Αρχική Αναδιοργάνωση Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του ΠολίτηΆρθρο 56: Ρυθμίσεις θεμάτων Εθελοντών Πολιτικής ΠροστασίαςΣχόλιο του χρήστη Ελληνική Ομάδα Διάσωσης - Κεντρική Διοίκηση | 15 Φεβρουαρίου 2013, 20:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνική Ομάδα Διάσωσης - Κεντρική Διοίκηση' | 15 Φεβρουαρίου 2013, 20:20

    Σχετικά με τη δημόσια διαβούλευση του Νόμου Περί Αναδιάρθρωσης Πυροσβεστικού Σώματος και της Γενικής Γραμματείας Προστασίας του Πολίτη, σας παραθέτουμε τις απόψεις μας σχετικά με τα άρθρα 55 και 56 που αφορούν εμάς τους εθελοντές. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 55 με τίτλο Αποστολή και Δράση Εθελοντών Πολιτικής Προστασίας και, ειδικότερα στην παράγραφο 1 του υπό αντικατάσταση άρθρου 14 του Ν. 3013/2002 προτείνουμε να προστεθεί το εξής: - Επίσης, η παροχή βοήθειας σε ειδικές περιπτώσεις λόγω αδυναμίας των αρμοδίων κρατικών φορέων, με την υποχρέωση τακτής επικοινωνίας – ενημέρωσης αυτών. Στο άρθρο 56 με τίτλο Ρυθμίσεις θεμάτων Εθελοντών Πολιτικής Προστασίας και συγκεκριμένα στην παράγραφο 3 του Άρθρου 14Β, προτείνουμε να προστεθεί η κατηγορία: - Αστική έρευνα και διάσωση (urban search & rescue) που αφορά την έρευνα και διάσωση σε ερείπια λόγω φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών και δράσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα - Επίσης, στο σημείο στ) να συμπληρωθεί: χρήστες ειδικών ραδιοδικτύων, βάσει υφιστάμενης νομοθεσίας της ΕΕΤΤ Στην παράγραφο 5 του Άρθρου 14Β, έχουμε την εξής παρατήρηση: Για ποιο λόγο να είναι μόνο πολίτες της Ε.Ε.; Εάν κάποιος είναι, για παράδειγμα, Ελβετός ή Αμερικάνος που διαμένει στην Ελλάδα δεν θα μπορεί να συμμετέχει ως εθελοντής; Εάν το πρόβλημα είναι η ασφάλισή του, τότε θα πρέπει να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα που να του ζητείται να έχει κάλυψη από κάποιο ασφαλιστικό φορέα. Επίσης, ποιος είναι αρμόδιος να ελέγχει τις προϋποθέσεις; Θα αρκεί μία απλή βεβαίωση; Σε περίπτωση μη τήρησης θα φέρουν ευθύνη οι εκπρόσωποι των οργανώσεων; Στο εδάφιο δ της ίδιας παραγράφου έχουμε την εξής παρατήρηση: Θεωρούμε ότι το όριο του 55ου έτους ηλικίας έρχεται σε εκ διαμέτρου αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία περί εργασιακής συνταξιοδότησης στα 67. Υπό το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να ισχύσει το ίδιο ηλικιακό όριο και για την εθελοντική προσφορά. Αυτό ισχύει στο σύνολο των κρατών – μελών της ΕΕ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα από την πλειοψηφία των εθελοντών αντίστοιχων ηλικιών που δραστηριοποιούνται σε ιδιαίτερα πεδία και συνθήκες. Στο εδάφιο στ της ίδιας παραγράφου έχουμε την εξής παρατήρηση: Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη μια σειρά πιστοποιημένων εκπαιδεύσεων από αναγνωρισμένους φορείς του εξωτερικού με διεθνή ισχύ, με πολυετή εξειδίκευση ανά τομέα δράσης, τις οποίες οι εθελοντές