• Σχόλιο του χρήστη 'ΡΙΤΣΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ' | 17 Απριλίου 2022, 19:38

    Οι παραπάνω σκέψεις και προτάσεις εκφράζουν αποκλειστικά τον γράφοντα Μία αιρετικά λογική πρόταση για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Στην Πρωτοβάθμια Περίθαλψη Υγείας συμμετέχουν γενικοί ιατροί, παθολόγοι αλλά και παιδίατροι. Ως Παιδίατροι συμμετέχουμε ενεργά στη παρούσα διαβούλευση προκειμένου να συνδιαμορφώσουμε τις εξελίξεις που θα καθορίσουν το επάγγελμά μας τα προσεχή χρόνια. Η επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος της ΠΦΥ εξαρτάται από την προσέλκυση ικανού αριθμού ιατρών από τον ιδιωτικό τομέα που θα επανδρώσουν τις δομές της. Η χώρα παραμένει ακόμη δεσμευμένη από σημαντικές μεταμνημονιακές πρόνοιες, όπως η εξασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων για τα προσεχή χρόνια αλλά και η χρήση του κανόνα μία πρόσληψη στον δημόσιο τομέα για κάθε δύο αποχωρήσεις. Συνεπώς εξάγονται αβίαστα τα συμπεράσματα πως η χρηματοδότηση της ΠΦΥ θα είναι σφικτή και η στελέχωσή της θα γίνει με συνεργασίες από τον ιδιωτικό τομέα. Εξάλλου η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει και πραγματοποιήσει προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας, σε νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και στην εκπαίδευση. Προσλήψεις ιατρών αναμένονται αλλά πιθανολογώ πως θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες και θα αποσκοπούν στην κάλυψη πιεστικών αναγκών λόγω αποχωρήσεων, στην στελέχωση μονάδων εντατικής θεραπείας, τεχνητού νεφρού κ.α. Προφανώς ο θεσμός των επικουρικών ιατρών θα συνεχιστεί και θα επεκταθεί. Πενία τέχνας κατεργάζεται. Η δημιουργία ΠΦΥ αποτέλεσε ένα από τα κομβικά σημεία της προεκλογικής προσπάθειας της προηγούμενης διακυβέρνησης, στην οποία επενδύθηκαν πολλές ελπίδες δημοσκοπικής ανάκαμψης. Χρησιμοποιήθηκαν όλα τα πρόσφορα μέσα για την επιτυχία της, ολίγα χρήματα από το ΕΣΠΑ, ωμές απειλές περί μη πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας σε περίπτωση μη εγγραφής στον οικογενειακό ιατρό, αιφνίδια διακοπή των υπαρχουσών συμβάσεων προκειμένου να εξαναγκασθούν οι συνάδελφοι να συμμετάσχουν στο νέο εγχείρημα, εκμετάλλευση της ανάγκης για εργασία επαγγελματιών υγείας και ιδιαίτερα νέων συναδέλφων που πρόσφατα απέκτησαν τίτλους ειδικότητας. Το όλο εγχείρημα κατέρρευσε στα σαθρά του θεμέλια και σιωπηρά αποσύρθηκε από το προσκήνιο λίγο πριν την ανατολή του νέου 2019. Ο μοναδικός σοβαρός λόγος αποτυχίας πέρα από την προχειρότητα της δημιουργίας του ήταν η ελλιπέστατη χρηματοδότηση. Ελάχιστοι ήταν οι συνάδελφοι που είτε έκλεισαν το ιατρείο τους για να ενταχτούν στα ΤΟΜΥ είτε αποδέχθηκαν να ενταχθούν στις δομές της ΠΦΥ ως ιδιώτες. Οι αμοιβές ήταν εξευτελιστικά χαμηλές κάτι που περιέργως δεν μπόρεσε να αντιληφθεί η προηγούμενη κυβέρνηση. Οπότε επανέρχεται επιτακτικό το μείζον ζήτημα της χρηματοδότησης της όποιας παρέμβασης στον τομέα της υγείας. « Δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων ». Δημοσθένης, Ολυνθιακός Α. Δυστυχώς τα σημερινά δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Κατατίθεται Νομοσχέδιο για την ΠΦΥ χωρίς να αναφέρεται πουθενά το δημοσιονομικό κόστος. Εάν προτιμηθεί να μην ταραχθούν το λιμνάζοντα ύδατα, διότι η κυβέρνηση αφενός δεν επιθυμεί να παράγει τομές και να συγκρουστεί με συμφέροντα και αφετέρου δεν επιδιώκει να ξοδέψει περισσότερα