• Σχόλιο του χρήστη 'Σοφία' | 2 Νοεμβρίου 2022, 23:42

    Γέννησα το πρώτο μου παιδί στη Σουηδία. Κάθε μήνα συναντούσε τη μαία μου η οποία άκουγε τη καρδιά του μωρού και μου μετρούσε τη πίεση. Καμιά φορά μου έκανε και εξέταση αίματος και ουρων. Καμία ιατρικοποιηση της εγκυμοσύνης. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσω και είχα συσπάσεις, μιλούσα με τη μαία στο τοπικό νοσοκομείο και έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο μετά από 3 μέρες που είχαν ξεκινήσει οι συσπάσεις με διαστολή 5. Πήγα σε ένα απλό δωμάτιο στο οποίο ήμουν μόνη μου μαζί με τον σύντροφο μου. Μέχρι να γεννήσω άλλαξαν 3 βάρδιες με διαφορετικές μαιες, όλες τους υποστηρικτές. Επέλεξα να κάνω επισκληριδιο και καθ όλη τη διάρκεια του τοκετού μπορούσα να περπατήσω στο δωμάτιο, να φάω σνακ που μας προσέφεραν, να καθίσω σε μπάλα πιλάτες ή σε χαμηλό σκαμπό, να χαλαρώσω με τον σύντροφο μου. Πάντα με ενημέρωναν για το τι συνέβαινε με σεβασμό και όλες οι μαιες από κάθε βάρδια είχαν διαβάσει το γράμμα τοκετού που είχα γράψει, πριν έρθουν σε επαφή μαζί μου. Στο νοσοκομείο υπήρχε γυναικολόγος που δε χρειάστηκε να με δει ποτέ. Μόνο οι μαιες μιλούσαν μαζί του όταν χρειαζόταν. Μόλις γέννησα, μετά από 14 ώρες, μου έβαλαν κατευθείαν το μωρό πάνω μου και δεν το αποχωρίστηκε από τότε. Αφού το σκουπισαν και βγήκε ο πλακούντς, μας άφησαν για 1-2 ώρες να κοιμηθούμε και να χαλαρώσουμε. Επέστρεψαν για να ζυγισουν το μωρό, να κάνουν κάποιες μετρήσεις και να με βοηθήσουν να πάω τουαλέτα. Για 2 μέρες μείναμε μαζί με τον σύντροφο μου σε δωμάτιο του νοσοκομείου, όπου μαιες με επισκεπτνταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με βοηθούσαν με τον θηλασμό και ήταν εκεί αν τις χρειαζόμουν. Το νοσοκομείο επίσης παρείχε πλήρες μενού και Σερβιετες-Βρακακια για λεχωνες. Πριν φύγουμε για το σπίτι είδε το μωρό παιδίατρος. Γράφω όσα βίωσα περιληπτικά αλλά με σεβασμό κι εύχομαι μια μέρα στην Ελλάδα να θεωρούνται όλα αυτά αυτονόητα. Με φόβο σκέφτομαι πως θα γεννησω εδώ στην Ελλάδα όταν έρθει η ώρα να κάνω το δεύτερο παιδί μου.