• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΗΣ' | 22 Ιουνίου 2022, 12:41

    Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί με σαφήνεια ποιές πράξεις είναι ιατρικές και ποιες τελούνται από βιολόγους, πότε αυτές επιτρέπονται και υπό ποιους όρους, αφού η προηγούμενη διατύπωση άφηνε περιθώρια παρερμηνειών και αυθαιρεσιών. Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή δεν αφορά στην τεχνητή γονιμοποίηση. Άλλο η υποβοήθηση από ιατρό και άλλο από βιολόγο. Κάποιες πράξεις είναι ιατρικές και άλλες τελούνται μόνο από βιολόγο και είναι απαράδεχτο να τελούνται από ιατρό. Η τεχνητή γονιμοποίηση δεν είναι ιατρική πράξη, αλλά πράξη που τελείται μόνο από βιολόγο. Ας μη μπερδευόμαστε γιατί θα δυσκολευτούμε να συνενοηθούμε. Ο βιολόγος δεν κάνει ωοληψία, ούτε ξεγεννάει, όπως ο ιατρός δεν κάνει τεχνητή γονιμοποίηση, ούτε βιοψία βλαστομεριδίου. Ο ουρολόγος δεν ξεγεννάει, όπως ο γυναικολόγος δεν χειρουργεί καρκίνο στους όρχεις, ούτε θεραπεύει προστατίτιδες ούτε συστήνει θεραπείες σε άντρες, αφού για τις θεραπείες αυτές υπάρχει ο ουρολόγος του. Μεταξύ πολλών άλλων παραλείψεων που υπήρχαν στο άρθρο αυτό και εξακολουθούν να υπάρχου είναι η παράλειψη του όρου 'δυσκολία'. Θα πρέπει τουλάχιστον να προστεθεί η λέξη δυσκολία επειδή η λέξη αδυναμία σημαίνει ότι χωρίς την ιατρική υποβοήθηση δεν θα ήταν δυνατή η τεκνοποίηση, αλλά η απόλυτη αδυναμία αυτή δεν μπορεί πάντα να τεκμηριωθεί. Άλλωστε, η ιατρική δεν βοηθάει έναν ασθενή μόνο αν αποδεικνύεται αναμφισβήτητα ότι είναι αδύνατον να αυτοθεραπευτεί, συνήθως μάλιστα επεμβαίνει για να υποβοηθήσει την ίαση ενός ασθενούς έστω και απλώς για να επιτευχθεί η ίαση συντομότερα. Άλλωστε ο όρος υποβοήθηση υποδεικνύει ακριβώς ότι η αναπαραγωγή θα μπορούσε να επιτευχθεί, αλλά με δυσκολία ή υπό όρους. Όσο για την προσθήκη του τελευταίο εδαφίου, παραβιάζει την ανωνυμία του δότη που άλλο άρθρο της Νομοθεσίας επιβάλει. Επίσης, ενέχει πάρα πολλούς κινδύνους σχετικά με τα δικαιώματα του βιολογικού και του νόμιμου γονέα, τα οποία θα πρέπει να διευθετηθούν νομικώς πριν την προσθήκη του τελευταίου εδαφίου. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ψυχολογικά προβλήματα που η δωρεά αυτή μπορεί να προκαλέσει στους βιολογικούς ή νόμιμους γονείς, αλλά και στο τέκνο. Θα πρέπει να τεκμηριωθεί επαρκώς το σκεπτικό για την προσθήκη του εδαφίου αυτού. Εκ πείρας είχα περιστατικά στην Τράπεζα Κρυοσυντήρησης που διευθύνω, τα οποία επιθυμούσαν να χρησιμοποιήσουν γαμέτες των γονέων, αντί να πάρουν γενετικό υλικό ενός αγνώστου. Φανταστείτε η σύζυγος να αποκτήσει παιδί με βιολογικό πατέρα τον πεθερό της (όπως μου ζητήθηκε από το σύζυγο). Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να εξετάζονται τα κίνητρα των υποβοηθούμενων ατόμων τουλάχιστον από ψυχολόγο. Τα άτομα αυτά φαίνεται να είναι τόσο περήφανα για τα γονίδια που φέρουν, ώστε ο γενετικός τους κώδικας να έχει μεγαλύτερη σημασία από το ρόλο τους ως γονέα, ο οποίος δεν θα πρέπει να ξεκινάει με τις απαιτήσεις που έχει ο γονέας από τα γονίδια του τέκνου αλλά από τις υποχρεώσεις του γονέα να υποστηρίξει έναν άνθρωπο να αναπτυχθεί μέχρι να είναι ικανός να λαμβάνει αποφάσεις ο ίδιος για τον εαυτό του.