• Σχόλιο του χρήστη 'Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας' | 21 Μαΐου 2019, 00:05

    Κατόπιν του γενικού σχολιασμού περνάμε στον σχολιασμό των επιμέρους άρθρων: Άρθρο 3 Τα κριτήρια α και δ, βάσει των οποίων θα εξαναγκαστεί κάποιος σε “θεραπεία”, αφήνουν χώρο για αυθαιρεσία. Ας μην ξεχνάμε ότι οι διαγνώσεις είναι κατασκευές με μικρή εσωτερική εγκυρότητα (εξού και οι πολλές διαφορετικές διαγνώσεις που δέχονται νοσηλευόμενοι από διαφορετικούς γιατρούς που τους εξετάζουν διαχρονικά) που δεν μπορούν να είναι επαρκή κριτήρια για τη στέρηση της ελευθερίας των ανθρώπων. Άρθρο 3.2 -Στη θέση “δύο ψυχιατρικών γνωματεύσεων” προτείνουμε να μπει “δύο γνωματεύσεων ψυχιάτρων ή/και μίας κλινικού ψυχολόγου”, για να διασφαλιστεί η διεπιστημονικότητα στην εκτίμηση της κατάστασης, που θα διευκολύνει τους λειτουργούς που θα κληθούν να την κάνουν και θα διασφαλίσει το νέο σύστημα από τρέχουσες συνήθεις πρακτικές ρουτίνας αυτόματης συμφωνίας του ενός με τον δεύτερο λειτουργό. -Επίσης, δεν έχει κανένα νόημα οι γνωματεύσεις να είναι δύο αν δεν είναι "τυφλές", αν δηλαδή δεν διασφαλιστεί πως ο δεύτερος ψυχίατρος/κλινικός ψυχολόγος δεν γνωρίζει τη γνωμάτευση του πρώτου.