Αρχική Αναδιοργάνωση Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του ΠολίτηΆρθρο 26: Ζητήματα εναρμόνισης διατάξεων του π.δ. 305/1992 και ρυθμίσεις θεμάτων κρίσεως-προαγωγώνΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης | 15 Φεβρουαρίου 2013, 11:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης' | 15 Φεβρουαρίου 2013, 11:54

    1.Αντισυνταγματικότητα της προτεινόμενης παραγράφου 6. 2.Με την παρ.6 του προτεινόμενου άρθρου ορίζεται ότι: «Αξιωματικοί εν αποστρατεία που επανέρχονται στην ενεργό υπηρεσία σε εκτέλεση απόφασης διοικητικού δικαστηρίου επί αιτήσεως αναστολής που αφορά την κρίση τους ως «ευδοκίμως τερματίσαντες», τίθενται προσωρινά στην διάθεση της υπηρεσίας σε προσωποπαγή θέση μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης από το αρμόδιο δικαστήριο». Σχετικώς με τα ανωτέρω σημειώνεται ότι το Νομικό συμβούλιο του κράτους έχει κατ΄επανάληψη αποφανθεί ότι « (……) Κατά τις διατάξεις του άρθρου 95 παρ. 5 του Συντάγματος και του άρθρου 1 του εκτελεστικού αυτού νόμου 3068/2002 (σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 παρ. 1, 26 παρ. 3 του Συντάγματος) τα διοικητικά όργανα των οποίων οι πράξεις ακυρώνονται δικαστικά, υποχρεούνται σε συμμόρφωση προς τις οικείες δικαστικές αποφάσεις. Ειδικότερα, τα διοικητικά όργανα σε εκτέλεση της ως άνω υποχρεώσεώς τους, πρέπει να συμμορφώνονται με θετικές ενέργειες αναλόγως των εκάστοτε περιπτώσεων, προς το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων και να απέχουν από οποιεσδήποτε ενέργειες αντίθετες προς τα υπό του Δικαστηρίου κριθέντα. Ειδικότερα, η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς το περιεχόμενο, μεταξύ άλλων, και των αποφάσεων του Σ.τ.Ε., οι οποίες εκδίδονται τόσο επί της ακυρωτικής διαδικασίας όσο {και} επί της υπαλληλικής προσφυγής, αν και το Σύνταγμα δεν το ορίζει ρητά αύτο. Τούτο ένεκα της ταυτότητος του νομικού λόγου, περαιτέρω δε, διότι, μόνο με τη επιβαλλόμενη συμμόρφωση μπορεί να απολαύσει αποτελεσματικά ο υπάλληλος του δικαιώματος της δικαστικής προστασίας του (άρθρα 20 παρ. 1 και 103 παρ. 4 του Συντάγματος, σχετ. και Σ.τ.Ε. 8/2002, Ν.Σ.Κ. 262/2003). Στη έννοια των δικαστικών αποφάσεων, προς τις οποίες η Διοίκηση έχει υποχρέωση συμμορφώσεως, κατά την παρ. 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος, υπάγονται αναμφισβητήτως και οι αποφάσεις των Επιτροπών Αναστολών των Διοικητικών Δικαστηρίων, οι οποίες παρέχουν δικαστική προστασία στους διοικούμενους μέχρις εκδόσεως οριστικών επί των αιτήσεων ακυρώσεως αποφάσεων και αποσκοπούν στη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας της έννομης προστασίας που παρέχεται με τη άσκηση των αιτήσεων ακυρώσεως κατ’ άρθρο 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος (σχετ. Ν.Σ.Κ. 599/2001). Έχει κριθεί μάλιστα ότι στα πλαίσια της εφαρμογής των ανωτέρω Συνταγματικών επιταγών και ρυθμίσεων η Διοίκηση έχει τη υποχρέωση να συμμορφώνεται προς το περιεχόμενο και των προσωρινών διαταγών αναστολής των διοικητικών πράξεων, οι οποίες εκδίδονται από την Διοικητική Δικαιοσύνη της Χώρας (βλ. σχετ. Ν.Σ.Κ. 552/2001, 184/2006), ανεξαρτήτως της ειδικότερης παραδοχής του χαρακτήρα της προσωρινής διαταγής ως αμιγώς δικαστικηής απόφασης ή ως διοικητικής πράξης μονομελούς η πολυμελούς δικαστικού οργάνου (βλ. Ν.Σ.Κ. 311/2005). (..)Εξ’ ετέρου, όπως κατ’ επανάληψη έχει κριθεί από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Χώρας το Πυροσβεστικό σώμα αποτελεί πολιτική διοικητική Υπηρεσία του Κράτους και οι κατέχοντες οργανικές θέσεις σ’ αυτό έχουν την ιδιότητα του μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου [βλ. ενδεικτικώς Σ.τ.Ε. 8/2002, 664/2002, 191/1993]. Ως εκ τούτου καλύπτονται από την προστασία των οικείων Συνταγματικών εγγυήσεων της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες καθιερώνονται με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 103 του Συντάγματος, δυνάμενοι να απολυθούν μόνο κατόπιν αποφάσεως υπηρεσιακού συμβουλίου. (…)Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 42 παρ. 3 και 43 παρ. 3 Π.Δ. 305/1992, (…) συνάγεται ότι σε περίπτωση κατά την οποία με απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Σ.τ.Ε. ανασταλεί η εκτέλεση εκδοθέντος Διατάγματος αποστρατείας από το Πυροσβεστικό σώμα βαθμοφόρου, ο οποίος κρίθηκε ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, η Διοίκηση, στο πλαίσιο της συμμόρφωσής της προς τη δικαστική αυτή απόφαση, και για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την έκδοση της απόφασης αυτής εώς την οριστική κρίση του δικαστηρίου επί της απόφασης αυτής εώς την οριστική κρίση του δικαστηρίου επί της ασκηθείσας αιτήσεως ακυρώσεως (και προσφυγής) πρέπει να επαναφέρει στην ενεργό υπηρεσία τον αποστρατευθέντα, είτε σε υπάρχουσα κενή οργανική θέση είτε μη υπαρχούσης ως υπεράριθμο, δηλαδή εκτός των οργανικών θέσεων, τοποθετώντας τον, μεταγενεστέρως στην πρώτη οργανική θέση που θα κενωθεί (…), αναθέτοντας σε αυτόν τα προσήκοντα καθήκοντα του βαθμού του, αποδεχόμενη τις προσφερόμενες υπηρεσίες του, καταβάλλοντάς του αποδοχές ενεργείας και εν γένει αντιμετωπίζοντας τον ως μηδέποτε αποστρατευθέντα… (Γνμδ Ν.Σ.Κ. 195/2009, βλ. σχετικώς Γνμδ. Ν.Σ.Κ. (Ολομ.) 147/2010)και την υπαριθ 516/2012 Γνμδ. Ν.Σ.Κ. 4ου Τμ.]