• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Γ. Καραβάνας, MSc, PhD' | 17 Μαΐου 2011, 16:48

    Οι διακρίσεις μεταξύ των ιδρυμάτων ιστών, όπως περιγράφονται στα άρθρα 48, 49, 50 είναι επιστημονικά εσφαλμένες και πρέπει να τροποποιηθούν (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 47 και 48). Επιπλέον, το άρθρο 50 (παρ. 1) αθέμιτα αποκλείει τον ιδιωτικό τομέα από την εν λόγω δραστηριότητα, «φωτογραφίζει» θετικά τη Βιοτράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία εντούτοις διεξάγει παράλληλα και εμπορική δραστηριότητα1,2,3,4, «φωτογραφίζει» επίσης θετικά ιδιωτική τράπεζα (Biophylaxis)5, η οποία λειτουργεί εντός και σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος», ενώ «φωτογραφίζει» αρνητικά (δηλ. αποκλείει) άλλη ιδιωτική τράπεζα (Biohellenica)6 η οποία έχει εγκαταστάσεις εντός και συνεργάζεται με το Εθνικό Κέντρο Ερευνών (το τελευταίο, σε αντίθεση με την «Ακαδημία» και το «Δημόκριτο» δεν αναφέρεται στο παρόν άρθρο). Στην παρ. 2 του άρθρου 50, το οποίο αναφέρεται ρητά στις «τράπεζες ομφαλοπλακουντιακού αίματος», συζητείται ο τρόπος θέσπισης από τον ΕΟΜ όσων θα εφαρμόζουν εν γένει οι τράπεζες ιστών, «σχετικά με τις απαιτήσεις των διαδικασιών παρασκευής των κυττάρων». Είναι εμφανής η σύγχυση και η αλληλοεπικάλυψη των όρων «κύτταρο», «ιστός» και «ομφαλοπλακουντιακό αίμα», το οποίο ΕΙΝΑΙ ιστός και ΠΕΡΙΕΧΕΙ κύτταρα, που δύναται να απομονωθούν, καθιστώντας το προϊόν της απομόνωσης πανομοιότυπο με αντίστοιχα κύτταρα που απομονώθηκαν από άλλους ιστούς που περιέχουν παρόμοια κύτταρα (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 3). Τέλος, το άρθρο 50 θεσπίζει προδιαγραφές αισθητά χαμηλότερες από αυτές που απαιτούνται για τη λειτουργία ιδιωτικών μονάδων που φυλάσσουν τα ίδια βιολογικά υλικά. Σημειώνεται ότι οι αλλογενείς εφαρμογές (δότης και λήπτης είναι διαφορετικά άτομα) βιολογικών υλικών, μεταξύ μη συγγενών (οι χρήσεις δηλαδή για τις οποίες προορίζονται τα φυλαγμένα βιολογικά υλικά των δημοσίων τραπεζών) ενέχουν πολύ περισσότερους ιατρικούς κινδύνους, συγκριτικά με τις αυτόλογες εφαρμογές (δότης και λήπτης είναι το ίδιο άτομο) ή τις αλλογενείς εφαρμογές μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας (των χρήσεων δηλαδή για τις οποίες προορίζονται τα φυλαγμένα βιολογικά υλικά των ιδιωτικών τραπεζών). Θα ανέμενε λοιπόν κανείς να προβλέπεται το αντίθετο: αυστηρές προδιαγραφές για τις δημόσιες Τράπεζες και λιγότερο αυστηρές για τις ιδιωτικές (κάτι που άλλωστε ισχύει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, αφού πολλοί από τους ελέγχους που απαιτούνται στις αλλογενείς εφαρμογές μεταξύ μη συγγενών – όπως ο έλεγχος ιστοσυμβατότητας ή ύπαρξης μεταδοτικών παραγόντων - , δεν έχουν πεδίο εφαρμογής π.χ. στις αυτόλογες εφαρμογές) (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 47). Προτείνεται η πλήρης κατάργηση του άρθρου ως έχει. 1Παρά το γεγονός ότι τόσο ο ΕΟΜ όσο και η ΕΑΕ (Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία) εξακολουθούν να διακηρύττουν ότι «…η ιδιωτική - οικογενειακή φύλαξη βλαστοκυττάρων δεν έχει καμία επιστημονική βάση…» (βλ. παρατηρήσεις άρθρου 23), η Τράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών αναλαμβάνει να φυλάξει για Προσωπική ή Οικογενειακή χρήση (έναντι 1000ευρώ), είδος βλαστοκυττάρων (Μεσεγχυματικά) του ομφαλίου λώρου του τέκνου των ενδιαφερομένων, πρακτική δηλαδή που ακολουθούν και ορισμένες ιδιωτικές Τράπεζες. Το γεγονός αυτό εγείρει δεοντολογικά και νομικά ζητήματα, σχετικά με τη νομιμότητα της παραπάνω διαδικασίας και την εγκυρότητα της ενημέρωσης που διεξάγεται από την εν λόγω «δημόσια» Τράπεζα. 2http://hcbb.bioacademy.gr/images/mes.pdf 3Η απόδειξη είσπραξης παρουσιάζεται ως δωρεά σε «Σωματείο Φίλων της Τράπεζας» 4Σημειώνεται ότι ο όρος «Δημόσια Τράπεζα» αποτελεί λανθασμένη μετάφραση του ξενικού όρου Public Bank, ο οποίος αναφέρεται στις «Τράπεζες δειγμάτων Δημόσιας Πρόσβασης». Σε ορισμένες χώρες, δείγματα δημόσιας πρόσβασης φυλάσσονται και σε ιδιωτικές Τράπεζες (οικονομικότερο για το Κράτος). Αντίθετα, η Βιοτράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών, αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και υπό αυτή την έννοια, ούτε Δημόσια ούτε Κρατική είναι. 5 http://www.biophylaxis.gr/gr/pages/biophylaxis_id.php 6 http://www.eie.gr/nhrf/institutes/ibrb/takeie-gr.html