• Σχόλιο του χρήστη 'Μανθόπουλος Γεώργιος' | 5 Οκτωβρίου 2010, 21:30

    Πολλά θέματα θα μπορούσε να προσθέσει κανείς προς διαβούλευση σχετικά με την κατοχή , όπλων. Ενα ζήτημα είναι η ελευθερη αναγόμωση φυσιγγίων στα ραβδωτα σκοπευτικά όπλα, κάτι που ισχύει σε όλη την Ευρώπη και εδώ εξακολουθεί να απαγορευεται. Επίσης είναι παράλογο ενας νόμιμος κάτοχος σκοπευτικού όπλου να χρειάζεται να εφοδιαστεί με αδεια αγοράς φυσιγγίων απο την αστυνομία, κάτι που επίσης δέν ισχύει στην Ευρωπαική νομοθεσία. Η αγορά φυσιγγίων να γίνεται απευθείας στον έμπορο ο οποίος θα ενημερώνει σχετικά την αστυνομία. Ενας σκοπευτής μπορεί να καταναλώνει καθε μήνα χιλιάδες φυσιγγίων. Είναι απαραδεκτο να μπλεκει με τετοιες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ενα ακόμη θέμα αφορά και την άδεια του σκοπευτικού όπλου. Η άδεια εχει διαρκεια τριών ετών και φυσικά υπάρχει η υποχρέωση της ενημέρωσης της υπηρεσίας για τους αγώνες στους οποίους συμμετέχει ο αθλητής. Γιατί όμως να αναγκάζεται ο κάτοχος του όπλου κάθε 6 μήνες να θεωρεί την αδεια στην Γ.Α.Δ.Α. κάνοντας υπευθυνες δηλώσεις οτι...ακόμη συντρεχουν οι λόγοι κατοχής του σκοπευτικού όπλου? Ας απλοποιηθουν λίγο οι διαδικασίες και ας δείξει η οπλοφοβική δημόσια διοίκηση και λίγη εμπιστοσύνη προς τους πολίτες που θέλουν νόμιμα να κατέχουν ένα όπλο για την ψυχαγωγία και την εξάσκηση ενός αθλήματος. Η αντιμετώπιση της παράνομης οπλοκατοχής και της λαθρεμπορίας όπλων και πυρομαχικών είναι ένα σοβαρό θέμα και ειναι δουλειά των αρμοδίων υπηρεσιών να την καταπολεμήσουν και να εντοπίσουν όσους παρανομούν αλλα αυτό δεν μπορει να γινεται με καχυποψία, παράλογες διατάξεις και γραφειοκρατικά κωλύματα προς τους νόμιμους κατόχους όπλων. Στα πιό πολλά Ευρωπαικα κράτη μπορεί ο κάθε πολίτης να κατέχει επειτα απο αυστηρες φυσικά εξετάσεις και αξιολογήσεις ραβδωτά τυφέκια και πιστόλια χειρός τα οποία μπορεί να είτε να χρησιμοποιεί στο κυνήγι, είτε στην σκοποβολή, χωρίς μάλιστα να ειναι απαραίτητα και αθλητης σε σκοπευτικό σωματείο, καθως στην υπολοιπη Ευρωπη λειτουργουν ελευθερα υπαιθρια η κλειστού τυπου ιδιωτικά σκοπευτήρια. Απλά όποιος ειναι και αθλητής έχει συνήθως λιγότερους περιορισμους σε σχεση με τον απλο ιδιώτη. Επίσης τα οπτικά βοηθήματα, διοπτρες, οφθαλμίδες κλπ πωλουνται εντελως ελευθερα και χρησιμοποιουνται ειτε σε αεροβολα για σκοποβολή ανοικτου πεδιου είτε σε πυροβόλα όπλα χωρις καμμία ιδιαιτερη διαδικασία. Στην Ελλάδα αν καποιος αγορασει μια διόπτρα εστω και για το αεροβόλο του αντιμετωπίζεται σαν....εν δυναμει τρομοκράτης και χρειάζεται ειδική αδεια κλπ για κάτι που σε άλλες χωρες το χρησιμοποιουν ακόμα και ανηλικοι..... Αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε τους παραλογισμούς της ελληνικης νομοθεσίας δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Ελπίζω πως καποτε θα γίνει μια γενικότερη αναθεωρηση της νομοθεσίας περι οπλοκατοχής με μια πιό συγχρονη, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, με εμπιστοσύνη προς τον πολίτη, φιλελευθερη στις διατάξεις και αυστηρη εκει που πρέπει!