χρήματα στην υγεία, τότε θα συνεχίσουμε βλέπουμε κάποιες επουσιώδεις αλλαγές. Οπότε τα πράγματα θα κυλήσουν όπως περίπου τα φανταζόμαστε και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε όπως σήμερα. Ο Ελληνικός Λαός θα συνεχίσει να απολαμβάνει μια ΠΦΥ με τεράστιες ανισότητες, η ποιότητα της οποίας θα εξαρτάται από το πόσο βαθιά έχει την διάθεση να βάλει το χέρι στην τσέπη του. Νομίζω πως υποχρεούμαστε εμείς σαν ιατροί ατομικά αλλά και συλλογικά σαν ΠΙΣ να προβούμε σε μία εκτενή συζήτηση για το ποια είναι η ιδανική φροντίδα υγείας και πως μπορούμε να διαφυλάξουμε το αγαθό της υγείας για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται. Για την ΠΦΥ δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, αρκεί να εφαρμόσουμε πετυχημένα μοντέλα της Βόρειας Ευρώπης και ειδικά της Σκανδιναβίας, προσαρμοσμένα στην Ελληνική πραγματικότητα των πολλών ειδικών ιατρών και των λίγων γενικών ιατρών. Ισχυρή ΠΦΥ προϋποθέτει γενναία χρηματοδότηση, ικανοποιητικές αμοιβές, δωρεάν παροχές, πλήρης κάλυψη ολόκληρου του πληθυσμού και των πιο ακριτικών και γεωγραφικά απομονωμένων περιοχών. Ισχυρή ΠΦΥ προϋποθέτει επίσης επιλογή του προσωπικού Ιατρού, ξεκάθαρες εργασιακές σχέσεις, διακομματική συναίνεση, ευελιξία στην αντιμετώπιση των καθημερινών προκλήσεων καθώς και διακριτική και συνεχή εποπτεία με στόχο τη διαρκή βελτίωση. Sky is the limit. Με εμπνευσμένη ηγεσία και επαρκή χρηματοδότηση τα πάντα είναι δυνατά. Προφανώς στις σημερινές συνθήκες θα χρειαστεί να αναμείνουμε αρκετά μέχρι να δυνάμεθα να δαπανήσουμε τα απαραίτητα κεφάλαια. Θεωρώ πως μπορούμε πια ξεκινήσουμε τη συζήτηση για την άρση της λογικής πως μπορεί η Ελληνική Πολιτεία να παρέχει δωρεάν σε όλους τους πολίτες της ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Η δωρεάν υπηρεσία στην υγεία έχει πασιφανώς αποδειχθεί πως δεν είναι ποιοτική. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα η Ελληνική Πολιτεία κατάφερε να χρεώνεται 10 ευρώ ανά εξυπηρετούμενο πολίτη τον μήνα απλά για συνταγογράφηση φαρμάκων. Τα παθολογικά ιατρεία εξαντλούσαν το όριο των 200 επισκέψεων στις 5 πρώτες εργάσιμες ημέρες του μήνα. Κατόπιν οι ασθενείς περιφέρονταν από ιατρείο σε ιατρείο προκειμένου να εξασφαλίσουν δωρεάν τα φάρμακα τους. Έτσι η δήθεν δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας διαρκούσε μόνο μία με δύο εβδομάδες κάθε μήνα. Προκειμένου να μεταλλαχθεί η παρούσα κατάσταση, παρουσιάζω δύο προτάσεις προς διερεύνηση. Τα κοινά στοιχεία που τις ενώνουν είναι η συμμετοχή του ασθενούς στις δαπάνες περίθαλψης και η ελεύθερη επιλογή ιατρού και η πλήρης καταγραφή των εσόδων των ιατρείων με αποτέλεσμα τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Πρόταση Πρώτη. Επαναφορά της αμοιβής των 10 ευρώ ανά επίσκεψη, ως συμμετοχής του κράτους και επιπλέον συμμετοχή του ασθενούς με άλλα 10 ευρώ, όποτε πραγματοποιείτε ιατρική εξέταση ή ιατρική πράξη. Στην συνταγογράφηση δεν υπάρχει συμμετοχή του ασθενούς. Ελεύθερη επιλογή ιατρού κάθε φορά από τον ασθενή, δυνατότητα συμμετοχής όλων των ιατρών που το επιθυμούν στο σύστημα χωρίς προκαθορισμένο όριο επισκέψεων. Η παραπάνω πρόταση αποτελεί μια μερική επαναφορά του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσαμε με τα λεγόμενα ταμεία του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Αποτελεί ίσως τον ιδανικότερο τρόπο παροχής ιατρικών υπηρεσιών που έχει δοκιμαστεί στην χώρα μας, αφού