• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ' | 4 Δεκεμβρίου 2010, 13:38

    όλα καλά και δίκαια όταν γράφονται σε νόμους, αλλά το πρόβλημα είναι η εφαρμογή. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει πρώτα μια προσπάθεια για την αλλαγή της συμπεριφοράς των αστυνομικών, αλλά και της αντίληψης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο από τους αστυνομικούς, όσο και από τους πολίτες (μια καλή αρχή είναι το σχολείο και μην λέτε ότι δεν είναι δική μας δουλειά αλλά του υπουργείου παιδείας, αυτό θα πει συνεργασία σε επίπεδο υπουργείων), ώστε να ενεργούν αυθόρμητα κατά το θεμιτό τρόπο και όχι επειδή θα φοβούνται τις συνέπειες από τις πιθανές πειθαρχικές αρχές. θα πρέπει να γνωρίζουν ξεκάθαρα τα όρια μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν, που διασφαλίζουν όμως ταυτόχρονα και την δική τους ασφάλεια. Δυστυχώς κάνουν ένα επάγγελμα που κινείται στα όρια της ασφάλειας/επικινδυνότητας, στα όρια της νομιμότητας/παρανομίας και για αυτό συνεχώς θα πρέπει να ελέγχονται για την ακεραιότητα του χαρακτήρα και των πράξεών τους. Όμως αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται σαν να είναι μόνιμα κατηγορούμενοι. Κανείς δεν μπορεί να εργάζεται με την θηλιά στο λαιμό. Έκανες λάθος; Τιμωρείσαι ! Έκανες το σωστό; πως επιβραβεύεσαι άραγε; Το εξετάζετε αυτό; και δεν μιλάω βέβαια για τα χρήματα, αλλά για ηθικούς τρόπους επιβράβευσης, όπως ενημέρωση όλου του σώματος και της τοπικής ή της ευρύτερης κοινωνίας, για τη δόξα του σωστού και την διαπαιδαγώγηση των υπολοίπων. Αντί λοιπόν να δημιουργούμε πειθαρχικά όργανα γιατί δεν προσπαθούμε πρώτα να δημιουργήσουμε σωστές βάσεις για την αστυνομία; Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι κάθε αστυνομικός κατανοεί- αυτό ξεκινά από τις κεφαλές- ότι έχουν συγκεκριμένα περιθώρια δράσης και δεν έχουν την απόλυτη εξουσία πάνω στους ανθρώπους, τις περιουσίες τους και την κοινωνία.(υπάρχουν ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι επιστήμονες που μπορούν να εργαστούν πάνω σε αυτό, αξιοποιήστε τους). θα πρέπει να καταλάβει ο λαός ότι οι άνθρωποι εκεί λειτουργούν για το δικό μας συμφέρον και θα πρέπει να τους βοηθούμε στο έργο τους. Σίγουρα πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα κάνουν σωστά την δουλειά τους και όταν τους κατηγορούμε συνολικά ας σκευτούμε ότι εκεί βρίσκεται κάποιος συγγενής μας, ή φίλος, ή γνωστός μας, που αναγνωρίζουμε ότι είναι ένας εργαζόμενος τόσο καλός ή τόσο κακός όσο και εμείς οι ίδιοι στην δική μας δουλειά, όπου κάνουμε λάθη εν γνώση μας ή από άγνοια και θα πρέπει ανάλογα με την σημασία τους και το αντίκτυπο που έχουν, να τιμωρούμαστε,( χωρίς αυτό να γίνεται με συνθήκες τρομοκρατίας) ή να υπάρχει επιείκεια.