• Σχόλιο του χρήστη 'Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας' | 21 Μαΐου 2019, 00:17

    Κατόπιν του γενικού σχολιασμού περνάμε στον σχολιασμό των επιμέρους άρθρων: Άρθρο 2 Τα κριτήρια α και γ, βάσει των οποίων θα εξαναγκαστεί κάποια/ος σε “θεραπεία”, αφήνουν χώρο για αυθαιρεσία. Ας μην ξεχνάμε ότι οι διαγνώσεις είναι κατασκευές με μικρή εσωτερική εγκυρότητα (εξού και οι πολλές διαφορετικές διαγνώσεις που δέχονται νοσηλευόμενοι από διαφορετικούς γιατρούς που τους εξετάζουν διαχρονικά) που δεν μπορούν να είναι επαρκή κριτήρια για τη στέρηση της ελευθερίας των ανθρώπων. Άρθρο 2.2 - Στη θέση “δύο ψυχιατρικών γνωματεύσεων” προτείνουμε να μπει “δύο γνωματεύσεων ψυχιάτρων ή/και μίας κλινικού ψυχολόγου”, για να διασφαλιστεί η διεπιστημονικότητα στην εκτίμηση της κατάστασης, που θα διευκολύνει τους λειτουργούς που θα κληθούν να την κάνουν και θα διασφαλίσει το νέο σύστημα από τρέχουσες συνήθεις πρακτικές ρουτίνας αυτόματης συμφωνίας του ενός με τον δεύτερο λειτουργό. -Δεν έχει κανένα νόημα οι γνωματεύσεις να είναι δύο, αν δεν είναι "τυφλές", αν δηλαδή δεν διασφαλιστεί πως ο δεύτερος ψυχίατρος/κλινικός ψυχολόγος δεν γνωρίζει τη γνωμάτευση του πρώτου. -Επίσης: κατά την συνυπογραφή της συναίνεσης του ασθενούς με τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, είναι απαραίτητο ο/η ασθενής να έχει κοντά της/ου πρόσωπο της εμπιστοσύνης του (φίλη/ο, συγγενή της επιλογής του, δικηγόρο) και αν δεν υπάρχει τέτοιο, ειδικά εκπαιδευμένο μέλος του προσωπικού, το οποίο θα συνδιαλλαγεί με ηρεμία και χρόνο μαζί του επ' αυτού, ώστε ο ασθενής να κατανοήσει την συνολική κατάσταση. Αυτό το θεωρούμε αναγκαίο, δεδομένης της αναμενόμενης σύγχυσης ή/και φόβου του ασθενούς, λόγω τόσο της κατάστασης κρίσης στην οποία βρίσκεται, όσο και της ακούσιας συνθήκης στην οποία εκ των πραγμάτων θα βρίσκεται την στιγμή που καλείται να υπογράψει.