• Σχόλιο του χρήστη 'SolidarityNow' | 29 Ιουλίου 2025, 15:09

    Άρθρο 8 σε συνδυασμό με το Άρθρο 22 σε σχέση με τη ρύθμιση θεμάτων οικειοθελούς αναχώρησης -Η απόφαση επιστροφής του πολίτη τρίτης χώρας μπορεί να προβλέπει χρονικό διάστημα για την οικειοθελή αναχώρησή του, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ επτά (7) και δεκατεσσάρων (14) ημερών, ενώ η μέχρι σήμερα η προθεσμία ήταν 7 έως 25 ημέρες. Παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης, χορηγείται κατόπιν αίτησης του πολίτη τρίτης χώρας, η οποία υποβάλλεται εντός τριών (3) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της απόφασης επιστροφής και εξετάζεται κατά προτεραιότητα εντός τεσσάρων (4) ημερών από την υποβολή της αίτησης (Άρθρο 22) . Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με αιτιολογημένη απόφασή τους, να παρατείνουν την προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης για κατάλληλο χρονικό διάστημα, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν υπερβαίνει τις εξήντα (60) ημέρες, ενώ κατά την ισχύουσα διάταξη η προθεσμία μπορεί να παρατεθεί ως 120 μέρες. Σχολιασμός: Η νομοθετική σύντμηση των ανωτέρω χρονικών ορίων περιορίζει τη δυνατότητα οργάνωσης μιας ασφαλούς και αξιοπρεπούς αναχώρησης. Οι τροποποιήσεις αυτές θίγουν ιδίως πρόσωπα που αντιμετωπίζουν καταστάσεις ευαλωτότητας, καθώς και όσους χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να εξασφαλίσουν αναγκαία έγγραφα ή να προβούν σε άλλες κρίσιμες ενέργειες πριν την επιστροφή. -Επιπλέον, η σύντομη προθεσμία οικειοθελούς αποχώρησης υπονομεύει ουσιαστικά τη δυνατότητα προσφυγής κατά της απόφασης επιστροφής ή υποβολής αιτήματος για αναστολή εκτέλεσης, καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι διαδικασίες πρόσβασης σε νομική συνδρομή είναι ήδη χρονοβόρες και δυσχερείς. Η ρύθμιση που προβλέπει ότι το αίτημα παράτασης πρέπει να υποβάλλεται εντός τριών (3) ημερών από την επίδοση της απόφασης, ενώ η διοίκηση οφείλει να απαντήσει εντός τεσσάρων (4) ημερών, με τεκμαιρόμενη απόρριψη σε περίπτωση σιωπής, δημιουργεί κίνδυνο μαζικών απορρίψεων χωρίς ουσιαστική εξέταση. Ο τόσο σύντομος χρόνος ανταπόκρισης, χωρίς πρόβλεψη για αναστολή της διαδικασίας καθόσον εκκρεμεί η αίτση, αναιρεί στην πράξη τη δυνατότητα εξατομικευμένης κρίσης. -Ειδικά για τα παιδιά θα έπρεπε ρητά να αναφέρεται η δυνατότητα παρέκτασης της προθεσμίας αυτής και προτείνουμε η παρ. 2 του αρ. 8 να αναδιατυπωθεί ως εξής: «2. Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με αιτιολογημένη απόφασή τους, να παρατείνουν την προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης για κατάλληλο χρονικό διάστημα, το οποίο δεν υπερβαίνει τις εξήντα (60) ημέρες, εκτός εάν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις για την παρέκταση της προθεσμίας αυτής, λαμβάνοντας υπόψιν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Για τη λήψη της σχετικής απόφασης κατατίθεται σχετική αίτηση από τον πολίτη τρίτης χώρας και λαμβάνονται υπόψη ιδίως: η διάρκεια της παραμονής του πολίτη τρίτης χώρας στην Ελλάδα, η φοίτηση των τέκνων αυτού σε σχολείο, λόγοι υγείας και η ύπαρξη άλλων οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών.» -παρ. 3 Σχολιασμός: Η πρόβλεψη επιβολής ηλεκτρονικής επιτήρησης κατά τη διάρκεια της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης δεν προβλέπεται από την Οδηγία 2008/115/ΕΚ και δεν τεκμηριώνεται ως αναγκαίο και σύμφωνο, με την αρχή της αναλογικότητας, μέτρο. Αντιθέτως, συνιστά υπερβολικά επαχθές μέτρο που ενδέχεται να θίγει την προσωπική ελευθερία των ενδιαφερομένων, χωρίς να διασφαλίζει αντίστοιχο όφελος για την αποτελεσματικότητα της επιστροφής. Η εφαρμογή τέτοιων πρακτικών θα πρέπει να περιορίζεται αυστηρά σε εξαιρετικές και εξατομικευμένες περιπτώσεις, με πλήρη αιτιολόγηση και δικαστικό έλεγχο, προκειμένου να μην παραβιάζονται οι αρχές της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας που διέπουν την κρατική εξουσία σε θέματα στέρησης ή περιορισμού ελευθερίας.