της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης παρακολουθούν την τελευταία 10ετία. Στην παράγραφο 6 του Άρθρου 14Β, έχουμε την εξής παρατήρηση: Η μέχρι τώρα διαδικασία προβλέπει 2ετή δράση για την ένταξη μιας οργάνωσης στο Μητρώο Εθελοντικών οργανώσεων. Στα 2 αυτά έτη η οργάνωση και τα μέλη της είναι «στον αέρα». Θα πρέπει, λοιπόν, να εντάσσεται η οργάνωση άμεσα στα μητρώα, αφού έχει εκπαιδευμένα μέλη σύμφωνα με το Νόμο και στη συνέχεια να αξιολογείται. Στον νόμο δεν αναφέρεται τι θα γίνει με τις ήδη εντεταγμένες Οργανώσεις. Θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως έχει; Επίσης, δεν προβλέπεται χρόνος μετάβασης των υπαρχόντων οργανώσεων στο νέο θεσμικό πλαίσιο. Προς αποφυγή «κενού» εθελοντικής δράσης πρέπει να προβλεφθεί το χρονικό διάστημα το οποίο έχουν στη διάθεσή τους οι οργανώσεις να «συμμορφωθούν» προς τις νέες διαδικασίες εκπαίδευσης των μελών τους και να προσδιορισθεί ο χρόνος έναρξης λειτουργίας της Εθνικής Σχολής Πολιτικής Προστασίας. Εθνικές Οργανώσεις, οι οποίες βάσει του καταστατικού τους ορίζονται ως πανελλαδικής εμβέλειας (εθνικές) με κατά τόπους παραρτήματα άνω του 50% της επικράτειας, κατατάσσονται ως «εθνικές» στο σύνολό τους. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 14Γ έχουμε την εξής παρατήρηση: Στις περιπτώσεις αρωγής μετά από φυσικές καταστροφές ή ακόμα και σε περιπτώσεις ειδικευμένων καταστάσεων έρευνας/διάσωσης όπως σπήλαια, υποβρύχια σπήλαια, φαράγγια, ορμητικά νερά, ορθοπλαγιές, κλπ, όπου η Πυροσβεστική Ακαδημία δεν έχει την δυνατότητα να παρέχει τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα, θα πρέπει να πιστοποιούνται κάποιοι φορείς, ώστε να παρέχουν εκπαίδευση, με προϋποθέσεις που θα ορίζονται από τις αντίστοιχες ομοσπονδίες ή άλλους διεθνώς αναγνωρισμένους φορείς. Επίσης και στις απλές ή εξειδικευμένες πρώτες βοήθειες πρέπει να γίνουν αποδεκτά τα διεθνή πρωτόκολλα, ώστε κάποιοι φορείς που πιστοποιημένα μπορούν να εκπαιδεύουν βάσει αυτών των πρωτόκολλων, να πιστοποιούν τους εθελοντές που ενδιαφέρονται (ήδη στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης όπως PHTLS, BLS από European Resuscitation Council ή American heart Association). Στον τομέα των άλλων ειδικοτήτων υπάρχουν διεθνείς φορείς (INSARAG, IKAR-CISA, IMRF, IRO), που επίσης έχουν πρωτόκολλα, τα οποία ακολουθούμε και από τους οποίους έχουμε πιστοποιηθεί. Για τις μέχρι σήμερα εκπαιδεύσεις μας, εφόσον θα αναγνωρίζεται μόνο η ΕΣΠΠ της Π. Ακαδημίας, θα επιστραφούν τα χρήματα που έχουμε δαπανήσει για την εκπαίδευσή μας; Βάσει ποιων πρωτοκόλλων θα γίνονται οι εκπαιδεύσεις στην ΕΣΠΠ της Πυρ. Ακαδημίας και με ποια κριτήρια θα επιλέγονται οι κατάλληλοι εκπαιδευτές; Στον προηγούμενο νόμο 3013/2002 αναφέρονταν για την εκπαίδευση: «14.4. Η εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των μελών των Εθελοντικών Οργανώσεων, καθώς και των Ειδικευμένων Εθελοντών Πολιτικής Προστασίας, πραγματοποιείται από το Επιστημονικό και Ερευνητικό Κέντρο Πολιτικής Προστασίας του άρθρου 7 του παρόντος, κατόπιν ειδικού προγράμματος που εκπονεί η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας». Αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ, οπότε πρέπει γίνει πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό το θέμα της εκπαίδευσης. