Αρχική Τεχνητό Εμπόδιο1. Συνοπτική Περιγραφή του Αντικειμένου του ΈργουΣχόλιο του χρήστη Αλέξανδρος Συράκος | 7 Αυγούστου 2011, 21:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξανδρος Συράκος' | 7 Αυγούστου 2011, 21:57

    Νομίζω ότι το μέτρο είναι ένα μικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και δεν θα περίμενα να έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα όσον αφορά τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης προς την χώρα μας. Καταλαβαίνω ως ένα βαθμό αυτούς που αντιδρούν στο μέτρο για ανθρωπιστικούς λόγους, καθώς γενικά η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων είναι αντίθετη με διαχωρισμούς, διακρίσεις, στέρηση ελευθερίας κλπ. Όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα περιθώρια και οι επιλογές αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης έχουν στενέψει δραματικά. Η υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με τη λαθρομετανάστευση είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, και από τα σημαντικότερα που αντιμετώπισε ποτέ. Και αν στο παρελθόν τη «γλυτώσαμε» από αντίστοιχα προβλήματα και επιβιώσαμε ως έθνος, δυστυχώς δεν φαίνεται ότι θα συμβεί το ίδιο και τώρα, εκτός αν γίνει κάποιο θαύμα. Όσον αφορά την υπογεννητικότητα, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις γονιμότητας: Κάθε Ελληνίδα αναμένεται να κάνει 1.3 παιδιά κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια της ζωής της: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_and_territories_by_fertility_rate Αυτό σημαίνει ότι κάθε νέα γενιά Ελλήνων έχει σχεδόν το μισό πληθυσμό από την προηγούμενη γενιά. Αυτό βέβαια δεν γίνεται άμεσα αισθητό από τα αποτελέσματα των απογραφών πληθυσμού αφ' ενός λόγω του πλήθους των μεταναστών, αφ' ετέρου λόγω μιας «υστέρησης» που παρατηρείται στην μείωση του πληθυσμού (http://en.wikipedia.org/wiki/Population_momentum): Επειδή οι παλαιότερες γενιές, που είναι και πολυπληθέστερες, ζουν πλέον περισσότερα χρόνια, για να γίνει αντιληπτή η μείωση του πληθυσμού θα πρέπει να περάσουν αρκετές δεκαετίες ώστε να αποβιώσουν οι παλιότερες γενιές. Με άλλα λόγια η χώρα πρώτα γερνάει και μετά πεθαίνει. Ένας πρόχειρος υπολογισμός δείχνει ότι με ρυθμό γονιμότητας 1.3 παιδιά ανά Ελληνίδα, σε 100 χρόνια ο πληθυσμός των γηγενών Ελλήνων θα είναι γύρω στα 4-5 εκατομμύρια, ενώ σε 200 χρόνια θα είναι γύρω στα 2 εκατομμύρια. Αν τα συνδυάσει κανείς αυτά με τους 130,000 λαθρομετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα κάθε χρόνο, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ότι σε μερικές δεκαετίες η Ελλάδα θα είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής, που το μόνο κοινό που θα έχει με την πατρίδα μας που ξέρουμε θα είναι το όνομα. Η οικονομική κρίση μοιάζει με απλός πονοκέφαλος σε σχέση με το «καρκίνωμα» αυτών των δύο προβλημάτων. Και ας μην βιαστεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η υπογεννητικότητα οφείλεται στην κακή οικονομική κατάσταση των Ελλήνων, διότι στην πράξη παρατηρείται το αντίθετο: Τα υψηλά ποσοστά γεννήσεων συμβαδίζουν με τη φτώχεια, ενώ τα χαμηλά ποσοστά με την ευμάρεια. Οι εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν κάποιοι εδώ, αν και καλοπροαίρετες, είναι μάλλον αφελείς. Ότι δηλαδή το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί ενισχύοντας τις φτωχές χώρες απ' όπου προέρχονται οι μετανάστες ή ότι αρκεί η καλύτερη φύλαξη των συνόρων με αστυνομικούς, στρατιώτες ή τη βοήθεια της Frontex. Διότι οι μεν χώρες απ' όπου προέρχονται οι μετανάστες έχουν και εσωτερικά προβλήματα που δεν οφείλονται πάντοτε σε παρεμβάσεις των ξένων συμφερόντων, και επιπλέον τα χρήματα που λαμβάνουν ως βοήθεια πολλές φορές καταλήγουν στις τσέπες κάποιων, όχι αυτών που τα έχουν ανάγκη. Έπειτα με την καλύτερη φύλαξη των συνόρων απλά συλλαμβάνονται περισσότεροι μετανάστες οι οποίοι παραμένουν όμως στην Ελλάδα, στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα. Άρα χρειάζεται συνδυασμός μέτρων, με σκοπό να αποτρέπονται εξ' αρχής οι μετανάστες να ξεκινήσουν από τις χώρες τους για να έρθουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Προς το σκοπό αυτό πιθανώς να είναι χρήσιμος και ο προτεινόμενος φράκτης. Θα ήθελα τέλος να πω ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι μία μόνο άποψη του συνολικού προβλήματος επιβίωσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα. Το συνολικό αυτό πρόβλημα οφείλεται ως επί το πλείστον σε μια πνευματική νέκρωση που έχει επικρατήσει στη χώρα. Το πρόβλημα είναι κυρίως πνευματικό και ηθικό παρά οικονομικό ή οργανωτικό ή οτιδήποτε άλλο. Δεν έχουμε πλεον ταυτότητα ως λαός, δεν έχουμε όραμα και αυτό δημιουργεί απογοήτευση, κοινωνική αποσύνθεση, και κάνει ακόμα και τους καλοπροαίρετους τελικά να κοιτάζουν το ατομικό τους συμφέρον. Στη σύγχρονη Ελλάδα ως σκοπός ζωής και ιδανικό προβάλλεται είτε η υλική ευμάρεια είτε η ατομική επιβίωση - τίποτα το πνευματικό. Αυτό προκαλεί απέχθεια και απογοήτευση στους νέους οι οποίοι είτε γίνονται αδιάφοροι προς την πατρίδα τους - στην καλύτερη περίπτωση - είτε τους κάνει να μισούν την πατρίδα τους - στην χειρότερη περίπτωση. Ταυτόχρονα τους κάνει να στρέφονται σε ξένες ιδεολογίες και ρεύματα ως σανίδα σωτηρίας, τα οποία τελικά τους βλάπτουν περισσότερο αλλά και διαιωνίζουν το πρόβλημα διότι όταν η νέα αυτή γενιά μεγαλώσει και πάρει τα πράγματα στα χέρια της τότε προκαλεί την ίδια απογοήτευση στην καινούρια γενιά, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο. Σε αυτήν την αιτία οφείλεται και η υπογεννητικότητα. Και σε αυτή την αιτία οφείλεται και το ότι οι μετανάστες, ακόμα κι δεν ήταν τόσο πολλοί, δεν θα ενσωματώνονταν στην Ελληνική κοινωνία, μια κοινωνία άοσμη και άχρωμη, αλλά θα προτιμούσαν να κρατήσουν τα δικά τους πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Επομένως πρέπει να γυρίσουμε προς τα πίσω, κυρίως οι κυβερνώντες που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη, να δούμε που έγινε το λάθος στην πορεία και να το διορθώσουμε, αν δεν είναι ήδη αργά.