• Σχόλιο του χρήστη 'Χάρης Βαρουχάκης' | 18 Μαΐου 2019, 15:05

    Το βασικό αξίωμα ηθικής τάξης που μας επιτρέπει , να εξαναγκάσουμε ένα πρόσωπο που πάσχει ψυχικά να υποβληθεί σε οποιουδήποτε είδους θεραπεία , που το ίδιο δεν επιζήτησε αυτόβουλα , είναι ,ότι η ψυχική διαταραχή είναι μια κατάσταση με αρνητική αξία και από την οποία το πάσχον πρόσωπο θα επιζητούσε να απαλλαγεί, εάν αυτή ακριβώς η ψυχική διαταραχή δεν αλλοίωνε καίρια τη βούλησή του και πάντως σε σημείο που να μην επιδιώκει και να ζητάει αυτόβουλα τη θεραπεία του.. Το Σύνταγμα της Ελλάδας και η έννομη τάξη της , η διεθνής και η ελληνική ιατρική κοινότητα έχουν αποδεχτεί και συνεχίζουν να αποδέχονται αυτό το ηθικό αξίωμα και επομένως ότι ψυχικά πάσχοντα πρόσωπα είναι ενδεχόμενο να πρέπει να υποβληθούν σε θεραπεία που τα ίδια δεν έχουν ζητήσει. ( Αυτό που το νομοσχέδιο ορίζει ως « Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψη … παροχή ψυχιατρικής φροντίδας σε αυτόν χωρίς ο ίδιος να την έχει αιτηθεί») Η εφαρμογή , όμως , οποιουδήποτε μέτρου περιοριστικού της ελευθερίας ψυχικά πάσχοντος προσώπου , λόγω του μείζονος αγαθού της ελευθερίας που διακυβεύεται ,πρέπει να περιβάλλεται με επαρκείς ιατρικές και δικαστικές εγγυήσεις ,να υλοποιείται σε κατάλληλη για το συγκεκριμένο πρόσωπο δομή και να διαρκεί το μικρότερο δυνατό χρόνο. Πάντως δε είναι απαράδεκτη η επιβολή ή η συνέχιση , πέραν ενός ευλόγου χρονικού ορίου, μέτρου περιοριστικού της ελευθερίας ψυχικά πάσχοντος προσώπου ,όπως και εάν το μέτρο αυτό χαρακτηρίζεται ,( θεραπεία στην κοινότητα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας , ακούσια νοσηλεία ή περίθαλψη ή φροντίδα ή όπως αλλιώς ) εάν από το μέτρο αυτό δεν αναμένεται θεραπευτικό αποτέλεσμα . .