• Σε αυτό το άρθρο καθιερώνεται ο θεσμός του Προσωπικού Γιατρού, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, σύμφωνα με την παρ. 2 του παρόντος άρθρου, έχει την ευθύνη της «διαχείρισης των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα». Οι χρόνια πάσχοντες χρειάζονται εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων για την υποστήριξή τους και την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησής τους. Ως εκ τούτου προτείνουμε: - Η περ. α της παρ. 2 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής (βλ. έντονη γραμματοσειρά): «α) Τη διαχείριση των πλέον συχνών χρόνιων νοσημάτων και καταστάσεων στην κοινότητα, των μειζόνων παραγόντων κινδύνου και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας και αποκατάστασης, καθώς και τον συντονισμό και τη διασύνδεση με άλλους ειδικούς ιατρούς του Τοπικού Δικτύου κατά περίπτωση, καθώς και με τα Νοσοκομεία Αναφοράς. Στην περίπτωση των χρονίως πασχόντων η διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους μπορεί να γίνει μέσω του Προσωπικού Γιατρού μόνο εφόσον ο ίδιος είναι εξειδικευμένος στην συγκεκριμένη πάθηση. Σε αντίθετη περίπτωση, οι χρόνια πάσχοντες απευθύνονται στα εξειδικευμένα Κέντρα και Ιατρεία των κατά τόπους Νοσοκομείων». - Η παρ. 5 του άρθρου 5 να τροποποιηθεί ως εξής (βλ. έντονη γραμματοσειρά): «5. Ως προσωπικοί ιατροί ορίζονται ιατροί ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής ή εσωτερικής παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται μόνο ιατροί εξειδικευμένοι στην χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ο πολίτης ή ιατροί άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών με αναπηρίες ή χρόνιες παθήσεις και παιδίατροι εξειδικευμένοι στη χρόνια πάθηση από την οποία πάσχει ένα παιδί σε ό,τι αφορά για τον παιδιατρικό πληθυσμό».