διασφαλίζει αφενός την ελεύθερη επιλογή του ιατρού από τον ασθενή, αλλά και αφετέρου ικανοποιητικό επίπεδο αμοιβών για τον ιατρικό κόσμο. Διαθέτει όμως ένα σημαντικό μειονέκτημα, δεν δύναται να κοστολογηθεί επαρκώς εκ των προτέρων και δεν διαθέτει οροφή δαπανών. Με το σύστημα της ΠΦΥ που υπάρχει σήμερα το κράτος γνωρίζει τι θα πληρώνει κάθε μήνα, έχει κλειστό προϋπολογισμό για την υγεία στο φάρμακο και στις εργαστηριακές εξετάσεις και επιπλέον διασφαλίζει την εκτέλεση του μέσω των μηχανισμών rebate και clawback. Περιέργως οι μόνοι που δεν θίγονται από τους περιορισμούς στην υγεία είναι οι φαρμακοποιοί που επιθυμούν πλέον να βάλουν πόδι και στα ιατρικά πεδία. Το αρνητικά αυτά μπορούν να ελαχιστοποιηθούν με την εφαρμογή της συμμετοχής του ασθενούς που δυνητικά θα αποτελέσει ικανοποιητική τροχοπέδη στην εκτίναξη των δαπανών υγείας. Όταν ο λήπτης υπηρεσιών υγείας χρεώνεται κάθε φορά που τις χρησιμοποιεί, θα προβαίνει στην λελογισμένη χρήση τους όταν αυτό είναι απαραίτητο. Φυσικά οι ευπαθείς ομάδες θα έχουν πρόσβαση σε κρατικές δομές, ΠΦΥ χωρίς καμία χρέωση. Πρόταση Δεύτερη Δημιουργία καθολικής ΠΦΥ με ελεύθερη συμμετοχή ιδιωτών ιατρών, ελεύθερη επιλογή ιατρού μία φορά στην αρχή του έτος από τον ασθενή. Εξυπηρέτηση 2000 ασθενών το μέγιστο από κάθε ιατρό. Η αμοιβή του ιατρού προέρχεται από τη συμμετοχή του κράτους αλλά και του ασθενούς. Το κράτος δαπανά για ιατρικές αμοιβές τα χρήματα που έχει δεσμεύσει στον κρατικό προϋπολογισμό και το επιπλέον της αμοιβής καταβάλλεται από τον ασθενή. Η αμοιβή του ιατρού προσδιορίζεται στα 52 ευρώ ανά ασθενή κάθε έτος, δηλαδή στο ένα ευρώ ανά εβδομάδα για κάθε λήπτη. Ο ιατρός έχει την υποχρέωση να εξυπηρετεί τους πολίτες που τον εμπιστεύονται 8 ώρες κάθε ημέρα, όταν συμπληρώσει τον μέγιστο αριθμό ασθενών, σε ωράριο που το προσδιορίζει ο ίδιος. Οι ασθενείς εξυπηρετούνται μόνο με ραντεβού για τακτικά περιστατικά, ο δε διαθέσιμος χρόνος επίσκεψης προσδιορίζεται στα 20 λεπτά της ώρας. Το πρόγραμμα του ιατρού επιβάλλεται να διαθέτει χρόνο για έκτακτα περιστατικά ανάλογα με την ειδικότητα του και την νοσηρότητα της εποχής. Επισκέψεις στην οικία αλλά και εξυπηρέτηση στις αργίες επιβαρύνουν τον λήπτη των υπηρεσιών. Ο ιατρός δύναται να εξυπηρετεί περιστατικά, πέραν του ωραρίου με επιπλέον αμοιβή. Τα πλεονεκτήματα της παραπάνω πρότασης είναι εμφανή διότι διασφαλίζει αφενός την ελεύθερη επιλογή του ιατρού από τον ασθενή μία φορά το έτος, αλλά και αφετέρου ικανοποιητικό επίπεδο αμοιβών για τον ιατρικό κόσμο. Το κράτος δαπανά για την υγεία αποκλειστικά τα χρήματα που έχει προϋπολογίσει ικανοποιώντας έτσι τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνηση. Η πρόταση διαθέτει και αυτή ένα σημαντικό μειονέκτημα επιβάλλει τη συμμετοχή του πολίτη στην πληρωμή των υπηρεσιών υγείας. Φυσικά οι ευπαθείς ομάδες θα έχουν πρόσβαση σε κρατικές δομές, ΠΦΥ χωρίς καμία χρέωση. Χρειάζεται όπως και η προηγούμενη ισχυρή πολιτική βούληση, εξαιρετικούς επικοινωνιακούς χειρισμούς, ευρεία διακομματική συναίνεση, κοινό νου και ευρύτητα πνεύματος. Με εκτίμηση Ρίτσας Ιωάννης. Παιδίατρος Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Γραμματέας της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Νομού Θεσσαλονίκης. Υ.Γ. Οι παραπάνω σκέψεις και προτάσεις εκφράζουν αποκλειστικά τον γράφοντα και έχουν κατατεθεί στο ΔΣ της Ένωσης προκειμένου να συμβάλλουν σε έναν γόνιμο διάλογο για την ΠΦΥ.