• Σχόλιο του χρήστη 'Αραμπατζής Πασχάλης' | 2 Οκτωβρίου 2025, 20:17

    Σε συνέχεια της αιτιολογικής έκθεσης για τον ΕΣΚΑ-66, κατατίθενται οι εξής παρατηρήσεις: Σχετικά με τη Σύμβαση του Σικάγο (1944) Η Σύμβαση και τα Παραρτήματά της αφορούν αποκλειστικά την πολιτική αεροπορία και όχι τα στρατιωτικά αεροσκάφη (Άρθρο 3). Συνεπώς, η μη πλήρης συμμόρφωση με τα πρότυπα ICAO δεν συνιστά παράβαση, αλλά φυσικό αποτέλεσμα του διαφορετικού θεσμικού πλαισίου που διέπει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Το Π.Δ. 85/2020, σε συνδυασμό με τους εσωτερικούς κανονισμούς κάθε Κλάδου, παρέχει πλήρη επάρκεια για την αδειοδότηση, διασφαλίζοντας την ασφάλεια πτήσεων και την επιχειρησιακή ετοιμότητα. Συνεπώς, το «πρόβλημα» που αναφέρεται στην παρ. Α.1. δεν υφίσταται. Σχετικά με τις διεθνείς πρακτικές (παρ. Α.6.) Οι στρατιωτικές Αρχές Αξιοπλοΐας στις χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ δεν εφαρμόζουν ενιαία πρότυπα. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν ως βάση το EMAR-66 του EDA, το οποίο προσαρμόζουν στις ιδιαίτερες επιχειρησιακές τους ανάγκες. Δεν υφίσταται «υποχρεωτικό μοντέλο», αλλά θεσμοθετημένη ευελιξία και διαφοροποίηση. Σχετικά με τους στόχους της ρύθμισης (παρ. Α.8.) Η αναφορά σε «αναβάθμιση του επιπέδου εκπαίδευσης» μέσω προτύπων όπως το EASA Part-66 ή το EMAR-66 δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τα εν λόγω πρότυπα αντιστοιχούν σε επίπεδο επαγγελματικής κατάρτισης χαμηλότερο από το επίπεδο εκπαίδευσης των αποφοίτων ΑΣΣΥ. Οι ΑΣΣΥ παρέχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση, με εισαγωγή μέσω πανελλαδικών εξετάσεων και πολυετή φοίτηση, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί εξειδίκευση και εξουσιοδότηση ανά τύπο αεροσκάφους. Το ισχύον ελληνικό πλαίσιο όχι μόνο καλύπτει αλλά και υπερκαλύπτει τα αντίστοιχα διεθνή πολιτικά πρότυπα, εξασφαλίζοντας υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας και αξιοπλοΐας. Το προτεινόμενο κανονιστικό πλαίσιο οφείλει να αναγνωρίζει και να κατοχυρώνει εξαρχής το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχουν οι ΑΣΣΥ, ώστε να αποφευχθεί εξίσωση προς τα κάτω και να αποτραπεί μελλοντικό κόστος για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τη χώρα. Καταληκτικά: Το ισχύον εκπαιδευτικό και αδειοδοτικό πλαίσιο του τεχνικού προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων είναι απολύτως επαρκές, επιστημονικά ανώτερο από τα διεθνή πολιτικά πρότυπα και πλήρως προσαρμοσμένο στις επιχειρησιακές απαιτήσεις. Ως εκ τούτου, τυχόν αναφορές σε «προβλήματα» ή «υποχρεωτική εφαρμογή» ξένων προτύπων θα πρέπει να απαλειφθούν από την αιτιολογική έκθεση. Τέλος να καθορίζεται η αναγνώριση των ΑΣΣΥ (ξεχωριστά ανά Σχολή), όσον αφορά το Πρόγραμμα Σπουδών των ειδικοτήτων Αφων Με εκτίμηση, Σγος (ΤΜΑ) ε.α. Αραμπατζής Πασχάλης Απόφοιτος ΣΤΥΑ Απόφοιτος Σχολής ΚΟΕ/Τμ. Πολιτικών Επιστημών