Αρχική ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΒΙΟΜΕΘΑΝΙΟΥ...Άρθρο 9 Ειδικά θέματα σύνδεσης μονάδων βιομεθανίουΣχόλιο του χρήστη Ελληνικός Σύνδεσμος Παραγωγών Βιοαερίου | 16 Ιουνίου 2025, 15:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελληνικός Σύνδεσμος Παραγωγών Βιοαερίου' | 16 Ιουνίου 2025, 15:00

    Άρθρο 9 Παρ. 2 Το κόστος που απαιτείται για την κατασκευή αγωγών σύνδεσης με το δίκτυο φυσικού αερίου αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα που επηρεάζει άμεσα τη βιωσιμότητα και την ελκυστικότητα νέων επενδυτικών σχεδίων στον τομέα του βιομεθανίου. Το ζήτημα αυτό είναι ακόμη πιο έντονο για παραγωγούς που διαθέτουν ήδη εγκατεστημένες μονάδες βιοαερίου, οι οποίες είχαν τοποθετηθεί στο παρελθόν με βάση άλλα κριτήρια χωροθέτησης όπως είναι η εξασφάλιση πρώτης ύλης. Υπάρχει μάλιστα και σχετικός περιορισμός ότι το 85% των πρώτων υλών πρέπει να λαμβάνεται από ακτίνα 30 χλμ.. Ως εκ τούτου, βρίσκονται σε αποστάσεις που δεν ευνοούν την άμεση σύνδεση με υφιστάμενους αγωγούς φυσικού αερίου. Για τον Παραγωγό, η σύνδεση αποτελεί κεφαλαιουχική δαπάνη (CAPEX) που θα αποσβεστεί σε 20 έτη μέσω της λειτουργίας της μονάδας. Αντίθετα, για τον Διαχειριστή το κόστος είναι ταχύτατα ανακτήσιμο επιμεριζόμενο στο σύνολο της Ρυθμιζόμενης Περιουσιακής Βάσης και της εγκεκριμένης από τη ΡΑΑΕΥ απόδοσης (WACC), γεγονός που του εξασφαλίζει ρυθμιζόμενη απόδοση χωρίς επιχειρηματικό ρίσκο. Σε ανεπτυγμένες αγορές βιομεθανίου (π.χ. Ιταλία), το κόστος σύνδεσης επιμερίζεται μεταξύ Παραγωγού και Διαχειριστή ή καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τον Διαχειριστή, προωθώντας έτσι την ανάπτυξη του κλάδου. Οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί είναι εξαιρετικά απίθανο να εγκρίνουν δανειοδότηση για επενδυτικό κόστος υποδομών που δεν ανήκουν στον Παραγωγό. Συνεπώς, το κόστος αυτό θα πρέπει να καλυφθεί αποκλειστικά από ίδια κεφάλαια, περιορίζοντας τη ρευστότητα και αυξάνοντας το χρηματοοικονομικό ρίσκο του Παραγωγού. Η πρόταση μας είναι να διατηρηθεί η πρόταση που ειχε γινει και από το ΕΜΠ (Έκθεση Καθ. Καρέλλα) που είναι άλλωστε και η συνήθης πρακτική στην Ευρώπη: Το κόστος για τα πρώτα 5 χιλιόμετρα να βαρύνει αποκλειστικά τον Διαχειριστή Δικτύου. Για το τμήμα από 5 έως 10 χιλιόμετρα, το κόστος να επιμερίζεται ισόποσα (50%) ανάμεσα στον παραγωγό και τον Διαχειριστή. Από το 10ο χιλιόμετρο και πέρα, το κόστος να επιβαρύνει αποκλειστικά τον παραγωγό. Επιπρόσθετα, προτείνεται η δαπάνη που επωμίζεται ο παραγωγός να θεωρείται επιλέξιμη στο πλαίσιο ενισχύσεων επενδυτικού χαρακτήρα. Ενναλακτικά, η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να υφίσταται για τους υβριδικούς σταθμούς και να έχει ισχύ για 5 έτη από τη δημοσίευση του παρόντος και μετά το πέρας της πενταετίας, το κόστος να επιμερίζεται ισόποσα (50%) ανάμεσα στον παραγωγό και τον Διαχειριστή.