Μετανάστευσης και Ασύλου

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ' | 29 Ιουλίου 2025, 09:27

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η διάταξη του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, με την οποία καταργείται η άδεια διαμονής για εξαιρετικούς λόγους σε πολίτες τρίτων χωρών που αποδεικνύουν με έγγραφα βέβαιης χρονολογίας ότι διαμένουν στη χώρα μας για τουλάχιστον επτά συνεχή έτη, κρίνεται ορθή. Την παραπάνω κατάργηση είχα προτείνει στη δημόσια διαβούλευση που διεξήχθη κατά το χρονικό διάστημα από 18-06-2021 έως 02-07-2021 επί του νομοσχεδίου «Αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών, ζητήματα αδειών διαμονής και διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη» και συγκεκριμένα επί του άρθρου 39. Η κατάργηση της διάταξης για χορήγηση της προαναφερόμενης άδειας διαμονής είναι επιβεβλημένη: α) Λόγω του ότι συμβάλλει στη διατήρηση αυξημένων μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας, αφού δημιουργεί και συντηρεί την προσδοκία των πολιτών τρίτων χωρών που εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα για την εκ των υστέρων νομιμοποίηση της διαμονής τους στη χώρα μας. β) Λόγω χορήγησης αδειών διαμονής σε πολίτες τρίτων χωρών που με αξιόποινες πράξεις αποκτούν τα έγγραφα που απαιτούνται, σύμφωνα με την ισχύουσα κάθε φορά Υπουργική Απόφαση, για την απόδειξη της επταετούς τουλάχιστον διαμονής τους στη χώρα μας, χωρίς πρακτικά να υπάρχει η δυνατότητα διακρίβωσης των εν λόγω παρανομιών εκ μέρους των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων (π.χ. χρήση πλαστών εγγράφων προς απόκτηση των γνήσιων δημόσιων εγγράφων που απαιτούνται από την οικεία Υπουργική Απόφαση, χρήση πλαστών ιδιωτικών εγγράφων ενώπιον των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, κ.λπ.). Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι με τον Νόμο 3386/2005 η χώρα μας είχε προβεί και πάλι σε νομιμοποιήσεις πολιτών τρίτων χωρών που διέμεναν παράνομα στην Ελλάδα, πλην όμως είχαν εισέλθει νόμιμα σ’ αυτήν. Δηλαδή οι πολίτες τρίτων χωρών που αιτούνταν τη χορήγηση άδειας διαμονής με βάση τις ρυθμίσεις του προαναφερόμενου νόμου είχαν ελεγχθεί από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές στα νομοθετημένα σημεία εισόδου της χώρας μας και τους είχε επιτραπεί η είσοδό τους στην Ελλάδα, επειδή πληρούσαν τις σχετικές προϋποθέσεις, πλην όμως συνέχισαν να παραμένουν σ’ αυτήν πέραν της μέγιστης επιτρεπόμενης προθεσμίας. Αντίθετα, με τις διατάξεις του Νόμου 4251/2014 για πρώτη φορά μπορούσαν να αποκτήσουν άδεια διαμονής και οι πολίτες τρίτων χωρών που αποδείκνυαν με έγγραφα βέβαιης χρονολογίας ότι διέμεναν στην Ελλάδα για τουλάχιστον δέκα συνεχή έτη (στη συνέχεια με το Νόμο 4332/2015 τα δέκα έτη έγιναν επτά), ασχέτως του τρόπου εισόδου τους στη χώρα μας. Στη συγκεκριμένη δηλαδή ρύθμιση ενέπιπταν και συνεχίζουν να εμπίπτουν και οι πολίτες τρίτων χωρών που έχουν εισέλθει παράνομα στην Ελλάδα. Οι αλλοδαποί όμως που υπάγονται στη συγκεκριμένη κατηγορία, οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους προέρχονται από την Τουρκία και από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, μεταφέρονται στη χώρα μας από διεθνή κυκλώματα διακίνησης παράνομων μεταναστών, πολλές φορές με την ανοχή ή την ενθάρρυνση εχθρικών προς την Ελλάδα χωρών. Με άλλα λόγια η χώρα μας προέβαινε και συνεχίζει να προβαίνει στη νομιμοποίηση πολιτών τρίτων χωρών που είχαν καταφύγει στα παραπάνω εγκληματικά δίκτυα, παρέχοντας με τη νομοθεσία της ισχυρό κίνητρο για παράνομη μετανάστευση, κατά παράβαση της εδώ και χρόνια στόχευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για περιορισμό των εν λόγω κινήτρων. Για να μην αναφέρουμε ότι, με την υπ’ αριθ. οικ. 18951/18 από 22-06-2018 Υπουργική Απόφαση (Φ.Ε.Κ. Β´ 2487/28.06.2018), η ρύθμιση της οποίας ίσχυε έως 31-03-2024, οπότε εφαρμόσθηκε ο Νόμος 5038/2023, στα έγγραφα βέβαιης χρονολογίας που λαμβάνονταν υπόψη για την απόδειξη της επταετούς συνεχούς διαμονής στη χώρα μας περιλαμβάνονταν και τα δελτία αιτούντος διεθνούς προστασίας, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 9 παρ. 1 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία η παραμονή των αιτούντων διεθνούς προστασίας στο κράτος μέλος δεν θεμελιώνει δικαίωμα για χορήγηση άδειας διαμονής, ρύθμιση που ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τα άρθρα 37 παρ. 3 και 41 παρ. 1 εδάφ. (δ) του Νόμου 4375/2016, τα άρθρα 68 παρ. 3 και 69 παρ. 5 του Νόμου 4636/2019 και τα άρθρα 73 παρ. 3 και 74 παρ. 5 του Νόμου 4939/2022.