• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΕΤΡΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ' | 10 Μαΐου 2019, 09:55

    Μέχρι σήμερα η διαδικασία που τηρείται για την παραβίαση αδείας ή φυγή του ασθενή είναι η εξής: Το Τμήμα Νοσηλείας ή η Μονάδα Ψυχικής Υγείας που νοσηλεύεται ο ασθενής αποστέλλει σήμα αναζήτησης (απόδρασης) στην Διεύθυνση Ασφαλείας (Δ.Α.Α)Υ.Δ.Ε.Ζ.Ι./Τμήμα Αναζητήσεων Προσώπων Γραφείο Εξαφανισθέντων Ατόμων. Όταν ο ασθενής επιστρέψει είτε οικειοθελώς είτε μέσω της αστυνομίας το σήμα αναζήτησης ακυρώνεται από την Μονάδα Ψυχικής Υγείας όπου νοσηλεύεται ο ασθενής. Εδώ θα πρέπει να τεθεί χρονικό όριο αναζήτησης μετα την φυγή, όπου πέραν αυτού η Μονάδα Ψυχικής Υγείας θα ακυρώνει το σήμα. Μπορεί να οριστεί ως ανώτερος χρόνος αναζήτησης οι 4 μήνες που σύμφωνα και με το με το Άρθρο 4 θεωρείται και ο ανώτερος χρόνος νοσηλείας. Διότι δεν νοείται να αναζητείται ο ασθενής εσαεί . Σημειώνουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που συλλαμβάνονται άτομα από την αστυνομία μετα από δυο ή και τρία έτη διότι εκκρεμή σήμα αναζήτησης (απόδρασης) από Ψυχιατρικό Νοσοκομείο. Είναι απαραίτητο λοιπόν να τεθεί ρητά χρονικό όριο αναζήτησης πέραν του οποίου και εάν κρίνεται σκόπιμο θα επαναλαμβάνεται εκ νέου η διαδικασία για ακουσία νοσηλεία.