Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 03 – Ακούσια νοσηλείαΣχόλιο του χρήστη ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΙΝΟΥΡΗ | 17 Μαΐου 2019, 11:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΙΝΟΥΡΗ' | 17 Μαΐου 2019, 11:25

    Αγαπητοί Κύριοι, Η επιβεβαίωση της αναγκαιότητας κάθε ακούσιας νοσηλείας λαμβάνει χώρα ούτως ή άλλως σε δημόσια Ψυχιατρική κλινική. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα γιατί να μη μπορεί να λάβει χώρα η περαίωση της ακούσιας νοσηλείας, σε ιδιωτική κλινική ιδιαίτερα αν αυτό αποτελεί επιλογή του συγγενικού περιβάλλοντος του εκάστοτε ασθενούς. Οι νομικά καθορισμένες συνθήκες και όροι της διεκπεραίωσης μιας ακούσιας νοσηλείας, πληρούνται εξ’ ορισμού ανεξαρτήτως πλαισίου (δημόσιου ή ιδιωτικού) γιατί υπόκεινται σε νομικά καθορισμένο καθεστώς. Κατ’ επέκτασιν, αδυνατούμε να αντιληφθούμε, με δεδομένο ότι δεν έχει «ποινικοποιηθεί» η άσκηση της ιδιωτικής ιατρικής στην Ελλάδα, αλλά και με δεδομένο ότι δεν τίθεται θέμα ανεπάρκειας των ιατρών που εργάζονται στις ιδιωτικές κλινικές, για ποιο λόγο δεν διεκπεραιώνονται οι ακούσιες νοσηλείες σε αυτές. Θέλουμε να τονίσουμε ότι είμαστε υπέρ οποιουδήποτε ελέγχου ύπαρξης και κάλυψης αναγκαίων συνθηκών νοσηλείας, και ιδιαίτερα σε κλινικές όπως η δική μας, και είμαστε στη διάθεσή σας για καλοπροαίρετη, ειλικρινή ακόμα και συγκριτική «αντιπαράθεση» των δυνατοτήτων που παρέχει η κλινική μας έναντι του υπερφορτωμένου εκάστοτε Δημόσιου Ψυχιατρικού τμήματος. Θα θέλαμε επίσης να σας τονίσουμε ότι γινόμαστε καθημερινά αποδέκτες της απελπισίας των συγγενών ασθενών, που αδυνατούν να νοσηλεύσουν οξέα ψυχιατρικά περιστατικά σε εμάς και τα οποία σύμφωνα με αναφορές των συγγενών νοσηλεύονται ολιγοήμερα σε δημόσιες ψυχιατρικές κλινικές (παρά του ότι έχει επιβεβαιωθεί η αναγκαιότητα της ακούσιας νοσηλείας, η διάρκεια της οποίας υπενθυμίζουμε ότι νομικά μπορεί να φτάσει ως και τους έξι μήνες) και εξέρχονται προ του απαιτούμενου χρόνου νοσηλείας μ’ ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για την υγεία του ασθενούς. Είμαστε υπέρ κάθε διαφανούς διαδικασίας διεκπεραίωσης ακούσιας νοσηλείας σύμφωνα με τα ηθικά, νομικά και δεοντολογικά standards που επιβάλλονται και επιθυμούμε τη στενή συνεργασία με την επιτροπή για τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών και με το ίδιο το Υπουργείο. Αδυνατούμε όμως να δεχτούμε ότι χαρακτηριζόμαστε από «ίδιον όφελος» ή ότι είμαστε δεύτερης κατηγορίας ιατροί, που δεν μπορούν να επιτελέσουν το ίδιο έργο ή και περισσότερο, σε σχέση με τους συναδέλφους μας των Δημοσίων Νοσοκομείων, ιδιαίτερα δε όταν όλοι μας σπουδάσαμε, διδαχθήκαμε και μάθαμε σε Δημόσιες δομές υγείας.