκτής εύλογης αμοιβής». Επειδή όμως οι αριθμοί παραμένουν ανηρτημένοι, οφείλω να συμπληρώσω ότι αν αντί για ευρώ ο υπολογισμός γίνει σε Γουαν, Ρούβλια ή Ρουπίες, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, θα πρέπει να ανακαλέσω και να ευχαριστήσω για τη συμβολή στον αγώνα μας για επιβίωση.
Θα πρέπει ο νομοθέτης να παρέμβει κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ρυθμίζεται η μη αυθαίρετη κατάρτιση αμοιβολογίων από τους ΟΣΔ . Τα αμοιβολόγια, για όλες τις κατηγορίες χρήσεων και χρηστών, θα πρέπει να υποβάλλονται στον ΟΠΙ, ή σε άλλο ειδικά θεσμοθετημένο Όργανο, προς έλεγχο, με βάση τις τρέχουσες οικονομικές συγκυρίες και να υπόκεινται σε έγκριση.
Τα αμοιβολόγια θα πρέπει να επιδέχονται αναθεώρηση, με ειδικό μηχανισμό επίλυσης, όταν οι οικονομικές ή και άλλες συνθήκες αλλάξουν απρόσμενα, χωρίς να είναι απαραίτητο οι χρήστες να πρέπει να προσφύγουν κατ’ αυτών.
Θα πρέπει να είναι δημοσιευμένα, ώστε ο κάθε μελλοντικός χρήστης να έχει εικόνα του κόστους των έργων που προτίθεται να χρησιμοποιήσει και να μην εισάγουν διακρίσεις και άνιση μεταχείριση μεταξύ ομοειδών χρηστών.
Ως προς τις σχέσεις των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και την «εύλογη και ενιαία» αμοιβή που θα πρέπει να καταβάλουν οι τελευταίοι, προτείνουμε τα ακόλουθα:
1. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί/χρήστες να συνδιαλέγονται μόνο με έναν Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης τόσο για τα πνευματικά όσο και για τα συγγενικά δικαιώματα. Αυτός ο οργανισμός να εισπράττει αμοιβή για όλα τα δικαιώματα, η οποία στη συνέχεια θα επιμερίζεται μεταξύ των συσταθέντων Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης ανάλογα, με βάση τη μεταξύ τους συμφωνία.
2. Να καταβάλλεται ετησίως εφάπαξ αμοιβή από τους χρήστες.
3. Ως προς την αμοιβή, πρέπει να θεσμοθετηθεί ενιαία αντιμετώπιση των ραδιοφωνικών σταθμών, ανάλογα με το χαρακτήρα του προγράμματος αυτών και τον πληθυσμό της περιοχής για την οποία έχουν άδεια λειτουργίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα ενημερωτικό ραδιόφωνο μεταδίδει ελάχιστη μουσική και οι ακροατές το επιλέγουν για την ενημέρωση που τους προσφέρει και όχι για το ελάχιστο μουσικό ρεπερτόριό του. Για το λόγο αυτό, η αμοιβή που θα οριστεί να καταβάλλεται από ενημερωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς πρέπει να είναι σημαντικά κατώτερη από αυτή που θα ζητείται από μουσικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
4. Ειδικότερα, προτείνεται να καταβάλλονται τα ακόλουθα ποσά ετησίως ως εφάπαξ αμοιβή:
Α. Από ενημερωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς:
α) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές με πληθυσμό άνω των 2.000.000 κατοίκων, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 60.000 (εξήντα χιλιάδων) ευρώ.
β) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 2.000.000 και μεγαλύτερος από 1.000.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 25.000 (εικοσιπέντε χιλιάδων) ευρώ.
γ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 1.000.000 και μεγαλύτερος από 500.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 10.000 (δέκα χιλιάδων) ευρώ.
δ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 500.000 και μεγαλύτερος από 200.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 5.000 (πέντε χιλιάδων) ευρώ.
ε) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 200.000 και μεγαλύτερος από 100.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 3.000 (τριών χιλιάδων) ευρώ.
στ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 100.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 2.000 (δύο χιλιάδων) ευρώ.
Β. Από μουσικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς η αμοιβή να καταβάλλεται (ομοίως) ετησίως με εφάπαξ ποσό, το οποίο να προσδιορίζεται με πληθυσμιακά κριτήρια (σύμφωνα με την προαναφερθείσα πληθυσμιακή κλίμακα) και το ύψος της αμοιβής να οριστεί στα ακόλουθα ποσά:
α) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές με πληθυσμό άνω των 2.000.000 κατοίκων, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 120.000 (εκατόν είκοσι χιλιάδων) ευρώ.
β) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 2.000.000 και μεγαλύτερος από 1.000.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 20.000 (είκοσι χιλιάδων) ευρώ.
γ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 1.000.000 και μεγαλύτερος από 500.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 10.000 (δέκα χιλιάδων) ευρώ.
δ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 500.000 και μεγαλύτερος από 200.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 7.000 (επτά χιλιάδων) ευρώ.
ε) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 200.000 και μεγαλύτερος από 100.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 5.000 (πέντε χιλιάδων) ευρώ.
στ) Στους νομούς/γεωγραφικές περιοχές των οποίων ο πληθυσμός είναι μικρότερος από 100.000 κατοίκους, ετήσιο κόστος για δικαιώματα ύψους 3.000 (τριών χιλιάδων) ευρώ.
5. Επίσης, προτείνεται τα παραπάνω ποσά να αποτελούν τα ανώτατα όρια της καταβαλλόμενης (ενιαίας) αμοιβής για πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα. Και σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ οργανισμού συλλογικής διαχείρισης και χρήστη, να προβλέπεται η υποχρεωτική προσφυγή στο θεσμό της διαιτησίας, πριν από την προσφυγή στα αρμόδια δικαστήρια, όπως προβλέπεται στη νομοθεσία και άλλων ευρωπαϊκών χωρών (π.χ. Γερμανία). Οι χρήστες θα μπορούν να αιτηθούν τη μείωση της καταβαλλόμενης αμοιβής ανάλογα με την ακροαματικότητα του ραδιοφωνικού σταθμού και τον όγκο των μεταδιδόμενων διαφημιστικών μηνυμάτων, προσκομίζοντας τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία.
6. Αυτή είναι μία ρεαλιστική πρόταση. Διαφορετικά οδηγούμαστε σε υπερβολική και αβάστακτη οικονομική επιβάρυνση των ραδιοφωνικών σταθμών.
Άρτεμη Καψωμένου
(δικηγόρος)
Κατ’ αρχάς το αμοιβολόγιο πρέπει να είναι απαλλαγμένο αυθαιρεσιών και καταχρηστικών διακρίσεων. Τούτο προβλέπεται από τον ν. 2121/1993 (άρθρ. 56 παρ. 3).
είναι γνωστό ότι οι Ο.Σ.Δ. έχουν, εκ των πραγμάτων, δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Όμως, εδώ πρέπει να γίνει μία διάκριση. Μπορεί κάθε Ο.Σ.Δ. να επιβάλλει τη βούλησή του στον χρήστη? Η απάντηση είναι θετική, μόνον στο μέτρο που διαχειρίζεται απόλυτο δικαίωμα, που δίδει την εξουσία του παγορεύειν. Τότε, πράγματι, ο Ο.Σ.Δ. έχει τη δυνατότητα να μην χορηγεί άδεια, εφ’ όσον δεν του καταβάλλεται ό,τι ζητεί. Αν, όμως, η διαχείριση αφορά αξίωση εύλογης αμοιβής, η δυνατότητα αυτή δεν υφίσταται.
Στο μέτρο της αντίληψής μου, η έγκριση του αμοιβολογίου, έχει νόημα, εφ’ όσον αυτή θα δεσμεύει τους πάντες, δικαιούχους και χρήστες. Και θα συνοδεύεται από αυστηρά μέτρα, εφ’ όσον η εγκεκριμένη αμοιβή δεν καταβάλλεται.
Ο σχηματισμός πρέπει να είναι δικαστικός, με τηρητέα διαδικασία την εκουσία, και κλήση όλων των αντιπροσωπευτρικών ενώσεων των χρηστών.
Οσον αφορά τους ραδιοσταθμούς πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η μετάδοση των τραγουδιών των δημιουργών αποτελεί διαφήμιση για τα έργα αυτά και η οποία θα πρέπει να αποτιμηθεί και να αφαιρεθεί από το ποσοστό το οποίο θα θεσπιστει. Σήμερα οι ραδιοσταθμοί πληρώνουμε και πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα και οι δημιουργοί ούτε καν μας δίνουν δωρεάν τα έργα τους και αναγκαζόμαστε να τα αγοράσουμε.
Το αμοιβολόγιο των ΟΣΔ πρέπει να προκύπτει μετά από διαπραγματεύσεις των ΟΣΔ με τις αντιπροσωπευτικές επαγγελματικές οργανώσεις του κλάδου και σε περίπτωση ασυμφωνίας να καθορίζεται από τα δικαστήρια.
Το εύλογο της αμοιβής θα πρέπει να προσδιορίζεται από τα εξής κριτήρια:
• Η ουσιαστική συμβολή του πνευματικού έργου στην πρόσδωση
οικονομικής αξίας στο παρεχόμενο από την επιχείρηση προϊόν
• Η διακριτική ευχέρεια της επιχείρησης να διαθέτει ραδιοτηλεοπτικές
συσκευές
• Το οικονομικό μέγεθος της επιχείρησης και ο χρόνος λειτουργίας της
• Η γενική οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και στον
συγκεκριμένο κλάδο σε τοπικό επίπεδο και εθνικό επίπεδο.
• Η σύγκριση με τα αμοιβολόγια που ισχύουν σε αντίστοιχες
επιχειρήσεις ανταγωνιστριών χωρών εντός και εκτός Ε.Ε.
Τα αμοιβολόγια πρεπει να ελέγχονται και να εγκρίνονται απο ανεξάρτητη αρχη, αφου ακουστουν και οι δυο πλευρες (ΟΣΔ – χρηστες). Οι ΟΣΔ συνήθως επιβάλλουν κατα βούληση και εντελως αυθαίρετα τα αμοιβολόγια. Για παράδειγμα στα αμοιβολόγια της ΑΕΠΙ για τα δωματια των ξενοδοχειακων επιχειρήσεων (σελ.100 και σελ.100α του επίσημου αμοιβολογίου της): α)οι εποχικές επιχειρήσεις καλούνται να πληρώσουν μεγαλύτερα ποσά απο τις συνεχούς λειτουργίας, κατι που δεν είναι λογικό, β) όλες τις επιχειρήσεις ενοικιαζομένων δωματίων – διαμερισμάτων τιμολογούνται ως εποχικές, πράγμα λανθασμένο και απαράδεκτο, γ)ο τιμοκατάλογος της σελ.100 είναι απαρχαιωμένος αφού αναφέρεται σε κατηγοριες Α-Β-Γ-Δ που έχουν καταργηθεί πριν χρόνια και όχι σε Αστέρια και Κλειδιά.
Οι ΟΣΔ πρέπει να εξηγούν αναλυτικά πως προκύπτει το ποσό που ζητούν απο κάθε επιχείρηση και όχι να στέλνουν απλώς μια εκφοβιστική ειδοποίηση.
Δεν πρέπει να επιτρέπεται να ζητούνται αναδρομικές αμοιβές.
ο Πρόεδρος, Αντώνης Καρατάσος
Πραγματικά δεν πάει άλλο με τις αξιώσεις της ΑΕΠΙ! Δεν αντέχει ο επαγγελματίας τέτοιου είδους επιδρομές στο ταμείο. Γιατί να πληρώνει δικαιώματα ο επαγγελματίας αφού ο ίδιος είναι πελάτης του εκάστοτε ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού που ακούει ή βλέπει; Μαζί με το τυχών μουσικό κομμάτι το οποίο είναι το προιόν οι Πελάτες του μαγαζιού μου -όσοι κι αν είναι- θα δουν και τη διαφήμιση του σταθμού. οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν υποχρέωση να καλύπτουν τα κόστη… Εν τέλη ο σταθμός είναι αυτός που εκπέμπει συνεχώς ενώ η δική μου τηλεόραση ανοίγει μόνο για αθλητικά γεγονότα. Λόγω του παραπάνω είμαι θύμα διότι πληρώνω για υπηρεσίες που δε λαμβάνω.
1o Κριτήριο: Θέλει ο δημιουργός αμοιβή; Μπορεί να μην θέλει, π.χ. άδειες Creative Commons, GPL, BSD
2o Κριτήριο: Δημιουργικότητα, δεν μπορεί ένα έργο που φτιάχτηκε σήμερα πρέπει να αμείβετε καλύτερα από κάτι που φτιάχτηκε πριν 40 χρόνια.
3o Κριτήριο: Κέρδος, αν πουλάει πρέπει να αμείβετε καλύτερα
4o Κριτήριο: Ηθικά δικαιώματα, άσχετα με το αν θέλω ή δεν θέλω αμοιβή, αν ο χρήστης παραβιάζει την άδεια χρήσης ή γενικότερα τους όρους του δημιουργού, δεν έχει δικαίωμα χρήσης, δεν μπορεί να δώσει αμοιβή, το πρόβλημα λύνεται δικαστικά.
