• Σχόλιο του χρήστη 'PRAKSIS' | 21 Οκτωβρίου 2019, 15:56

    H δυνατότητα απομάκρυνσης πρόσφυγα από το κράτος υποδοχής, καθώς και η ανάκληση-μη ανανέωση της άδειας διαμονής, για να σέβεται στην πράξη την αρχή της μη επαναπροώθησης θα πρέπει να στηρίζεται σε σαφή διάταξη νόμου. Στη συγκεκριμένη διάταξη δεν γίνεται καμία ενδεικτική –έστω- αναφορά σε κριτήρια για τη συνδρομή λόγων δημόσιας τάξης και ασφάλειας στο πρόσωπο ενός πρόσφυγα. Θα πρέπει να μνημονεύονται ειδικώς και αιτιολογημένα οι λόγοι αυτοί στις σχετικές αποφάσεις, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων των προσφύγων. Επιπλέον, η έννοια του ιδιαίτερα σοβαρού «μη πολιτικού» εγκλήματος δεν εξειδικεύεται στη συγκεκριμένη διάταξη. Μέχρι σήμερα η έννοια του σοβαρού εγκλήματος προσδιορίζεται με βάση υπ’ αριθ. 1/26.01.2018 εγκύκλιο της Υπηρεσίας Ασύλου) σε συνδυασμό με το άρθρο 12 του Π.Δ. 141/2013. Έτσι, ως τέτοιο θεωρείται μόνο το έγκλημα του οποίου η αντικειμενική υπόσταση περιλαμβάνει πράξη με την οποία ασκείται σωματική ή ψυχολογική βία. Δεν είναι, συνεπώς, σαφές ποιες κατηγορίες εγκλημάτων εντάσσονται στο ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης αυτής. Σημειωτέον ότι στο ν. 4375/2016 γίνεται μνεία στην έννοια του σοβαρού εγκλήματος στο πλαίσιο όμως της χορήγησης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους (άρθρο 22 παρ. 2 ν. 4375/2016). Σε αυτό το πλαίσιο, μια σαφής αναφορά στη έννοια του όρου «σοβαρό έγκλημα» είναι απαραίτητη για την κατηγορία των προσφύγων.