• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Φούρλας' | 4 Απριλίου 2015, 00:49

    Στην ιστορία των επαγγελμάτων οποτεδήποτε τραβήχτηκε μία γραμμή για να ξεχωρίσει το πριν από το μετά, υπήρχαν μεταβατικές διατάξεις που κατοχύρωναν τα δικαιώματα των εργαζομένων με βάση το προηγούμενο καθεστώς. Είναι τραγικό κάποιος που δεν έχει επαγγελματικά προσόντα να πάρει άδεια ασκήσεως, είναι όμως τραγικότερο κάποιος που έχει τα προσόντα και ήδη εργάζεται σαν λογοθεραπευτής για χρόνια να μην πάρει άδεια ασκήσεως. Ο αρχαιότερος επαγγελματικός σύλλογος στην Ελλάδα έχει έτος ιδρύσεως το 1982, επομένως υπάρχουν συνάδελφοι με τουλάχιστον 33 έτη υπηρεσίας και πολλοί άλλοι με λιγότερα οι οποίοι έκαναν πολύχρονους αγώνες για την έκδοση άδειας επαγγέλματος, για την ίδρυση σχολής, για τη διάδοση και εδραίωση του επαγγέλματος για την καθιέρωση επαγγελματικής δεοντολογίας, για την ενημέρωση της κοινότητας. Όλα αυτά τα χρόνια πραγματοποιούν συνέδρια, διεξάγουν έρευνες, εποπτεύουν φοιτητές, συμμετέχουν στον Ευρωπαϊκό και Διεθνή οργανισμό των λογοθεραπευτών (IALP και CPLOL), γνωμοδοτούν σε επιτροπές, εργάζονται σε θέσεις του δημοσίου, ακολουθούν τους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους κανόνες της επιστήμης και του επαγγέλματος. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ασκούν το επάγγελμα με όλα όσα κατά καιρούς όριζε/απαιτούσε ως προϋποθέσεις η Ελληνική πολιτεία. Δηλαδή, έναρξη στην εφορία με κωδικό δραστηριότητας στην αρχή λογοθεραπευτή/λογοπεδικού και στη συνέχεια «υπηρεσίες λογοθεραπείας», πληρωμή εισφορών στον ΟΑΕΕ, εγγραφή στο επιμελητήριο (παλαιότερα), πληρωμή φόρων από την άσκηση υπηρεσιών λογοθεραπείας, αποζημίωση των πελατών τους από τα ασφαλιστικά ταμεία με την προσκόμιση του πτυχίου τους, έναρξη επαγγέλματος, καταστατικό εταιρείας, βεβαίωση εγγραφής στον επαγγελματικό σύλλογο, και πολλά άλλα. Αυτό ήταν και είναι το καθεστώς για όλους όσοι ασκούν ατομικό επάγγελμα ή εργάζονται με μπλοκάκι που είναι και η πλειοψηφία των συναδέλφων. Και αυτό το καθεστώς αφορούσε όλους, χωρίς η πολιτεία να τους διαφοροποιεί σε πτυχιούχους της αλλοδαπής ή της ημεδαπής. Θεωρώ λοιπόν υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίσει με τις μεταβατικές της διατάξεις τα δικαιώματα που έχουν αποκτήσει ως εργαζόμενοι και ασκούντες το επάγκελμα για πολλά χρόνια, όλους όσοι είναι μέλη των υφιστάμενων επαγγελματικών συλλόγων και ασκούν το επάγγελμα μέχρι σήμερα. Να τους εξαιρέσει από τις διατάξεις που θα ισχύσουν από εδώ και στο εξής και να τους χορηγήσει το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος που ήδη ασκούν από 1 έως και 33 χρόνια κατά περίπτωση. Χαιρετίζω λοιπόν την απόφαση να δοθεί άδεια με την προσκόμιση βεβαίωσης χρόνου ασφάλισης 10ετίας και προτείνω την εξής αλλαγή: Στην πρόταση «…αποδεδειγμένη από ασφαλιστικό φορέα δεκαετή προϋπηρεσία» να προστεθεί « ή αποδεδειγμένη από την έναρξη στη ΔΟΥ δεκαετή (10ετή) συνεχή άσκηση ατομικού επαγγέλματος λογοθεραπευτή – υπηρεσίες λογοθεραπείας ή βεβαίωση της υπηρεσίας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο».