Αρχική Αναμόρφωση πλαισίου και διαδικασιών επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών – Λοιπές ρυθμίσεις του Υπουργείου Μετανάστευσης και ΑσύλουΆρθρο 4 Ορισμοί (Άρθρο 3 της Οδηγίας)Σχόλιο του χρήστη Mobile Info Team | 4 Αυγούστου 2025, 17:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Mobile Info Team' | 4 Αυγούστου 2025, 17:17

    Άρθρο 4(γ): Προσθήκη νέων προορισμών επιστροφής (ασφαλής τρίτη χώρα / πρώτη χώρα ασύλου) Η συμπερίληψη της απομάκρυνσης προς ασφαλή τρίτη χώρα ή πρώτη χώρα ασύλου ως ξεχωριστών προορισμών επιστροφής δεν συνάδει με την Οδηγία Επιστροφής του 2008. Η Οδηγία παρέχει έναν εξαντλητικό ορισμό της «επιστροφής» στο άρθρο 3(3), περιορίζοντας τους προορισμούς επιστροφής στα εξής: (α) τη χώρα καταγωγής, (β) χώρα διέλευσης βάσει συμφωνίας ή διευθέτησης επανεισδοχής ή (γ) άλλη τρίτη χώρα στην οποία το άτομο συμφωνεί εθελοντικά να επιστρέψει και γίνεται αποδεκτό. Με την προσθήκη της ασφαλούς τρίτης χώρας και της πρώτης χώρας ασύλου ως αυτόνομων προορισμών επιστροφής, το σχέδιο νόμου υπερβαίνει το πλαίσιο που θέτει η Οδηγία. Οι προσθήκες αυτές φαίνεται να βασίζονται στην πρόταση της Επιτροπής για Κανονισμό Επιστροφών, η οποία βρίσκεται ακόμη υπό διαπραγμάτευση και δεν έχει δεσμευτική νομική ισχύ. Η πρόωρη ενσωμάτωση στοιχείων μιας μη θεσπισμένης νομοθετικής πρότασης όχι μόνο υπονομεύει τη νομική βεβαιότητα, αλλά και παραβιάζει το ισχύον δίκαιο της ΕΕ. Ως εκ τούτου, συνιστούμε την κατάργηση των διατάξεων γδ και γε, προκειμένου το σχέδιο νόμου να ευθυγραμμιστεί με το ισχύον νομικό πλαίσιο της ΕΕ. Άρθρο 4(ζ): Ορισμός του "κινδύνου διαφυγής" Σύμφωνα με το άρθρο 3(7) της Οδηγίας Επιστροφής του 2008 (2008/115/ΕΚ), ο κίνδυνος διαφυγής πρέπει να ορίζεται στο εθνικό δίκαιο βάσει αντικειμενικών κριτηρίων. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει διευκρινίσει ότι τα εν λόγω κριτήρια πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένα, ώστε να διασφαλίζεται η νομική βεβαιότητα και η προστασία των ατόμων από αυθαίρετη κράτηση (βλ., π.χ., C-528/15, Al Chodor). Η υφιστάμενη διατύπωση του άρθρου 4(ζ) δεν πληροί αυτό το πρότυπο. Παρέχει μόνο έναν ενδεικτικό κατάλογο κριτηρίων, επιτρέποντας διακριτική και μεταβαλλόμενη ερμηνεία από τις αρχές. Η προσέγγιση αυτή στερείται της σαφήνειας και της προβλεψιμότητας που απαιτεί το δίκαιο της ΕΕ και αφήνει περιθώρια για ασυνεπή και αυθαίρετη εφαρμογή. Ως εκ τούτου, συνιστούμε η δεύτερη πρόταση του άρθρου 4(ζ) να τροποποιηθεί ως εξής: «Τα εν λόγω αντικειμενικά κριτήρια ορίζονται εξαντλητικά ως εξής:»