Η γενική αμοιβή πρέπει να γίνεται με συμφωνία των συνδικαλιστικών οργάνων των δημιουργών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ενώσεων καταναλωτών.
Οι ΟΣΔ δεν πρέπει να καθορίζουν αμοιβές, είναι απλά εισπρακτικά όργανα.
Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ με διακριτικό τίτλο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., χαιρετίζοντας τους εμπνευστές και όσους λάβουν μέρος στην τόσο σημαντική διαβούλευση που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, αισθάνεται την υποχρέωση να δηλώσει πως έστω και αργά, μετά από αλλεπάλληλα Υπομνήματα που στείλαμε στο αρμόδιο Υπουργείο, που αφορούσαν τροποποίηση του Νόμου 2121/1993, εισακουσθήκαμε. Δυστυχώς το υπάρχον Νομοθετικό πλαίσιο για τους Οργανισμούς Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων λειτουργεί από το 1993 μόνο υπέρ τους, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο της κατάφορης αδικίας στον κλάδο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράττουν οι Οργανισμοί είναι το »εύλογο αμοιβολόγιό» τους, το οποίο δημοσιεύουν σε 2 εφημερίδες πανελλήνιας εμβέλειας (βλέπε ΑΥΡΙΑΝΗ, ΑΥΓΗ) και μία οικονομική (βλέπε ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ), που και μόνο αυτό θα έπρεπε εδώ και τόσα χρόνια να κινήσει τις υποψίες της Κρατικής Μηχανής, όχι ότι έχουμε κάτι με τις συγκεκριμένες εφημερίδες, αλλά δυστυχώς η αναγνωσιμότητά τους δεν είναι καθόλου ζηλευτή. Πωλούν τα έργα τους με το m2, ενώ τα δικά μας μαγαζιά χρήματα βγάζουν από τα καθίσματα και όχι από τα wc και τους αποθηκευτικούς χώρους. Δεν υπολογίζουν στις αμοιβές τους, αν κάποιο μαγαζί είναι στην Κόνιτσα ή στο Κολωνάκι. Δεν υπολογίζουν, ούτε τους ενδιαφέρει αν τα περισσότερα μαγαζιά δουλεύουν από τις 7 ημέρες της εβδομάδας τις 2 μόνο. Αυτοί χρεώνουν 7. Δεν τους ενδιαφέρει τους καλοκαιρινούς μήνες αν κάποιο μαγαζί δουλεύει μόνο 2 μήνες. Αυτοί χρεώνουν 5. Δεν τους ενδιαφέρει αν τα κυλικεία, τα παραδοσιακά καφενεία, τα εστιατόρια, τα πατσατζίδικα, τα ψητοπωλεία, τα οβελιστήρια, οι πιτσαρίες, τα fast food, τα γαλακτοπωλεία, τα ζαχαροπλαστεία, τα μπουγατσατζίδικα, τα αμιγή λουκουματζίδικα, οι χώροι διάθεσης παγωτού, τα αναψυκτήρια χωρίς καθίσματα, οι καντίνες δεν πουλάνε τα προϊόντα τους λόγω της μουσικής, διότι ποτέ κανείς δεν μπήκε σε κανένα από τα ως άνω καταστήματα για να ακούσει Γαλάνη ή Νταλάρα και άρα πρέπει στον Νέο Νόμο να εξαιρεθούν από τα αμοιβολόγια των ΟΣΔ. Επίσης καταστήματα του κλάδου που βρίσκονται σε κωμοπόλεις έως 5000 κατοίκους πρέπει να εξαιρεθούν από τα αμοιβολόγια των ΟΣΔ. Επίσης θέλουμε να αναφέρουμε το εξής ενδιαφέρον στοιχείο. Τα καταστήματα του κλάδου μας ανέρχονται σε 120.000 σύμφωνα με ακριβή στοιχεί Επιμελητηρίων. Εάν οι κύριοι των Οργανισμών χρέωναν από 100 Ευρώ στο κάθε μαγαζί και οι μαγαζάτορες θα ήταν ευχαριστημένοι και θα το έδιναν με την ψυχή τους και οι Οργανισμοί θα εισέπρατταν κάθε χρόνο 12.000.000 Ευρώ. Αν όμως θέλουμε τα 12 να τα κάνουμε 300, φυσικά και θα έχουμε πρόβλημα αμφότεροι, διότι άλλο είναι να διεκδικείς κάποιο ποσό και άλλο να θέλεις να γίνεις …συνέταιρος. Δηλώνουμε ότι αυτή είναι μια πρώτη παρέμβασή μας και θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Για τον ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.
