Αρχική Ακούσια ψυχιατρική περίθαλψηΆρθρο 02 – Θεραπεία στην κοινότητα κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίαςΣχόλιο του χρήστη Εύη Μυλωνάκη | 21 Μαΐου 2019, 11:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εύη Μυλωνάκη' | 21 Μαΐου 2019, 11:23

    Εκπρόσωπος του ΔΣ του Σωματείου Ληπτών "ΑΥΤΟΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ" Εάν ο φερόμενος ως ασθενής είναι σε θέση να αντιληφθεί όλα αυτά που περιέχονται στο νομοσχέδιο, προφανώς δεν μπορεί να του επιβληθεί "ακούσια" αλλά μόνο να επιλέξει την εκούσια θεραπεία, ειδικά στο βαθμό που αυτή αντίκειται και στη Διεθνή Σύμβαση των Ατόμων με Αναπηρία (CRPD). Το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι μια διάχυση του κοινωνικού ελέγχου και μια επικέντρωση στο ψυχοφάρμακο ως μόνη θεραπεία, κάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά όσοι έχουμε παρόμοιες εμπειρίες ότι δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό που θεραπεύει είναι η σχέση με το γιατρό, τον ψυχολόγο, το κοινωνικό σύνολο, η εργασία, η ένταξη στην κοινότητα και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Αν ο "ασθενής" επιλέξει αυτό το μέτρο θα είναι για να αποφύγει άλλη μια ακούσια νοσηλεία, πάντα τραυματική με τον τρόπο που γίνεται, από την οποία γνωρίζει ότι θα κάνει μήνες ή και χρόνια να συνέλθει. Επομένως εκβιάζεται η βούλησή του. Αλήθεια σε ποια άλλη ασθένεια υποχρεώνεται ο ασθενής να πάρει τα φάρμακά του, αλλιώς περιορίζεται η ελευθερία του; Επίσης είναι γνωστό από τη διεθνή εμπειρία (για να μην επαναλαμβάνω σχόλια που προηγήθηκαν) ότι όπου εφαρμόστηκε το μέτρο οι ακούσιες δεν μειώθηκαν, επομένως είναι και αναποτελεσματικό΄.