Αρχική Αναμόρφωση πλαισίου και διαδικασιών επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών – Λοιπές ρυθμίσεις του Υπουργείου Μετανάστευσης και ΑσύλουΆρθρο 29 Άδεια διαμονής για εξαιρετικούς λόγους – Τροποποίηση παρ. 5 άρθρου 134 Κώδικα ΜετανάστευσηςΣχόλιο του χρήστη Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) | 29 Ιουλίου 2025, 18:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)' | 29 Ιουλίου 2025, 18:36

    Η κατάργηση της χορήγησης άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους σε ανθρώπους που διαμένουν στη χώρα για επτά συναπτά έτη στερεί την πρόσβαση σε έγγραφα διαμονής και θέτει στο περιθώριο της κοινωνίας πρόσωπα τα οποία προστατεύονται από διατάξεις διεθνούς και ενωσιακού δικαίου και των οποίων η επιστροφή απαγορεύεται λόγω της συνδρομής των όρων της αρχής της μη επαναπροώθησης, είτε είναι ανέφικτη για άλλους, αντικειμενικούς λόγους, όπως οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 10 του παρόντος νομοσχεδίου. Η κατάργηση της εν λόγω άδειας διαμονής όχι μόνο αντίκειται στις απαιτήσεις του ενωσιακού δικαίου, όπως επισημαίνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2nd Meeting of the HOME-Greece Steering Committee on the Pact – Operational Conclusions, Ares(2024)7686884, 26-09-2024, σελ. 5), αλλά και στην ανάγκη «τακτοποίησης» μιας αντικειμενικής κατάστασης προσώπων τα οποία έχουν δημιουργήσει ισχυρούς βιοτικούς δεσμούς στη χώρα μας, την οποία αναγνωρίζει ο νομοθέτης (πρβλ. άρθρο 193 Ν 5078/2023, Α΄ 211). Επαναλαμβάνουμε, περαιτέρω, ότι η χορήγηση άδειας διαμονής σε θύματα και ουσιώδεις μάρτυρες εγκληματικών πράξεων, σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας, σε θύματα εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, σε πάσχοντες από σοβαρά προβλήματα υγείας, σε θύματα εργατικών ατυχημάτων, σε όσους παρακολουθούν εγκεκριμένο κατά νόμο θεραπευτικό πρόγραμμα ψυχικής εξάρτησης, σε μέλη της οικογένειας Έλληνα πολίτη που πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης αυτοτελούς άδειας διαμονής, προβλέπεται στην παρ. 1 του άρθρου 134 Ν 5038/2023 (Α΄ 81) κατά περίπτωση (ad hoc) και τελεί υπό την διακριτική ευχέρεια του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, παρότι η χορήγηση άδειας διαμονής στις περιπτώσεις αυτές συνιστά δεσμευτική υποχρέωση, προβλεπόμενη από άλλες διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας αλλά και διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος, όπως το άρθρο 59 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας (Ν 4531/2018, Α΄ 62).