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 14Γ έχουμε την εξής παρατήρηση: Το γεγονός ότι το πτυχίο του ραδιοερασιτέχνη αρκεί ως πιστοποίηση εκπαίδευσης στο εν λόγω αντικείμενο, θα οδηγήσει αναγκαστικά χιλιάδες εθελοντές στην απόκτησή του μέσω εγγραφής – μαθημάτων σε ραδ/κους συλλόγους, γεγονός που συνεπάγεται αυτόματα ότι οι εθελοντές θα καταβάλλουν οικονομικά ποσά μέρος των οποίων θα μείνει στα ταμεία των συλλόγων. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε μονοπώλιο με κάποιους εθελοντές να ωφελούνται και την πλειοψηφία να ζημιώνεται οικονομικά. Στο συγκεκριμένο θέμα η πολιτεία μέσω της ΕΕΤΤ δύναται με την παρούσα νομοθεσία να δώσει λύσεις για οποιαδήποτε εθελοντική οργάνωση. Επίσης, στην παράγραφο 3 του άρθρου 14Γ αναφέρεται: «Στην περίπτωση των τηλεπικοινωνιών αρκεί ως πιστοποίηση της εκπαίδευσης η άδεια ραδιοερασιτέχνη που δίδεται κατόπιν εξετάσεων από το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ν. 2801/2000 (Α΄ 46).» Στην εκπαίδευση και εξέταση των υποψηφίων ραδιοερασιτεχνών δεν γίνεται πουθενά αναφορά σε θέματα επικοινωνιών εκτάκτων αναγκών, οπότε δεν διασφαλίζεται η γνωστική επάρκεια και επαφίεται στη ευαισθησία του κάθε πτυχιούχου η μετέπειτα εκπαίδευσή του, γεγονός το οποίο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι πιστοποιεί κάποιον. Επίσης, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η πολιτεία δίνει το δικαίωμα σε κάποια οργάνωση να κατοχυρώσει μία ή περισσότερες συχνότητες για την κάλυψη των αναγκών τους και ως εκ τούτου το ραδιοφάσμα της υπηρεσίας ραδιοερασιτέχνη δεν συνεπάγεται ως μοναδικό για την κάλυψη των αναγκών. Το εν λόγω φάσμα είναι περιορισμένο και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρότατα υπόψη η πιθανότητα να επιφορτισθεί με επιπλέον χιλιάδες χρήστες (μέλη των εθ.οργ.) που θα πρέπει να αποκτήσουν το πτυχίο του ραδιοερασιτέχνη. Αυτό είναι ανέφικτο και θα δημιουργήσει προβλήματα αντί να τα λύσει. Στο εδάφιο 1α του άρθρου 14Δ έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Πώς ορίζονται, ποια είναι και από ποιους στελεχώνονται τα περιφερειακά κέντρα επιχειρήσεων; Αυτό που ισχύει σήμερα είναι αυτό που αναφέρεται στο συγκεκριμένο εδάφιο. Στο εδάφιο γ) του άρθρου 14Δ έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Η εμπειρία έως τώρα μας δείχνει ότι σπανίως οι εθελοντικές ομάδες κινητοποιούνται από τις αρμόδιες αρχές, αλλά όταν αυτές βρεθούν στο πεδίο, ο επικεφαλής της διαχείρισης του περιστατικού, τις χρησιμοποιεί συνήθως ως ομάδες