• Σχόλιο του χρήστη 'Τομεακή Επιτροπή Ψυχικής Υγείας Χανίων - Ρεθύμνου' | 20 Μαΐου 2019, 09:09

    Όσο αφορά στην κατ'οίκον εξέταση του "φερόμενου ως ασθενή", θεωρούμε δεν εξετάσατε τις μεγάλες δυσκολίες που προκύπτουν κατά την επίσκεψη ψυχιάτρου μόνο στον ιδιωτικό χώρο του ασθενούς , ο οποίος δεν επιθυμεί παρέμβαση ή εξέταση στον χώρο του. Μπορεί να είναι επιθετικός ή διεγερτικός ή / και να έχει πρόσβαση σε αντικείμενα - όπλα, κτλ. Με ποιον τρόπο διασφαλίζεται ότι ο "φερόμενος ως ασθενής" έχει ενημερωθεί από τους οικείους του ότι πρόκειται να τον "επισκεφθεί" ψυχίατρος για να τον εξετάσει; Στην περίπτωση που ο "φερόμενος ως ασθενής" είναι ανενημέρωτος πως θα ανοίξει τη πόρτα του ιδιωτικού του ασύλου σε έναν άνθρωπο με πολιτικά, που ενδεχομένως τον αντικρίζει για πρώτη φορά στη ζωή του, και ο οποίος συστήνεται ως "ψυχίατρος"; Πως ενημερώνεται το άτομο που διαμένει μόνο του; Με ποιον τρόπο διασφαλίζεται ότι ο "φερόμενος ως ασθενής", ο οποίος πολύ πιθανών να βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και υποτροπής των συμπτωμάτων του, ενδεχομένως μέσα σε ένα ενεργό παραλήρημα, δε θα γίνει βίαιος και επιθετικός όταν αισθάνεται ότι κάποιος πάει να παραβιάσει το προσωπικό του χώρο; Το στίγμα και οι προκαταλήψεις για τη σοβαρή ψυχική ασθένεια δεν πρόκειται να μειωθούν αν συμβούν τέτοια περιστατικά. Ο ψυχίατρος μέσα από το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου μετατρέπεται σε "αστυνομικό" εκμηδενίζοντας και την παραμικρή δυνατότητα ανάπτυξης θεραπευτικής σχέσης. Ο "φερόμενος ως ασθενής" τον αντιλαμβάνεται και τον τοποθετεί, εκ προοιμίου, απέναντι και όχι δίπλα του υπονομεύοντας κάθε ενδεχόμενο ανάπτυξης μιας σχέσης εμπιστοσύνης για την δυνατότητα εξέτασης. Είναι αδύνατον ένας γιατρός μόνος του , χωρίς την ομάδα παρέμβασης στη κρίση με όρους "σχετικής ασφάλειας" να εισβάλει στον προσωπικό χώρο του "φερόμενο ως ασθενή" για αναγκαστική εξέταση. Εδώ υπεισέρχεται και η προσωπική θεραπευτική θέση - κρίση του ψυχιάτρου αν υιοθετεί και πιστεύει σε αυτήν την παρέμβαση - εξέταση και κατά πόσο μπορεί να εξαναγκασθεί σε αυτήν. ΠΡΟΤΑΣΗ Δημιουργία πιλοτικών ομάδων παρέμβασης στη κρίση Πανεπιστημιακών Κλινικών για μία τριετία για την εξαγωγή συμπερασμάτων τα οποία θα οδηγήσουν στην υλοποίηση ή μη του άρθρου 6.