• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ Συμεών Βασιλειάδης' | 9 Μαΐου 2011, 18:03

    Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι η γενική επιμόρφωση. Μέσω προγραμμάτων επιμόρφωσης θα μπορέσει ο καθένας να διαμορφώσει γνώμη και να αποφασίσει για το αν θα γίνει δωρητής οργάνων. Είναι γεγονός ότι ο αριθμός των δοτών είναι μικρός στην Ελλάδα. Αυτό όμως οφείλεται στην άγνοια των πλατιών μαζών που δεν μπορούν να αναλογιστούν τι θα γίνει εάν αν βρεθούν στην ανάγκη. Πρέπει όμως να ασχοληθεί και κάποιος με το ηθικό μέρος του θέματος; Έχει ερωτηθεί κανείς αν θέλει να «πεθάνει οριστικά» ή όχι στη περίπτωση που του αφαιρέσουν ένα όργανο χωρίς τη συγκατάθεσή του; Γνωρίζετε ότι για ερευνητικούς σκοπούς υπάρχουν παγκοσμίως χιλιάδες κυτταρικές σειρές οι οποίες δημιουργήθηκαν από κύτταρα ζώντων οι οποίοι όμως δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή; Τα κύτταρά τους όμως υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται σε εκατοντάδες εργαστήρια ανά την υφήλιο. Τι σημαίνει αυτό; Αυτά τα άτομα έχουν πεθάνει ή όχι; Αν δεχτούμε τα περί ψυχής, τότε οι ψυχές αυτές έχουν βρει ανάπαυση; Θα ήθελα να τονίσω ότι καμία σχέση δεν έχω με τις εκκλησίες και τα συναφή, το ηθικό όμως μέρος θα πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη. Ευτυχώς, υπάρχει και η Επιτροπή Βιοηθικής που οφείλει (αφού χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Δημόσιο) να ασχοληθεί με τέτοιου είδους ηθικά θέματα αφού -ας μη γελιόμαστε- το ζήτημα αφήνει… μίζα και χοντρή μάλιστα αφού θα αρχίσει το γνωστό αλισβερίσι οργάνων προς μεταμόσχευση μετατρέποντας μας σε Ινδία. Εδώ, αποκαλύφθηκε μάγειρας νοσοκομείου σήμερα να πουλάει τα τρόφιμα της κουζίνας του στη Βόρεια Ελλάδα…