έρευνας, δασοπυρόσβεσης, αρωγής σε σεισμοπαθείς, κλπ. Η κινητοποίηση των εθελοντών γίνεται συνήθως μόνο όταν υπάρχει τουλάχιστον μια τοπική καταστροφή μεγάλης έντασης, ενώ σε περιπτώσεις πρόληψης, ενημέρωσης αλλά και έρευνας/διάσωσης για μεμονωμένα άτομα ή ομάδες ατόμων, δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ κινητοποίησή τους. Ειδικότερα σε περιπτώσεις όπως η σπηλαιοδιάσωση στο Σάρχο το 2002, η φαραγγοδιάσωση στο Λούσιο το 2007 και 2009 και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, οι ειδικευμένοι εθελοντές έπαιξαν βασικό ρόλο, αλλά δεν κινητοποιήθηκαν από τις αρχές. Επίσης, στην πρόσφατη επιχείρηση στο Πάπιγκο Ηπείρου ο κρατικός μηχανισμός δεν έφερε τα αποτελέσματα που έφεραν οι εθελοντές σε μία μέρα. Για το λόγο αυτό πρέπει να υπάρχουν μνημόνια συνεργασίας των εθελοντικών ομάδων, ανάλογα με το πεδίο δραστηριοποίησής τους, με τις αντίστοιχες μονάδες Π.Π., ώστε να κινητοποιούνται άμεσα συγκεκριμένες ομάδες σε συγκεκριμένα περιστατικά. Οι εθελοντικές ομάδες μπορούν να διατηρούν το δικαίωμα επέμβασης σε περιστατικό εφόσον κληθούν από πολίτη ή παραβρίσκονται στο περιστατικό ή κριθεί αναγκαία η παρουσία τους, χωρίς να προαπαιτεί την κλήση από πλευράς ΓΓΠΠ και με ταυτόχρονη ενημέρωση από πλευράς εθελοντών των αρμοδίων αρχών. Με ποιον τρόπο θα γίνεται η κινητοποίηση των εθελοντικών οργανώσεων κατά τις ώρες και μέρες που θα είναι κλειστά τα γραφεία των αρμόδιων τοπικών αρχών; Πρότασή μας είναι οι εθελοντικές οργανώσεις να κινητοποιούνται ενημερώνοντας τα κέντρα της Π.Υ. και να καταβάλλεται προσπάθεια από μέρους των εθελοντικών οργανώσεων ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών πολιτικής προστασίας. Στο άρθρο 14Ε έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Με αυτόν τον τρόπο οι ομάδες πρόληψης δεν πρόκειται να αξιολογηθούν ποτέ, αφού ποτέ κάποιος φορέας δεν ζητάει άτομα για πυροφύλαξη. Επίσης, και ομάδες που δεν θα έχουν συμμετοχή σε περιστατικά, δεν θα έχουν λάβει ποτέ αξιολόγηση. Για παράδειγμα, ομάδα που εκπαιδεύεται για διάσωση σε σεισμούς ή για αρωγή σε σεισμοπαθείς θα αξιολογηθεί μόνο αν γίνει σεισμός; Η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται από ειδικούς σε κάθε τομέα δράσης, φορείς, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 14ΣΤ έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο, όλες οι εθελοντικές ομάδες πρέπει να αλλάξουν στολή. Θεωρούμε ότι η αλλαγή στολών είναι αδιανόητη, καθώς η στολή κάθε οργάνωσης αποτελεί μέρος της ταυτότητάς της και κατ’ επέκταση της αναγνωρισιμότητάς της. Ταυτόχρονα, πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι το κόστος αντικατάστασης είναι μεγάλο. Επίσης, παγκοσμίως όλες οι ομάδες φέρουν το σήμα της ομάδας τους μπροστά και όχι στο μανίκι. Τα σήματα αυτά πρέπει να προμηθεύονται από την ΓΓΠΠ διατηρώντας αναλλοίωτα το χρώμα και τα διακριτικά των στολών μας. