Μετανάστευσης και Ασύλου

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Mobile Info Team' | 4 Αυγούστου 2025, 17:39

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 22(1): Αυτοματική κράτηση σε περίπτωση μη αναχώρησης Η προτεινόμενη διάταξη – η οποία αναφέρει ότι «ο πολίτης τρίτης χώρας οφείλει έως την καθοριζόμενη ημερομηνία να εγκαταλείψει τη χώρα, ενώ σε αντίθετη περίπτωση τίθεται υπό κράτηση για διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης» – δεν ανταποκρίνεται στις εγγυήσεις που απαιτεί το άρθρο 15 της Οδηγίας Επιστροφής του 2008. Η κράτηση δεν μπορεί να επιβάλλεται αυτόματα σε περίπτωση μη αναχώρησης. Το δίκαιο της ΕΕ απαιτεί ατομική αξιολόγηση της αναλογικότητας, της ύπαρξης κινδύνου διαφυγής και της αναποτελεσματικότητας λιγότερο περιοριστικών μέτρων. Το Δικαστήριο της ΕΕ στην υπόθεση El Dridi (C-61/11 PPU, σκ. 39) επιβεβαίωσε ότι η κράτηση πρέπει να αποτελεί έσχατο μέτρο και να μην επιβάλλεται συστηματικά. Για την εναρμόνιση της διάταξης με το δίκαιο της ΕΕ, συνιστούμε η τελευταία πρόταση να αναδιατυπωθεί ως εξής: «Ο υπήκοος τρίτης χώρας οφείλει να εγκαταλείψει τη χώρα μέχρι την ορισθείσα ημερομηνία· σε διαφορετική περίπτωση κινείται η διαδικασία απομάκρυνσης σύμφωνα με το άρθρο 9 του παρόντος νόμου.» Άρθρο 22(2): Σιωπηρή απόρριψη αιτημάτων παράτασης της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης Η πρόβλεψη ότι τα αιτήματα για παράταση της περιόδου εθελοντικής αναχώρησης θεωρούνται σιωπηρά απορριφθέντα αν δεν δοθεί απάντηση μέχρι την καθορισμένη προθεσμία υπονομεύει το δικαίωμα στην καλή διοίκηση, όπως αυτό κατοχυρώνεται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την υποχρέωση της διοίκησης να αιτιολογεί τις αποφάσεις της. Μια τέτοια πρακτική αποδυναμώνει τις δικονομικές εγγυήσεις και πλήττει το δικαίωμα του προσώπου σε μια δίκαιη και διαφανή διαδικασία. Ως εκ τούτου, συνιστούμε τη διαγραφή της τελευταίας πρότασης του άρθρου 22(2), προκειμένου να διασφαλιστούν τα θεμελιώδη δικονομικά δικαιώματα.