• Σχόλιο του χρήστη 'Σωκράτης Παπαγεωργίου' | 16 Φεβρουαρίου 2013, 13:13

    Η διάσωση στο χερσαίο χώρο από όσο γνωρίζω, έχει ανατεθεί εξ ολοκλήρου στο Π.Σ. από την δεκαετία του ΄90. Επίσης η πράξη έδειξε (και αυτό ενισχύεται όσο έλκονται όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας προς τη φύση και δραστηριοποιούνται με τα extrem sports), ότι ενυπάρχει και προηγείται της διάσωσης, η έρευνα. Άλλωστε θα πρέπει να συμβαδίζουμε στον τρόπο δράσης και με άλλες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες υπάρχει οργανωμένη και πολύ υψηλού επιπέδου διάσωση και στην οποία θα πρέπει να στοχεύουμε. Είναι επιβεβλημένο να βελτιωθεί και να αναβαθμιστεί η διάσωση στη χώρα μας. Επίσης συχνά είναι απαραίτητη η ιατρική συνδρομή και η παροχή εκτός από Α΄ βοήθειες στην σκηνή του ατυχήματος (συνήθως σε απομακρυσμένα και δυσπρόσιτα σημεία των ελληνικών βουνών), και/ή ιατρικών πράξεων, τις οποίες ασφαλώς δε δύνανται να εκτελέσουν πυροσβέστες - διασώστες και πρέπει να συνεργαστούν και να συν-βαδίσουν στο βουνό με τους υπαλλήλους του Ε.Κ.Α.Β. Γι αυτό λοιπόν προτείνεται η παρακάτω αναδιατύπωση του στοιχείου (β.) της παραγράφου 1 του Άρ. 18 του Νομοσχεδίου: "β. Τη διάσωση και παροχή κάθε δυνατής συνδρομής σε άτομα των οποίων απειλείται ή εκτίθεται σε κίνδυνο η ζωή και σωματική τους ακεραιότητα από κάθε είδους ατυχήματα, όπως αεροπορικά, σιδηροδρομικά, τροχαία, εργατικά,εγκλωβισμούς σε ανελκυστήρες ή άλλους χώρους και εγκαταστάσεις, την έρευνα και διάσωση από ατυχήματα σε δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές, σε φαράγγια, σε σπήλαια, σε λίμνες, σε ποταμούς, καθώς και την ειδοποίηση των αρμόδιων Υπηρεσιών Υγείας για παροχή Α΄ βοηθειών (και ιατρικών πράξεων)επιτόπου και την μεταφορά τους σε ιδρύματα παροχής ιατρικής συνδρομής ή περίθαλψης.