• Σχόλιο του χρήστη 'Mobile Info Team' | 4 Αυγούστου 2025, 17:43

    Η προτεινόμενη διάταξη που επιτρέπει την παραπομπή σε ποινική δίωξη ατόμων των οποίων η επιστροφή έχει ανασταλεί εγείρει σοβαρές ανησυχίες ως προς την αναλογικότητα, την αναγκαιότητα και τη συμμόρφωση με το δίκαιο της ΕΕ. Είναι τεκμηριωμένο ότι τα εμπόδια στην απομάκρυνση μπορεί να προκύπτουν από μια ευρεία σειρά παραγόντων, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται πέρα από τον έλεγχο του προσώπου. Η ποινικοποίηση ατόμων που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση ενέχει τον κίνδυνο να τιμωρούνται απλώς επειδή βρίσκονται σε ένα νομικό κενό και όχι λόγω κάποιας εκούσιας παραβατικής συμπεριφοράς. Σε συνδυασμό με το άρθρο 27 του σχεδίου νόμου (που τροποποιεί το άρθρο 83 του Ν. 3386/2005), το οποίο εισάγει ποινικές κυρώσεις για την παράτυπη διαμονή, η εν λόγω διάταξη μπορεί να οδηγήσει στη συστηματική ποινική δίωξη και φυλάκιση προσώπων που τελούν υπό διοικητική διαδικασία επιστροφής — ακόμη και όταν η επιστροφή είναι ανέφικτη. Μια τέτοια προσέγγιση δεν συνάδει με την Οδηγία Επιστροφής (2008/115/ΕΚ), η οποία προβλέπει διοικητικά — και όχι ποινικά — μέσα επιβολής της επιστροφής. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση El Dridi (C-61/11 PPU) έκρινε σαφώς ότι τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επιβάλλουν ποινικές κυρώσεις που υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της Οδηγίας. Η ποινικοποίηση προσώπων που δεν είναι δυνατόν να επιστραφούν διατρέχει ακριβώς αυτόν τον κίνδυνο: συγχέει τον έλεγχο της μετανάστευσης με το ποινικό δίκαιο και αποπροσανατολίζει από την ουσιαστική εφαρμογή της επιστροφής. Επιπλέον, η διάταξη αυτή υπονομεύει την αρχή της αναλογικότητας, καθώς η ποινική δίωξη δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε αποτελεσματική για την επίτευξη της επιστροφής — που αποτελεί τον βασικό στόχο της Οδηγίας. Αντιθέτως, μπορεί να παρεμποδίσει τις διαδικασίες επιστροφής και να περιπλέξει περαιτέρω την επιβολή τους. Σε περιπτώσεις όπου η επιστροφή έχει ανασταλεί, το νομικό πλαίσιο θα πρέπει να επικεντρώνεται σε μη καταναγκαστικά, αναλογικά διοικητικά μέτρα, όπως αυτά που προβλέπονται στο άρθρο 10(3), τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν τη συμμόρφωση χωρίς καταφυγή στην ποινικοποίηση. Ως εκ τούτου, συνιστούμε έντονα τη διαγραφή της τελευταίας πρότασης του άρθρου 10(2).