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι υπάρχουσες στολές που διαθέτουμε (τουλάχιστον οι σοβαρές οργανώσεις) πληρούν τις ανάλογες προδιαγραφές για να χρησιμοποιούνται ανά τομέα δράσης (ορεινή διάσωση, υγρό στοιχείο, μαζικές καταστροφές, κτλ). Επιπλέον, πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν πρέπει να καταργηθεί η ελληνική σημαία. Την στολή μας την επιλέξαμε, την αγαπήσαμε, προσπαθούμε να την τιμούμε, αλλά δεν την αλλάζουμε. Στην πλάτη της στολής μας, γράφει «διάσωση». Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε εθελοντές για όλες τις δουλειές. Είμαστε εθελοντές διασώστες. Παράγραφος 14ΣΤ-2 Η παραπομπή στο άρθρο 14Β, παράγραφος 1 σχετικά με τις λεπτομέρειες για τον τύπο και το περιεχόμενο του ατομικού δελτίου δεν αναφέρει κάτι σχετικό. Στο Άρθρο 14Ζ έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Για τους λόγους που αναφέρθησαν στο 14Δ, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα και για τους εθελοντές οι οποίοι δεν κλήθηκαν να συμμετέχουν, αλλά αποδεδειγμένα συμμετείχαν ενεργά, με αναφορά του φορέα που τους χρησιμοποίησε, τότε να εννοείται ότι ενεργούν σαν να έχουν κληθεί επίσημα. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και για εθελοντές που είναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Επίσης, δεν γίνεται πουθενά αναφορά για αποζημίωση για τα έξοδα μετακίνησης (στον νόμο 3013/2002 γινόταν αναφορά στο 14.5β) καθώς και για τις χαμένες ημέρες εργασίας. Επίσης, θα πρέπει να εξεταστεί με μεγάλη προσοχή ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση των ενεργειών αυτών. Πιθανόν να υπάρξουν ετεροχρονισμένες αποφάσεις. Στην παράγραφο 1 του Άρθρου 14Ι έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Όσοι ασχολούνται με την ενημέρωση - ευαισθητοποίηση ή την πρόληψη, επειδή δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να τους καλέσει κανένας φορέας, εάν κατά την άσκηση του εθελοντικού τους καθήκοντος πάθουν κάποιο ατύχημα, δεν καλύπτονται; Επίσης, στον νόμο 3013/2002 στο άρθρο 14 δεν υπάρχει παράγραφος Δ. Και εδώ πρέπει να ισχύσει ότι αναφέρθηκε παραπάνω στο 14Δ και 14Ζ. Επίσης, η ασφαλιστική κάλυψη των εθελοντών θα πρέπει να ισχύει και για περιπτώσεις διασωστικών αποστολών στο εξωτερικό, καθώς επίσης και διαδικασιών εκπαιδεύσεων. Επιπρόσθετα, προτείνουμε – χωρίς να αναφέρεται σε κάποια από τις υπό διαβούλευση παραγράφους - να δημιουργηθεί επιτροπή από όλες τις ομάδες που να της δίνεται η δυνατότητα να αξιολογεί τόσο τον εκπαιδευτικό φορέα όσο και τη συνεργασία των εθελοντικών ομάδων με τους κρατικούς φορείς. Επίσης θα έχει λόγο σε ηθικές αμοιβές και κυρώσεις, σε οικονομικές ενισχύσεις, δικαίωμα λόγου για την επαναξιολόγηση των ειδικευμένων εθελοντών, συμμετοχή σε επιχειρησιακούς σχεδιασμούς, καθώς επίσης και στη γενική λειτουργία του παρόντος νόμου. Με ιδιαίτερη εκτίμηση Γιώργος Καλογερόπουλος Πρόεδρος της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης