Αρχική ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΙΣΘΩΣΗ, ΤΡΙΤΕΚΝΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣΆρθρο 10 Εξουσιοδοτικές διατάξεις – Αντικατάσταση παρ. 2 και 3 και προσθήκη παρ. 3Α και 3Β στο άρθρο 45 του ν. 5006/2022Σχόλιο του χρήστη Ελληνικό Δίκτυο για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία | 20 Αυγούστου 2025, 15:50




Για τις προβλέψεις της παραγράφου 1 και 2 έχει γίνει αναφορά παραπάνω. Ορισμός των ευάλωτων ομάδων δεν υφίσταται και ενώ το νομοσχέδιο επιθυμεί να συμβάλει στην υποστήριξή τους, θεωρούμε πως η αποκλειστική εξάρτηση από ιδιώτες αναδόχους, και ο καθορισμός του οικονομικά προσιτού μισθώματος με βάση την εμπορικότητα, την οικονομική βιωσιμότητα, τα κόστη συντήρησης των διαμερισμάτων, τα κέρδη των ιδιωτών παρόχων και την εμπορικά αποδεκτή τιμολόγηση του πιθανού ρίσκου, θα οδηγήσουν στο να αποκλείονται οι ευάλωτες ομάδες με όλα τα πιθανά κριτήρια που γνωρίζουμε. Σε πολλές χώρες της Ε.Ε. υπάρχει ο θεσμός των “limited profit associations” (https://www.oecd.org/content/dam/oecd/en/data/datasets/affordable-housing-database/ph4-2-social-rental-housing-stock.pdf), παρόχων προσιτής/ κοινωνικής κατοικίας που λειτουργούν με μειωμένο ποσοστό κέρδους. Ένα τέτοιο θεσμικό εργαλείο θα μπορούσε να αποτελέσει θεσμική τομή που θα μπορούσε να στηρίξει την κοινωνική αντιπαροχή στα πρώτα της βήματα. Πλην όμως, το νομοσχέδιο δεν δείχνει σε κάποιο σημείο του να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Η πρόβλεψη του άρθρου 3 είναι θετική και πηγάζει από την υπάρχουσα εμπειρία. Με την πρώτη όμως ματιά, φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την παράγραφο 1 του άρθρου 4, η οποία προβλέπει πως ωφελούμενοι άλλων προγραμμάτων ή παροχών που αποσκοπούν στην κάλυψη των στεγαστικών τους αναγκών δεν μπορούν να ενταχτούν στο νόμο περί κοινωνικής μίσθωσης. Εκτιμάμε, όπως αναφέραμε, πως ζητούμενο πρέπει να είναι η συμπληρωματικότητα και όχι ο αποκλεισμός. Σε άλλη περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος για τους στόχους και μόνο της κοινωνικής αντιπαροχής έτσι όπως αυτή περιγράφεται και δομείται, να «βαφτίζουμε» ως ευάλωτα, άτομα που δεν έχουν τέτοιο προφίλ με βάση τους υπάρχοντες κοινωνικούς δείκτες και κριτήρια, και να παραμερίζουμε πραγματικούς δικαιούχους κοινωνικής/ στεγαστικής υποστήριξης. Να επαναλάβουμε πως σε όλη αυτή την διαδικασία εκτιμάμε ως πολύτιμη την εμπειρία των φορέων μας, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες κάνουν την «χαμαλοδουλειά» της κοινωνικής υποστήριξης στεγαστικά - και όχι μόνο - ευάλωτων. Θέλουμε να πιστεύουμε πως ακόμη και τώρα ο νομοθέτης, ο οποίος δεν μας ρώτησε, θα θελήσει να αξιοποιήσει την εμπειρία αυτή.