Ηλίας Καλιώρας
Γεν. Γραμματέας
Πρέπει να προβλεφθεί διαδικασία ελέγχου – έγκρισης αμοιβολογίων.
Μεχρι σήμερα πχ η ΑΕΠΠΙ ζητά απο τις μικρες επιχειρήσεις ενοικιαζομένων δωματίων, αμοιβές -ανα δωμάτιο- μεγαλύτερες απο οτι ζητά για ξενοδοχεία! Οταν ρωτησα γιατι συμβαίνει αυτό, η απάντηση τους ήταν, οτι οι ίδιοι επιλέγουν ελεύθερα τις αμοιβές! Δηλαδή μπορούν να κάνουν οτιδήποτε θέλουν και να επιβάλουν οποιαδήποτε ποσά με το «έτσι θέλω».
Ένα όργανο πρέπει να εγκρίνει, με δικαστικη – ανεξάρτητη σύνθεση. Να δέχεται εισηγήσεις των ενδιαφερόμενων φορέων ΟΣΔ και χρηστών. πχ για τις αμοιβές των ΟΣΔ στα ξενοδοχειακά καταλύματα, να δέχεται εισηγησεις των Σωματείων τουριστικων καταλυματων, Επιμελητηρίων ακομη και μεσω διαδικτιου να γινεται μια διαβουλευση ανοικτη σε ολους.
Ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια προσδιορισμού του ευλόγου μίας αμοιβής;
Ειναι εύλογο να απαιτουν 5-6 ΟΣΔ -προσθετικα- αμοιβές επειδη μεσα στο δωμάτιο του ξενοδοχειου ή του εξοχικου μικροκαταλυματος υπάρχει και μια τηλεόραση για να βλέπει ειδήσεις ο διαμένων; Αν ο διαμενων-τουριστας μεινει για 1 μηνα σε ενοικιαζομενο δωματιο με ειδικο σημα ΕΟΤ, οφείλονται αμοιβές στις ΟΣΔ. Αν ο ίδιος τουριστας μεινει για 1 μηνα σε δωματιο με τον ιδιο εξοπλισμο που δεν εχει ειδικο σημα ΕΟΤ, δηλαδη με αστικη μισθωση, δεν οφείλεται τιποτα! Στη περιπτωση της απαιτησης αμοιβης για την υπαρξη τηλεορασης – ραδιοφωνου μεσα στο ξενοδοχειακο δωματιο, η απαιτηση ειναι καταχρηστικη και οχι ευλογη. Το δωματιο αποτελεί προσωρινο ιδιωτικο χωρο διαμονης του πελατη και οχι δημόσιο. Δημοσιος χωρος είναι η καφετερια, το καθιστικο κλπ. Αν αυτο που θελει να ακουσει ο πελατης ειναι μονο οι ειδησεις, χωρις μουσικη κλπ, γιατι να πληρώνονται συγγραφεις, μουσικοι, ηθοποιοι κλπ μεσω των πολλων ΟΣΔ; Το οτι ισως θα μπορουσε να ακουσει και καποιες νοτες μουσικης στα διαφημιστικα η μεταξυ ομιλιων -παρα τη θεληση του- ειναι λογικο κριτηριο για την επιβολη αμοιβης;
Η ανάγκη για περιορισμό των αξιώσεων των ΟΣΔ έγινε αντιληπτή από την πρόσφατη προσπάθεια ορισμένων να ζητήσουν αναδρομικά αμοιβές, οι οποίες υπερέβαιναν το τζίρο των επιχειρήσεων.
Άρα θα πρέπει ίσως να υπάρχει όριο που να σχετίζεται με τα καθαρά κέρδη της επιχείρισης και ένας παράγοντας που επηρεάζει την αμοιβή ανάλογα με την συνδρομή του προϊόντος για το οποίο αξιώνεται πνευματικό δικαίωμα στα κέρδη αυτά.
Τέλος ίσως να είναι αναγκαίο να δοθεί οριστική λύση στα δικαιώματα από την εφαρμογή του νόμου το 93′ έως σήμερα.